W celu świadczenia usług na najwyższym poziomie stosujemy pliki cookies. Korzystanie z naszej witryny oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu. W każdym momencie można dokonać zmiany ustawień Państwa przeglądarki. Zobacz politykę cookies.

Zasady stosowania nazw zagranicznych miejscowości w aktach stanu cywilnego

Zgodnie z ustawą z dnia 28 listopada 2014 r. – Prawo o aktach stanu cywilnego (Dz.U. z 2014 r., poz. 1741 z późn. zm.) „nazwę miejscowości położonej poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej zamieszcza się w pisowni ustalonej przez Komisję Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej” (sformułowanie to zamieszczone jest w art. 30, 99, 104 i 109).

1. Jeżeli dla danej miejscowości istnieje polska nazwa (tzw. egzonim standaryzowany)

należy podawać wyłącznie tę polską nazwę, np.: Antwerpia, Ateny, Bagdad, Baku, Bangkok, Brześć, Dyneburg, Erywań, Haga, Hawana, Kair, Kajenna, Kopenhaga, Kurytyba, Londyn, Lwów, Madryt, Moskwa, Nicea, Nowy Jork, Pekin, Praga, Tanger, Tokio, Wiedeń, Wilno, Zagrzeb.

Uwaga: na uzasadniony wniosek osoby, której dotyczy dany akt stanu cywilnego, można zrezygnować z podawania polskiej nazwy miejscowości, w zamian podając nazwę oryginalną;
w takich przypadkach stosuje się odpowiednio zasady zapisu nazwy omówione w pkt. 2 i 3.

Zalecane przez Komisję Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej polskie nazwy miejscowości wymienione są w publikacji „Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata” (dostępny jest również aktualizowany wykaz zmian polskich nazw zawartych w tej publikacji).

Należy stosować wyłącznie te polskie nazwy, które są wymienione w tej publikacji, a niewymienienie w „Urzędowym wykazie...” danej nazwy jest jednoznaczne ze stwierdzeniem, że Komisja jej nie zaleca, nawet jeżeli jest spotykana w niektórych publikacjach.

2. Jeżeli dla danej miejscowości nie istnieje polska nazwa

należy podać wyłącznie nazwę oryginalną, z uwzględnieniem wszelkich występujących w niej znaków diakrytycznych, np.: Amsterdam, Buenos Aires, Canberra, Düsseldorf, Hradec Králové, Jēkabpils, Malmö, Ottawa, Podgorica, Reykjavík, Şəki, Timișoara, Tromsø, Umeå, Valletta, Varaždin.

3. Jeżeli nazwa danej miejscowości, dla której nie istnieje polska nazwa, zapisana jest oryginalnie pismem niełacińskim

należy podać odpowiadający jej zapis literami alfabetu łacińskiego (zapis w transliteracji). Konwersji na zapis literami alfabetu łacińskiego należy dokonać albo zgodnie z zasadami transliteracji przyjętymi dla danego języka przez Komisję Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej (przyjęte zasady transliteracji dostępne są tu), albo zgodnie z zasadami transliteracji przyjętymi w państwie, w którym znajduje się dana miejscowość, ewentualnie zgodnie z zapisem zastosowanym w dokumentach przedłożonych w urzędzie przez osobę występującą z danym wnioskiem, np.: Aķtau, Alchevsk, An-Nāşiriyyah, Burgas, Chiang Mai, Dar‛ā, Ierápetra, Kitakyūshū, Ķūrġonteppa, Mek'elē, Mişrātah, Mörön, Nawādhībū, Pakxé, Petaẖ Tikva, Pokharā, Rājśāhī, Siĕm Réab, Sittwe, Skopje, Tbilisi, Vanadzor, Xi’an, Zāhedān.

 

Materiały

Zasady stosowania nazw zagranicznych miejscowości w aktach stanu cywilnego
zasady​_stosowania​_nazw​_zagranicznych​_miejscowosci​_w​_asc.pdf 0.25MB
{"register":{"columns":[]}}