Oznacza to, że od dnia 22 lutego 2016 r. okres zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na czas określony, a także łączny okres zatrudnienia na podstawie umów o pracę na czas określony zawieranych między tymi samymi stronami stosunku pracy, nie będzie mógł  przekraczać 33 miesięcy, a łączna liczba tych umów nie będzie mogła przekraczać trzech.

Jednocześnie art. 25¹ § 4 pkt 4 wprost stanowi, że przepisu § 1 nie stosuje się do umów o pracę zawartych na czas określony w przypadku gdy pracodawca wskaże obiektywne przyczyny leżące po jego stronie - jeżeli ich zawarcie w danym przypadku służy zaspokojeniu rzeczywistego okresowego zapotrzebowania  i jest niezbędne w tym zakresie w świetle wszystkich okoliczności zawarcia umowy.

W takim przypadku w myśl § 5 pracodawca zawiadamia właściwego okręgowego inspektora pracy, w formie pisemnej lub elektronicznej, o zawarciu umowy o pracę, o której mowa w § 4 pkt 4, wraz ze wskazaniem przyczyn zawarcia takiej umowy, w terminie 5 dni roboczych od dnia jej zawarcia. W ocenie Ministerstwa, rozwiązanie takie może być zastosowane w przypadku nawiązywania stosunku pracy w celu realizacji np. grantów lub projektów finansowanych ze środków pochodzących z Unii Europejskiej.

W przypadku zatrudniania na stanowiska asystenta  i adiunkta  osób nieposiadających stopnia naukowego doktora albo doktora habilitowanego, nie ma przeszkód formalno-prawnych do zawarcia umowy o pracę na czas nieokreślony z możliwością jej rozwiązania, o ile nie zostanie uzyskany wymagany stopień w okresie wskazanym w statucie uczelni, trwającym nie dłużej niż osiem lat (art. 120 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym).

Może to nastąpić w drodze jej wypowiedzenia z końcem semestru, przy zachowaniu reguł Kodeksu pracy dotyczących wypowiadania umów zawartych na czas nieokreślony.

Ustawa - Prawo o szkolnictwie wyższym jest pragmatyką pracowniczą, bowiem w sposób odmienny, niż stanowią to przepisy ogólnie obowiązujące, normuje szereg kwestii związanych ze stosunkiem pracy nauczycieli akademickich. Nie jest to jednak regulacja wyczerpująca, na co wskazał sam ustawodawca, w art. 136 ust. 1 odsyłając do stosowania przepisów Kodeksu pracy w sprawach dotyczących stosunku pracy pracowników uczelni, nieuregulowanych w ustawie. Przepis ten, w różnym zakresie, odnosi się także do nauczycieli akademickich.