Stop uprowadzeniom dzieci

Ministerstwo Sprawiedliwości pełni rolę organu centralnego w sprawach dotyczących dochodzenia roszczeń alimentacyjnych na podstawie:

• art. 49 ust. 1 Rozporządzenia Rady (WE) nr 4/2009 z dnia 18 grudnia 2008 r. w sprawie jurysdykcji, prawa właściwego, uznawania i wykonywania orzeczeń oraz współpracy w zakresie zobowiązań alimentacyjnych (Dz.U.UE L z dnia 10 stycznia 2009 r.),
• art. 4 Konwencji o międzynarodowym dochodzeniu alimentów na rzecz dzieci i innych członków rodziny, sporządzonej dnia 23 listopada 2007 roku (Dz.U.UE L z dnia 22 lipca 2011),
• art. 2 Konwencji o dochodzeniu roszczeń alimentacyjnych za granicą, sporządzonej w Nowym Jorku dnia 20 czerwca 1956 r. (Dz.U. z 1961 r. Nr 17, poz. 87 i 88), 
• umów dwustronnych dotyczących obrotu prawnego w sprawach rodzinnych.

Konwencja o jurysdykcji i uznawaniu oraz wykonywaniu orzeczeń sądowych w sprawach cywilnych i handlowych, sporządzona w Lugano dnia 30 października 2007 r. (Dz.Urz. UE L 339 z dnia 21.12.2007 r., s. 3-41), która na mocy art. 65 (z zastrzeżeniem art. 66 i 67) zastąpiła inne konwencje oraz Konwencja o jurysdykcji i wykonywaniu orzeczeń sądowych w sprawach cywilnych i handlowych sporządzona w Lugano dnia 16.09.1988r. (Dz .U. z 2000r., Nr 10, poz. 132 i 133) w stosunkach pomiędzy Polską a Islandią nie ustanowiły organów centralnych, udzielających pomocy wnioskodawcom.

Tym samym ww. akty prawne nie przewidują pośrednictwa sądów powszechnych oraz ministerstw sprawiedliwości w przekazywaniu wniosków o stwierdzenie wykonalności wyroków do właściwych organów na terytorium Islandii.

OBOWIĄZEK ALIMENTACYJNY:

Zgodnie z art. 133 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (krio)

 §1.Rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.

§2.Poza powyższym wypadkiem uprawniony do świadczeń alimentacyjnych jest tylko ten, kto znajduje się w niedostatku.

§3.Rodzice mogą uchylić się od świadczeń alimentacyjnych względem dziecka pełnoletniego, jeżeli są one połączone z nadmiernym dla nich uszczerbkiem lub jeżeli dziecko nie dokłada starań w celu uzyskania możności samodzielnego utrzymania się.

ZAKRES OBOWIĄZKU ALIMENTACYJNEGO

Zgodnie z art. 135 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (krio)

§1. Zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego.
§2. Wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie albo wobec osoby niepełnosprawnej może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego.

§3. Na zakres świadczeń alimentacyjnych nie wpływają:

1) świadczenia z pomocy społecznej lub funduszu alimentacyjnego, o którym mowa w ustawie z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (Dz. U. z 2016 r. poz. 169, 195 i 1579 oraz z 2017 r. poz. 60), podlegające zwrotowi przez zobowiązanego do alimentacji;
2) świadczenia, wydatki i inne środki finansowe związane z umieszczeniem dziecka w pieczy zastępczej, o których mowa w przepisach o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej;
3) świadczenie wychowawcze, o którym mowa w ustawie z dnia 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci (Dz. U. poz. 195 i 1579 oraz z 2017 r. poz. 60 i 245);
4) świadczenia rodzinne, o których mowa w ustawie z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1518 i 1579 oraz z 2017 r. poz. 60);
5) rodzicielskie świadczenie uzupełniające, o którym mowa w ustawie z dnia 31 stycznia 2019 r. o rodzicielskim świadczeniu uzupełniającym (Dz. U. poz. 303).

KATEGORIE WNIOSKÓW  (zgodnie z art. 56 Rozporządzenia 4/2009, art. 10 Konwencji haskiej)

1. Wierzyciel ubiegający się o odzyskanie należności z tytułu zobowiązań alimentacyjnych, może wystąpić z wnioskiem o:
a) uznanie lub uznanie ze stwierdzeniem wykonalności orzeczenia;
b) wykonanie orzeczenia wydanego lub uznanego w wezwanym państwie członkowskim;
c) uzyskanie orzeczenia w wezwanym państwie członkowskim w przypadku braku jakiegokolwiek orzeczenia, w tym także, w razie potrzeby, ustalenie ojcostwa;
d) uzyskanie orzeczenia w wezwanym państwie członkowskim jeżeli nie istnieje możliwość uznania ani stwierdzenia wykonalności orzeczenia wydanego w państwie innym niż to państwo członkowskie;
e) zmianę orzeczenia wydanego w wezwanym państwie członkowskim;
f) zmianę orzeczenia wydanego w państwie innym niż wezwane państwo członkowskie.

2. Dłużnik alimentacyjny, w stosunku do którego wydano orzeczenie w sprawie zobowiązań alimentacyjnych, może wystąpić z wnioskiem o:
a) uznanie orzeczenia, które zawiesza lub ogranicza wykonanie poprzedniego orzeczenia w wezwanym państwie członkowskim;
b) zmianę orzeczenia wydanego w wezwanym państwie członkowskim;
c) zmianę orzeczenia wydanego w państwie innym niż wezwane państwo członkowskie.

O ile postanowienia Rozporządzenia i Konwencji nie stanowią inaczej, wnioski wskazane w ustępie 1 i 2 są rozpoznawane zgodnie z prawem Państwa wezwanego i podlegają normom jurysdykcyjnym obowiązującym w Państwie wezwanym.