Historia radonu
Pod koniec XIX wieku rozpoczęła się nowa era w fizyce. Maria Skłodowska-Curie, Wilhelm Röntgen, Henri Becquerel, Max Planck czy Albert Einstein wnieśli znaczący wkład w ewolucję i zrozumienie fizyki. Odkrycie radioaktywności było jednym z kluczowych odkryć.
Radon został po raz pierwszy zidentyfikowany jako unikalna substancja w 1900 r., zaledwie cztery lata po odkryciu radioaktywności przez Henriego Becquerela w Paryżu w 1896 r.
Ernest Rutherford na początku 1899 r. podczas pracy z tlenkiem toru odkrył, że nie tylko promieniowanie alfa i beta powodowały jonizację, ale także gaz dyfundujący z grubszych warstw związków toru. Była to emanacja toru lub toron, jak zaczęto go wówczas nazywać.
Kilka miesięcy później, w 1900 roku, Fritz Dorn, badając sole radu, zaobserwował podobny radioaktywny gaz, który nazwał emanacją radu. Dziś nazywamy go radonem.
Termin „emanacja” został po raz pierwszy zaproponowany przez Rutherforda dla nowoodkrytych radioaktywnych gazów. W 1923 roku Międzynarodowy Komitet Pierwiastków Chemicznych zatwierdził słowa „radon”, „toron” i „aktynon” dla gazów radioaktywnych, aby pokazać ich związek z substancjami macierzystymi: radem, torem i aktynem.
Odkrycia naturalnie występujących gazów promieniotwórczych miały miejsce na początku XX wieku – w niezwykłym okresie w historii fizyki. Praca Roentgena w Niemczech doprowadziła do odkrycia w 1895 r. promieni przenikających (nazwanych rentgenowskimi).
W 1896 r. francuski fizyk Henri Becquerel przeprowadził pomysłowe eksperymenty z solami uranu i wykazał, że emitują one promienie. Była to pierwsza obserwacja naturalnej radioaktywności.
1898 r. przyniósł odkrycie innych, naturalnych substancji promieniotwórczych - polonu i radu. Był to naukowy sukces Piotra i Marii Skłodowskiej-Curie oraz ich asystenta G. Bemonta. Za swoją pracę Piotr i Maria Skłodowska-Curie oraz Henri Becquerel otrzymali w 1903 roku Nagrodę Nobla w dziedzinie chemii. To właśnie staranne prace Marii Skłodowskiej-Curie nad nowym pierwiastkiem – radem – dostarczyły Dornowi materiału, w którym odkryto radon.
Kalendarium najważniejszych wydarzeń związanych z historią radonu.
|
1895 r. |
Wilhelm Conrad Röentgen odkrywa promienie rentgenowskie. |
|
1896 r. |
Antoine-Henri Becquerel odkrywa promienie wytwarzane przez uran — pierwsza obserwacja naturalnej radioaktywności. |
|
1897 r. |
Odkrycie elektronu przez J.J. Thomsona. |
|
1898 r. |
Maria Skłodowska-Curie i Pierre Curie odkrywają, że tor emituje „promienie uranowe”, które Maria nazywa „radioaktywnością”. Maria Skłodowska-Curie i Pierre Curie odkrywają polon i ogłaszają istnienie kolejnego nowego pierwiastka radioaktywnego, który nazywają radem. |
|
1899 r. |
Ernest Rutherford, naukowiec z Nowej Zelandii, odkrywa rzadki izotop zwany radonem-220. |
|
1900 r. |
Niemiecki fizyk Friedrich E. Dorn odkrywa radioaktywny gaz emitowany z radu. Przypisuje mu się również odkrycie radonu. |
|
1903 r. |
W 1903 r. Sir William Ramsay określił masę atomową radonu i umieścił go w grupie 18 układu okresowego pierwiastków. |
|
1923 r. |
Radon otrzymał swoją nazwę, którą zaakceptował Międzynarodowy Komitet Pierwiastków Chemicznych. Nazwę wymyślił Curt Schimdt. |
Pełna graficzna wersja dokumentu dostępna jest w zakładce "Materiały do pobrania".
