Od 1 stycznia 2024 r. wzrosło stypendium doktoranckie – w związku z podwyżką o 30% minimalnego wynagrodzenia profesora (z kwoty 7210 zł do 9370 zł, tj. o 2160 zł).

W związku z tym, wysokość miesięcznego stypendium doktoranckiego wynosi co najmniej:

• 37% wynagrodzenia profesora – do miesiąca, w którym została przeprowadzona ocena śródokresowa (tj. aktualnie 3 466,90 zł brutto);
• 57% wynagrodzenia profesora – po miesiącu, w którym została przeprowadzona ocena śródokresowa (tj. aktualnie 5 340,90 zł brutto).

Wysokość stypendium doktoranckiego może być uzależniona od osiągnięć doktoranta. Doktorant posiadający orzeczenie o niepełnosprawności, orzeczenie o stopniu niepełnosprawności albo orzeczenie, o którym mowa w art. 5 oraz art. 62 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, otrzymuje stypendium doktoranckie w wysokości zwiększonej o 30% kwoty wskazanej w art. 209 ust. 4 pkt 1, tj. aktualnie o 1 040,07 zł brutto, zarówno przed, jak i po ocenie śródokresowej.

Ministerstwo informuje dodatkowo, że ustawa nie określa źródeł, z jakich podmiot prowadzący szkołę doktorską wypłaca stypendium doktoranckie jednak nie może ono być niższe niż ustawowe minimum. Przepisy nie ograniczają możliwych źródeł finansowania takiego stypendium jedynie do ministerialnej subwencji. Chociaż podmiotowi przekazywane są – w ramach subwencji na utrzymanie i rozwój potencjału badawczego – środki na m.in. kształcenie w szkole doktorskiej (art. 365 pkt 2 lit. c ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2023 r. poz. 742, z późn. zm.)), nie oznacza to, że subwencja jest jedynym możliwym źródłem, z którego wypłacane jest stypendium doktoranckie. Należy zatem przyjąć, iż określenie źródeł finansowania stypendium doktoranckiego pozostaje w gestii podmiotu prowadzącego szkołę doktorską.

Dodatkowe informacje nt. stypendium doktoranckiego można znaleźć tutaj.