W ramach zamówień publicznych podmioty publiczne określają w opisie przedmiotu zamówienia charakterystykę energetyczną nowo wznoszonych budynków lub obiektów poddawanych renowacji.

Za budynek o niskim zużyciu energii należy uznać budynek spełniający wymogi związane z oszczędnością energii i izolacyjnością cieplną zawarte w przepisach techniczno-budowlanych, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz. U. z 2019 r. poz. 1186, z późn. zm.), tj. w szczególności dział X oraz załącznik nr 2 do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. z 2019 r., poz. 1065).

Przepisy techniczno-budowlane wskazują jedynie poziom wymagań minimalnych, do których zalicza się:

• zapewnienie wartości wskaźnika EP [kWh/(m2 rok)], określającego roczne obliczeniowe zapotrzebowanie na nieodnawialną energię pierwotną do ogrzewania, wentylacji, chłodzenia oraz przygotowania ciepłej wody użytkowej, a w przypadku budynków użyteczności publicznej, zamieszkania zbiorowego, produkcyjnych, gospodarczych i magazynowych - również do oświetlenia wbudowanego, obliczonej według przepisów dotyczących metodologii obliczania charakterystyki energetycznej budynków, mniejszej od wartości granicznych określonych w ww. rozporządzeniu;
• spełnienie wymagań izolacyjności cieplnej dla przegród oraz wyposażenia technicznego budynku określonych w załączniku nr 2 do ww. rozporządzenia.

„Budynek o niskim zużyciu energii” jest powszechnie obowiązującym standardem od 1 stycznia 2021 r.