PKW w Kosowie (KFOR, NATO)
Decyzja o wysłaniu wojsk KFOR do Kosowa została podjęta po fiasku „misji ostatniej szansy” specjalnego wysłannika ze Stanów Zjednoczonych, Richarda Holbrooke'a. W obliczu kryzysu humanitarnego, który zaistniał w efekcie ciągłych walk pomiędzy Armią Wyzwolenia Kosowa i wojskowo-policyjnymi oddziałami Serbii i Czarnogóry. W marcu 1999 obliczu groźby rozszerzenia konfliktu na cały region NATO podejmuje decyzję o rozpoczęciu kampanii powietrznej przeciw armii oraz oddziałom paramilitarnym rządu Jugosławii, który oskarżany był o poważne represje wobec cywilnej ludności kosowskich Albańczyków.
Efektem trwającej 78 dni operacji było podpisanie Wojskowego Porozumienia Technicznego między NATO oraz dowództwem jugosłowiańskim i utworzenia Sił Pokojowych w Kosowie (Kosovo Force). Uprawnienia tych sił zostały określone we wspomnianym porozumieniu oraz rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1244.
W momencie rozpoczęcia misji w skład KFOR wchodziło 50 000 żołnierzy z 30 państw, zarówno członków NATO, jak i niezrzeszonych. Dziś około 3800 żołnierzy z 27 krajów realizuje zadania w ramach misji KFOR.
KFOR podzielony jest na cztery wielonarodowe brygady. Każda z nich odpowiada za określony rejon prowincji, ale wszystkie podlegają dowódcy KFOR.
W ramach działalności operacyjnej PKW KFOR realizuje zadania polegające na monitorowaniu przestrzegania porozumień i traktatów międzynarodowych w celu stworzenia warunków dla bezpiecznej egzystencji oraz normalizacji sytuacji w rejonie odpowiedzialności. Główny wysiłek PKW skupiony jest na przeciwdziałaniu zorganizowanej przestępczości, przemytowi, korupcji oraz na wspieraniu władz lokalnych i organów porządkowych w utrzymywaniu porządku i bezpieczeństwa.
Zgodnie z postanowieniem Prezydenta RP misja została przedłużona do 31 grudnia 2023 r.
Materiały
POSTANOWIENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 14 czerwca 2023 r. o przedłużeniu okresu użycia Polskiego Kontyngentu Wojskowego w Siłach Międzynarodowych w Republice Kosowa i Republice Macedonii Północnej oraz w Bośni i HercegowinieM20230588.pdf 0.18MB