Mazowiecki Urząd Wojewódzki w Warszawie

Pani Danuta Gosek-Przyłubska w latach 1982-1989 współpracowała z Teodorem Klincewiczem w ramach Grup Oporu „Solidarni" oraz z wydawnictwem „Rytm”, gdzie drukowano „Kurier Mazowsza” i „Tygodnik Mazowsze”. Zajmowała się kolportażem nielegalnych wydawnictw i ulotek, a także pomagała w zorganizowaniu lokalu na drukarnię. Pani Danuta udostępniała swoje mieszkanie na potrzeby spotkań działaczy GO „Solidarni” oraz do przechowywania wydawnictw niezależnych. Była łączniczką Teodora Klincewicza z Regionalną Komisją Wykonawczą NSZZ „Solidarność” Regionu Mazowsze.

Pani Dorota Przyłubska po wprowadzeniu stanu wojennego podjęła współpracę z Grupami Specjalnymi Regionalnej Komisji Wykonawczej NSZZ „Solidarność” Regionu Mazowsze, których nazwę w 1985 r. zmieniono na Grupy Oporu „Solidarni”. Była łączniczką Teodora Klincewicza, współtwórcy i szefa GS oraz członkinią Sekcji Legalizacji, która zajmowała się wytwarzaniem fałszywych dokumentów na potrzeby podziemia. Współpracowała z działającą w ramach Grup Oficyną Wydawniczą Rytm. Organizowała materiały poligraficzne niezbędne do funkcjonowania podziemnych drukarni i rozprowadzała wydawnictwa bezdebitowe. Uczestniczyła w przygotowaniach akcji rozwieszania transparentów i emisji audycji z tzw. „gadał”. W mieszkaniu jej rodziców funkcjonował punkt kontaktowy i odbywały się konspiracyjne spotkania. Działalność opozycyjną prowadziła w latach 1982-1989.

Pan Stefan Wojciech Niesłuchowski ps. „Stefan” urodził się 10 lipca 1933 roku w Warszawie. Jako 11-letni chłopiec przeżył selekcję przed egzekucją dokonaną przez Niemców 5 sierpnia 1944 roku na ludności cywilnej przy ul. Marszałkowskiej pomiędzy Placem Unii Lubelskiej a Placem Zbawiciela. Podczas tej egzekucji zginął jego ojciec, a ocalały chłopiec wraz z nianią oraz młodszym rodzeństwem znalazł się w Śródmieściu Południowym. W tym czasie jego matka znajdowała się w Śródmieściu Północnym, gdzie zastał ją wybuch Powstania Warszawskiego. Pan Stefan należał do drużyny ochotników Harcerskiej Poczty Polowej w punktach przy ul. Hożej 48, gdzie mieściła się stanica, a następnie przy ul. Wilczej 41. Do zadań chłopców w wieku 9-13 lat należało m. in. odbieranie listów od nadawców i roznoszenie poczty odbiorcom, pomoc w drukarni przy napędzaniu maszyny drukarskiej, tzw. „pedałówki” oraz kolportaż prasy powstańczej. Uczestniczył w noszeniu wody z ujęcia na terenie mleczarni przy ul. Hożej do kuchni wojskowej oraz w wyprawach z plecakiem po zboże do Browarów Haberbuscha, a następnie w mieleniu ręcznymi młynkami do kawy jęczmienia na rodzaj mąki służący do wypieku chleba i przygotowania zup. Pomagał także żołnierzom przybyłym ze Starego Miasta oraz w podejmowaniu zrzutów alianckich w rejonie ul. Skorupki. Po kapitulacji Pan Stefan ukrył swoje najcenniejsze pamiątki z Powstania Warszawskiego (aparat fotograficzny „Kodak” z kliszą, beret, lilijkę harcerską i opaskę Szarych Szeregów), a następnie wyszedł z Warszawy z ludnością cywilną, drogą przez obóz przejściowy w Pruszkowie, skąd wraz z rodziną został wywieziony pociągiem towarowym w rejon Starachowic. Jako najstarszy z rodzeństwa, chcąc pomóc matce handlował bułkami. Przez następne miesiące, aż do zakończenia wojny i w różnych miejscach pobytu (Kraków, następnie Wrocław) starał się dorabiać w handlu, by pomóc matce w utrzymaniu młodszego rodzeństwa. Po maturze ukończył Wydział Elektryczny Politechniki Warszawskiej. W latach 80-tych działał w „Solidarności”. W jego domu mieściła się tajna drukarnia, a Pan Stefan zajmował się kolportażem druków w II obiegu.

Order Odrodzenia Polski został ustanowiony w 1921 r. Nadawany jest za wybitne zasługi położone w służbie państwu i społeczeństwu, a przede wszystkim za wybitne osiągnięcia w działalności publicznej podejmowanej z pożytkiem dla kraju, za szczególne zasługi dla umacniania suwerenności i obronności kraju, dla rozwoju gospodarki narodowej, służby publicznej, za wybitną twórczość naukową, literacką i artystyczną, za wybitne zasługi dla rozwoju współpracy Rzeczypospolitej Polskiej z innymi państwami i narodami.