• Ułatwiony dostęp do danych planistycznych przy pomocy internetu, przyspieszenie procesu inwestycyjno-budowlanego oraz upowszechnienie zbiorów danych przestrzennych dotyczących dokumentów planistycznych – to efekty zmiany w ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
• Zmiany  wynikają z uchwalonej przez Sejm nowelizacji prawa geodezyjnego i kartograficznego oraz niektórych innych ustaw.

Zmiana została zaprojektowana z myślą o przyspieszeniu procesu inwestycyjno-budowlanego, co stanie się możliwe dzięki wykorzystaniu współczesnych rozwiązań cyfrowych. Jak dotąd nie powstały cyfrowe bazy danych przestrzennych, które w sposób jednolity, precyzyjny i wiarygodny prezentowały informacje o ustaleniach planistycznych w skali kraju. Stan ten utrudniał dostęp do informacji o planowanym zagospodarowaniu przestrzennym, a w konsekwencji spowalniał tempo procesu inwestycyjnego. Dlatego wprowadzamy nowe rozwiązania, które pozwolą na powszechne udostępnianie dokumentów planistycznych poprzez techniki geoinformacyjne (GIS). Tym sposobem stawiamy istotny krok w kierunku upowszechniania zbiorów danych przestrzennych dotyczących aktów planowania przestrzennego – wyjaśnia minister rozwoju Jadwiga Emilewicz.

Nowe przepisy  w ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym pozwolą obywatelom i przedsiębiorcom na łatwiejszy dostęp do danych planistycznych za pośrednictwem internetu.  Wprowadzą obowiązek tworzenia zbiorów danych przestrzennych dla wszystkich aktów planowania przestrzennego, wraz z określeniem ich minimalnego zakresu. Wymaganie to będzie dotyczyć również aktów już obowiązujących. Dzięki temu w skali kraju powstaną jednolite zbiory, które opisują zasięgi aktów planowania przestrzennego oraz powiązanych z nimi dokumentów.

Stosowanie nowych regulacji, umożliwi efektywne uzyskanie pełnej i jednolitej informacji o ustaleniach planistycznych w skali całego kraju. Z kolei posiadanie zbiorów danych przestrzennych z informacją o wiarygodnych i aktualnych granicach obowiązujących dokumentów, pozwoli inwestorowi na sprawne określenie ścieżki procesu inwestycyjnego – w oparciu o obowiązujący plan miejscowy lub przez decyzję o warunkach zabudowy – zaznacza wiceminister rozwoju Robert Nowicki. 

Co istotne, zaproponowane regulacje wprowadzają podstawy prawne do wydania jednolitego w skali kraju standardu baz danych planistycznych. Oznacza to uporządkowanie procesu cyfryzacji dokumentów planistycznych. 

Elektroniczne akty planistyczne

Przyjęte rozwiązania nakładają na organy wydające akty planowania przestrzennego (APP), takie jak plan zagospodarowania przestrzennego województwa, studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, czy miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, obowiązek tworzenia cyfrowych danych przestrzennych dla APP. Będą one musiały także prowadzić obejmujące je zbiory danych przestrzennych. 
Ustawa wprowadza obowiązek cyfryzacji w zakresie minimalnym tj. utworzenie granicy APP w postaci wektorowej wraz z rysunkiem APP w postaci rastra z odniesieniem przestrzennym (georeferencją) oraz odwołaniem do treści dokumentu przez łącze internetowe.

Dzięki stosowaniu regulacji, możliwie stanie się uzyskanie pełnej i jednolitej informacji o ustaleniach planistycznych w skali całego kraju. Z kolei zaś posiadanie zbiorów danych przestrzennych z informacją o zasięgach obowiązujących na terenie całego kraju APP pozwoli inwestorowi na uzyskanie odpowiedzi na pytanie o obowiązujące na danym terenie APP. To zaś pomoże określić odpowiednią ścieżkę procesu inwestycyjnego – w oparciu o obowiązujący plan miejscowy lub poprzez decyzję o warunkach zabudowy.
Rozwiązanie to znacząco ułatwi dostęp do informacji o przeznaczeniu danego terenu. Dzięki zamieszczeniu rysunku dokumentu planistycznego dostępna stanie się informacja o przeznaczeniu potencjalnego terenu inwestycyjnego oraz jego otoczenia, co ma wpływ na decyzję inwestora o wyborze lokalizacji inwestycji.

Skąd potrzeba zmiany?

Dotychczas w Polsce nie było standardu określającego zasady tworzenia cyfrowych danych planistycznych co skutkuje powstawaniem danych niejednolitych, wykorzystujących różne, niekoniecznie spójne nazewnictwo (niespójność semantyczna). W rezultacie utrudnione, a niekiedy wręcz niemożliwe jest łączenie danych z różnych źródeł i wykonywanie analiz przestrzennych.
Ponadto projektowane rozwiązanie usprawni i umożliwi terminowe wykonywanie Dyrektywy 2007/2/WE Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2007/2/WE z dnia 14 marca 2007 r., ustanawiającej infrastrukturę informacji przestrzennej we Wspólnocie Europejskiej (INSPIRE) w zakresie zagospodarowania przestrzennego.