Prokuratoria Generalna
Rzeczypospolitej Polskiej

Prokuratoria Generalna przedstawiła Sądowi Apelacyjnemu w Warszawie pogląd istotny dla rozstrzygnięcia sprawy (amicus curiae) dotyczący rozumienia przesłanki „utworzenia wspólnego przedsiębiorcy”, którą posłużono się w art. 13 ust. 2 pkt 3 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów (u.o.k.i.k.). W postępowaniu tym Prokuratoria poparła stanowisko Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów zawarte w apelacji od wyroków Sądu Okręgowego w Warszawie, a także przedstawiła dodatkowe argumenty związane z wykładnią przepisów ustawowych.

 

Prokuratoria wskazywała, że przesłanka utworzenia wspólnego przedsiębiorcy, o której mowa w art. 13 ust. 2 pkt 3 u.o.k.i.k. obejmuje nie tylko utworzenie nowego przedsiębiorcy (np. formalny akt zawiązania nowej spółki), ale również utworzenie wspólnego przedsiębiorcy na bazie już istniejącego podmiotu, tj. podjęcie działań umożliwiających realizację przez kilku istniejących przedsiębiorców wspólnego przedsięwzięcia (działalności) w oparciu o istniejącego już przedsiębiorcę w rozumieniu art. 4 pkt 1 tej ustawy.

 

W ocenie Prokuratorii interpretacja przepisów ustawy dotyczących koncentracji nie powinna poprzestawać na metodach wykładni językowej, lecz uwzględniać cel regulacji, jakim jest ochrona konkurencji. Z punktu widzenia istoty i celu kontroli koncentracji istotne jest bowiem nie tyle to, jakimi środkami formalnymi przedsiębiorcy realizują wspólne przedsięwzięcie, ale to, czy wspólne zamierzenia gospodarcze przedsiębiorców wzmacnia ich siłę rynkową. Z taką sytuacją mamy do czynienia wtedy, gdy kilku przedsiębiorców łączy swoje potencjały rynkowe w celu podjęcia nowego jakościowo, wspólnego przedsięwzięcia, choćby formalnie nie tworzyły w tym celu nowego podmiotu prawa, a wykorzystywały działającego już przedsiębiorcę.

 

W konsekwencji dla stwierdzenia, że została spełniona przesłanka utworzenia wspólnego przedsiębiorcy, nie jest konieczne, by podmioty rynkowe powołały do istnienia taki podmiot prawa - odpowiadający definicji przedsiębiorcy (np. spółkę prawa handlowego) - który wcześniej nie istniał. Stanowisko przeciwne, zawężające stosowanie rozważanej przesłanki, pozwalałoby na niezwykle łatwe ominięcie obowiązku poddania koncentracji uprzedniej kontroli Prezesa UOKiK. Taki rezultat wykładni art. 13 ust. 2 pkt 3 u.o.k.i.k. byłby niespójny aksjologicznie i systemowo, a ponadto odbiegałby od poglądów wyrażanych przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w odniesieniu do celów kontroli koncentracji.