Zachodniopomorski Urząd Wojewódzki w Szczecinie

Dokumentem potwierdzającym wysokość uzyskiwanego wynagrodzenia jest zaświadczenie wystawione przez pracodawcę na druku ZUS ERP-7.
W przypadku likwidacji zakładu pracy,
archiwa lub inni przechowawcy dokumentacji pracowniczej nie są upoważnione do wystawienia
zaświadczeń o zatrudnieniu i wynagrodzeniu na druku ZUS ERP-7, zobowiązane są natomiast
do wydania – na podstawie posiadanych akt -  uwierzytelnionych kserokopii dokumentów, odpisów, wypisów lub wyciągów dokumentacji płacowej,
(na przykład: kart wynagrodzeń, wyciągów z list płac).

W przypadku braku akt płacowych dokumentami potwierdzającymi wysokość wynagrodzenia
są legitymacje ubezpieczeniowe zawierające wpisy o okresach zatrudnienia i osiąganych wówczas wynagrodzeniach lub uwierzytelnione kserokopie dokumentów z akt osobowych pracownika
(np. umowy o pracę, angaże, przeszeregowania) zawierające informacje
o wysokości miesięcznego wynagrodzenia określone kwotowo.

Do końca 1990 r. obowiązywały przepisy zobowiązujące zakłady pracy do przechowywania dokumentacji płacowej pracowników przez okres 12 lat od jej wytworzenia. Po tym okresie zakład pracy mógł ją zniszczyć. Od 1991 r. wydłużono okres przechowywania akt płacowych
do 20 lat, natomiast ustawa z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych nałożyła na płatnika składek obowiązek przechowywania list płac, kart wynagrodzeń oraz innych dowodów płacowych przez okres 50 lat od dnia zakończenia przez ubezpieczonego pracy u danego płatnika.