Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej

„Słownik terminów używanych przy standaryzacji nazw geograficznych” („Glossary of Terms for the Standardization of Geographical Names”) został przygotowany przez Grupę Roboczą ds. Terminologii Toponimicznej działającą pod przewodnictwem profesora Naftali Kadmona w ramach Grupy Ekspertów ONZ ds. Nazw Geograficznych (UNGEGN).

Grupa ta opracowała „Słownik” w wersji angielskiej – został on przedstawiony na VII Konferencji Organizacji Narodów Zjednoczonych w sprawie Standaryzacji Nazw Geograficznych, która odbyła się w Nowym Jorku w dniach 13-22 stycznia 1998 roku. Na podstawie tego słownika powstało jego pierwsze polskie tłumaczenie dokonane przez Jerzego Kondrackiego i wydane przez Główny Urząd Geodezji i Kartografii w 1998 roku. W polskim tłumaczeniu dokonano wówczas licznych zmian i uzupełnień względem oryginału.

W 2002 roku, w trakcie VIII Konferencji Organizacji Narodów Zjednoczonych w sprawie Standaryzacji Nazw Geograficznych, przedstawiona została wersja słownika we wszystkich 6 językach oficjalnych ONZ – tekst angielski uległ w nim niewielkim modyfikacjom względem wydania z 1998 r. W 2007 roku ukazało się zaś „Uzupełnienie” słownika, w którym zmieniono definicje kilku terminów oraz dodano kilka terminów.

Niniejsze polskie wydanie „Słownika terminów używanych przy standaryzacji nazw geograficznych” jest nowym tłumaczeniem angielskiej wersji słownika z 2002 roku, dokonanym przez Marka Łukasika. Nie wprowadzono doń istotnych zmian i jakichkolwiek uzupełnień, jak to miało miejsce w tłumaczeniu z 1998 roku – zachowano oryginalne brzmienie definicji, a także opisów wstępnych. W „Słowniku” zamieszczono 375 haseł, z czego 237 posiada definicje, 138 zaś to hasła odsyłaczowe. Hasła zostały ponumerowane i ułożone alfabetycznie względem terminów angielskich, następnie podano ich polskie odpowiedniki (pominięte w przypadku większości haseł odsyłaczowych) oraz definicje; po części hasłowej zamieszczono polsko-angielski indeks terminów. Zachowano w ten sposób ściśle układ przyjęty w oryginalnym słowniku dla pozostałych języków urzędowych ONZ (tj. francuskiego, hiszpańskiego, rosyjskiego, chińskiego i arabskiego) – polską wersję można zatem traktować jako rozszerzenie słownika UNGEGN o kolejny język. Załącznikiem do publikacji jest przetłumaczone „Uzupełnienie” słownika, przyjęte przez UNGEGN w 2007 roku, w którym zmieniono definicje 6 dotychczasowych haseł oraz uwzględniono 17 kolejnych haseł – 8 z definicjami i 9 odsyłaczowych.