Dostępność cyfrowa

Modyfikacja załącznika do ustawy

Ustawa o dostępności cyfrowej powstała przed oficjalnym tłumaczeniem na język polski wytycznych WCAG 2.1. Część pojęć w Załączniku do ustawy różniła się od tych w tłumaczeniu WCAG.

W projekcie nowelizacji maksymalnie ujednoliciliśmy te pojęcia. Pozostawiliśmy nazwę zasady „Kompatybilność”, choć obecne tłumaczenie WCAG 2.1 proponuje nazwę „Solidność” – w polskim prawie solidność pojawia się jednak w innym znaczeniu i stąd nie możemy wdrożyć tego określenia.

Norma EN 301 549 V.2.1.2 wyłącza 7 kryteriów WCAG z obowiązywania dla aplikacji mobilnych. W projekcie nowego załącznika oznaczyliśmy poprzez przypis te z kryteriów, które nie dotyczą aplikacji mobilnych.

Podkreślenie odpowiedzialności za wszystko, co publikuje i czym zarządza podmiot publiczny

W projekcie wprost wskazaliśmy odpowiedzialność podmiotu publicznego za elementy stron internetowych i aplikacji mobilnych, którymi ten podmiot zarządza.

Chodzi tu o strony i aplikacje wykorzystywane, choć nieposiadane na własność przez podmiot publiczny. Oczywiście w tej sytuacji, podmiot ma odpowiadać za dostępność cyfrową wyłącznie tego obszaru, którym zarządza i na który ma wpływ.

Rozstrzygnięcie problematycznych kwestii związanych z deklaracją dostępności

Dodaliśmy możliwość umieszczenia deklaracji dostępności na innej stronie niż ta, której dotyczy deklaracja.

Ograniczyliśmy obowiązek publikowania deklaracji dostępności w aplikacji mobilnej – umieszczenie deklaracji w samej aplikacji ma być dobrą praktyką, do której zachęcamy, ale nie obowiązkiem prawnym.

Dodaliśmy możliwość wskazania komórki/zespołu do kontaktu w sprawie dostępności cyfrowej, a nie jak dotychczas wyłącznie konkretnej osoby.

Rezygnacja z elementów obowiązkowo dostępnych pomimo powołania się na nadmierne koszty

Dotychczas ust. 2 w art. 8 ustawy o dostępności cyfrowej dość często był rozumiany jako wskazanie jedynych elementów, które muszą być dostępne cyfrowo na stronie czy w aplikacji. Do tego uniemożliwiał niemal całkowicie wskazanie nadmiernych kosztów dostosowania stron lub aplikacji, bo bez względu na wszystko wymagał dostępności wymienionych w nim elementów.

Tymczasem możliwość powołania się na nadmierne koszty zakłada dyrektywa o dostępności stron internetowych i aplikacji mobilnych. Stąd w nowym projekcie proponujemy rezygnację z obowiązku zapewniania dostępności cyfrowej określonych elementów pomimo nadmiernych kosztów.

Dzięki temu:

• uspójnimy przepisy odnośnie nadmiernych kosztów, z przepisami obowiązującymi w innych krajach UE,
• umożliwimy podmiotom publicznym powoływanie się, w uzasadnionych sytuacjach, na nadmierne koszty zapewnienia dostępności cyfrowej,
• ułatwimy monitorowanie wszystkich rodzajów elementów stron lub aplikacji, których dostosowanie wiąże się najczęściej z nadmiernymi kosztami.

Podmiot, który oceni (podczas opisanej w ustawie analizy), że zapewnienie dostępności cyfrowej określonego elementu jego strony czy aplikacji mobilnej będzie generować nadmierne koszty będzie mógł nie zapewniać jego pełnej dostępności cyfrowej. Nadal będzie miał jednak obowiązek udostępniania tego elementu w jak największym stopniu i zapewniania pełnej dostępności cyfrowej pozostałych elementów.

Wykluczenie z wymagań ustawy dokumentów i schematów technicznych

Dokumenty i schematy techniczne, będące najczęściej częścią publikacji naukowych lub postępowań przetargowych, są na tyle złożonymi rozwiązaniami, że spełnienie wymagań ustawowych, jeśli w ogóle jest możliwe, oznacza jedynie wysokie nakłady bez przełożenia się na przyjazność dla użytkowników z niepełnosprawnością. Dlatego dodaliśmy je do wyłączeń dopuszczalnych w ustawie.

Określenie czasu na dodanie napisów do materiałów wcześniej nadawanych na żywo

Doprecyzowaliśmy czas, jaki podmiot ma na dodanie napisów do multimediów, które wcześniej były nadawane na żywo, a następnie są publikowane na stronie internetowej lub w aplikacji mobilnej. Podmiot publiczny ma na to 14 dni od momentu zakończenia nadawania, a w uzasadnionych sytuacjach maksymalnie 2 miesiące od tego momentu.

O zakresie zmian w pierwszym projekcie nowelizacji pisaliśmy w listopadzie 2021 r.

W stosunku do pierwotnie planowanych zmian:

• zrezygnowaliśmy z definiowania kategorii „aplikacja internetowa” – podmiot wciąż ma odpowiadać za ten specyficzny rodzaj stron internetowych, w zakresie, na który ma wpływ (którym zarządza) i który nie wiąże się z nadmiernymi kosztami;
• zrezygnowaliśmy z wyłączania gier i CMSów i całości stron lub aplikacji archiwalnych – brak możliwości ich dostosowania może wynikać tylko z nadmiernych kosztów dla danego podmiotu. Jeśli analiza przeprowadzona przez podmiot faktycznie wykaże taki nadmierny koszt, podmiot będzie mógł nie zapewniać pełnej dostępności cyfrowej danego elementu/elementów.

20 kwietnia 2022 r. nowy projekt został omówiony na Komisji Prawniczej i trwają jego ostatnie zmiany redakcyjne.

Po zakończeniu rządowego procesu legislacyjnego, projekt zostanie skierowany do Sejmu.