Warunki użycia elementów z drewna

Pierwsza zmiana polega na dopuszczeniu przy projektowaniu budynku zastosowania konstrukcyjnych elementów liniowych (o dominującym jednym wymiarze, takich jak belki, słupy, itp.) wykonanych z drewna klejonego warstwowo. Stanie się to możliwe, jeśli każdy wymiar przekroju poprzecznego tego elementu będzie wynosił nie mniej niż 14 cm, a klasa odporności ogniowej tych elementów będzie nie niższa niż R 30 oraz gdy zastosowano rozwiązania ograniczające możliwość rozprzestrzeniania się pożaru między kondygnacjami. Możliwość użycia takich elementów będzie dotyczyła jedynie budynków niskich (N) ZL.

Dzięki takiej zmianie będzie możliwe wykonywanie słupów czy belek z drewna struganego, dobrej jakości, bez konieczności stosowania kosztownych i niekorzystnych dla środowiska zabezpieczeń ogniochronnych. Z uwagi na charakterystykę przekroju poprzecznego (pole przekroju, elementy zazwyczaj masywne), elementy te nie stanowią bezpośredniego zagrożenia pożarowego, a dodatkowo charakteryzują się wysoką klasą odporności ogniowej, co wpływa na bezpieczeństwo budynku.

Ponadto dopuszczalne będzie także w budynku niskim (N) lub średniowysokim (SW) hali sportowej lub krytego basenu zastosowanie konstrukcyjnych dachowych elementów liniowych (o dominującym jednym wymiarze), wykonanych z drewna klejonego warstwowo, jeśli każdy wymiar przekroju poprzecznego tego elementu będzie wynosił nie mniej niż 14 cm oraz klasa odporności ogniowej tych elementów będzie nie niższa niż R 30. Złagodzenie wymagań w stosunku do budynków hal sportowych i basenów zostało wprowadzone z uwagi na charakter użytkowania tych obiektów, w których zagrożenie pożarem jest mniejsze.

Dopuszczalne będzie także stosowanie wewnątrz warstwowego elementu oddzielenia przeciwpożarowego w budynku niskim (N) ZL III lub w budynku niskim (N) ZL IV elementów nośnych wykonanych z drewna litego czterostronnie struganego z fazowanymi narożnikami lub drewna klejonego warstwowo, o klasie reakcji na ogień nie niższej od D z dodatkowymi klasyfikacjami s1, d0 lub s2, d0. Skorzystanie z tego dopuszczenia będzie jednak możliwe jeżeli zostaną łącznie spełnione następujące warunki:

• zabezpieczenie ogniochronne elementów nośnych wykonanych z drewna przed ich zapaleniem okładziną klasy K2 60;
• wypełnienie pustych przestrzeni powietrznych materiałami o klasie reakcji na ogień co najmniej A2, d0;
• nieprowadzenie wewnątrz warstwowego elementu oddzielenia przeciwpożarowego instalacji oraz nieumieszczanie tam urządzeń, a także niewystępowanie w tym elemencie otworów instalacyjnych, z wyjątkiem odpowiednio zabezpieczonych otworów.

Nowelizacja wprowadza także możliwość zastosowania nośnych elementów drewnianych (o klasie reakcji na ogień nie niższej od D z dodatkowymi klasyfikacjami s1, d0 lub s2, d0) wewnątrz biegów lub spoczników schodów lub pochylni o budowie warstwowej, służących do ewakuacji. Dopuszczenie to będzie dotyczyło budynku niskiego (N) ZL III lub budynku niskiego (N) ZL IV wykonanego w klasie odporności pożarowej co najmniej „C”. Przepis zawiera jednak trzy warunki, które muszą być spełnione łącznie:

• biegi lub spoczniki schodów lub pochylni muszą posiadać klasę odporności ogniowej podwyższoną o co najmniej 30 minut od wymaganej, określonej w ust. 3 w § 249 rozporządzenia;
• należy wypełnić puste przestrzenie powietrzne materiałami o klasie reakcji na ogień co najmniej A2, d0;
• biegi lub spoczniki schodów lub pochylni muszą być obudowane okładzinami ognioochronnymi wykonanymi w sposób ograniczający rozprzestrzeniania się ognia do ich wnętrza.

Take rozwiązanie pozwoli na wykonywanie bezpiecznych ciągów ewakuacyjnych (klatek schodowych) o układzie warstwowym, przy wykorzystaniu drewna jako elementów nośnych.

Zmiany w usytuowaniu budynków

Innym równie ważnym celem nowelizacji jest doprecyzowanie zasady sytuowania budynków na działce budowlanej. Z uwagi na pojawiające się wątpliwości interpretacyjne, do rozporządzenia dodane zostały dodatkowe wyjaśnienia, dopuszczenia czy też rysunki wyjaśniające.

I tak zmiana wprowadzona w §12 w ust. 1 polega na dodaniu części wspólnej odnoszącej się do wszystkich punktów zawartych w przepisie podstawowym, która doprecyzowuje, że każdą płaszczyznę powstałą w wyniku załamania lub uskoku ściany traktuje się jako oddzielną ścianę. Projektowana zmiana ma na celu doprecyzowanie kwestii związanych z błędną interpretacją przepisów przez niektóre organy administracji architektoniczno-budowlanej, które utożsamiają pojęcie elewacji z pojęciem ściany. 

Ponadto w §12  dodany został nowy ust. 1a, zgodnie z którym dopuszcza się możliwość zbliżenia budynku ze ścianą usytuowaną w sposób inny niż równoległy w stronę granicy działki, na której sytuowany jest budynek, w taki sposób, by to lokalizacja zewnętrznej krawędzi okna lub drzwi determinowała konieczność zachowania odległości 4 m. W pomiarach należy przyjąć najdalej wysunięty element ramy lub innych elementów okna lub drzwi.

Zgodnie z wprowadzanym przepisem w przypadku budynku zwróconego ścianą z oknami lub drzwiami w stronę granicy działki budowlanej, na której jest on sytuowany, będzie możliwość zmniejszenia wymaganej odległości 4 m (lecz nie mniej niż do 3 m), gdy zostaną spełnione łącznie dwa warunki:

• ściana budynku usytuowana jest w sposób inny niż równoległy w stronę granicy działki,
• odległość zewnętrznej krawędzi okna lub drzwi wynosi nie mniej niż 4 m od granicy tej działki.

Dzięki temu dopuszczeniu możliwe będzie optymalne usytuowanie ściany budynku na działkach o nietypowym kształcie oraz w sposób inny niż równoległy.

Celem doprecyzowania ww. przepisów w § 12 dodaje się ust. 10a, wprowadzający nowy załącznik nr 1a do rozporządzenia wskazujący w sposób graficzny, na wybranych przykładach, poprawny sposób określenia minimalnej odległości budynków od granicy działki budowlanej.

Treść rozporządzenia Ministra Rozwoju i Technologii zmieniającego rozporządzenie w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie jest dostępna w Dzienniku Ustaw.