Na podstawie art. 17 ust. 3 ustawy o drogach publicznych minister właściwy do spraw transportu (obecnie jest to Minister Infrastruktury) może wydawać, rozpowszechniać lub rekomendować wzorce i standardy (WiS) dotyczące przygotowania inwestycji w zakresie dróg publicznych, budowy, przebudowy, remontu, utrzymania lub ochrony tych dróg.

WiS są przeznaczone do dobrowolnego stosowania. Oznacza to, że nie stanowią one obligatoryjnych przepisów techniczno-budowlanych (PTB) w rozumieniu ustawy – Prawo budowlane oraz że nie zwalniają osób wykonujących samodzielne funkcje techniczne w budownictwie z odpowiedzialności zawodowej.

Tym samym zaprojektowanie drogi lub mostu zgodnie z wytycznymi określonymi w WiS nie powoduje automatycznie spełnienia obowiązków wynikających z ustawy – Prawo budowlane. Natomiast w WiS można będzie znaleźć rekomendowaną metodę spełnienia obligatoryjnych wymagań funkcjonalno-technicznych określonych w PTB. Nie będzie to jednak jedyne możliwe do zastosowania rozwiązanie. Jeśli projektant uzna, że inne rozwiązanie gwarantuje spełnienie wymagań określonych w PTB, będzie mógł je zastosować. Bowiem, zarówno w pierwszym jak i w drugim przypadku, odpowiedzialność za przyjęte rozwiązania ponosi projektant.

WiS stanowią więc jeden ze zbiorów zasad wiedzy technicznej w rozumieniu ustawy - Prawo budowlane. Inaczej mówiąc stanowią zbiór zasad, wytycznych, wzorów i standardów, opracowanych przez najlepszych specjalistów z danej dziedziny, rekomendowanych do stosowania przy projektowaniu, wykonywaniu i utrzymywaniu dróg publicznych.

Miejsce WiS w systemie wymagań technicznych w drogownictwie (PDF, 0.08 MB)

WiS nie zastępują ani nie konkurują z Polskimi Normami (PN). Stanowią natomiast uzupełnienie zasobów wiedzy technicznej, w szczególności w obszarach dotychczas nieobjętych normalizacją. W przeciwieństwie do PN, dostęp do WiS jest bezpłatny. Za WiS odpowiada minister właściwy do spraw transportu, natomiast krajową jednostką normalizacyjną odpowiadającą za opracowywanie i dystrybucję PN jest Polski Komitet Normalizacyjny (PKN), niezależny od ministra właściwego do spraw transportu. Podobnie jak w przypadku WiS, stosowanie PN jest dobrowolne, o ile obowiązek taki nie został nałożony poprzez powołanie normy w przepisach prawa. Jednocześnie nie przewiduje się powoływania WiS w przepisach prawa.

Celem WiS jest wspomaganie projektantów, zarządców dróg i całej administracji drogowej, organów administracji architektoniczno-budowlanej i nadzoru budowlanego oraz wykonawców w ich codziennej pracy, poprzez zapewnienie dostępu do najnowszej, aktualnej, sprawdzonej i jednoznacznie sformułowanej wiedzy technicznej w drogownictwie.

Wymagania zawarte w WiS formułowane są przy nadrzędnym założeniu konieczności dążenia do standaryzacji, ujednolicania i zwiększania czytelności dróg publicznych pod względem parametrów funkcjonalno-technicznych oraz zachowaniu zasad projektowania uniwersalnego tj. projektowania w sposób pozwalający na użytkowanie dróg przez wszystkich ludzi, w możliwie szerokim zakresie, bez potrzeby adaptacji lub specjalnego projektowania.

Proces powstawania WiS jest ciągły. WiS składają się z serii opracowań, które podzielono na trzy podstawowe grupy:

• WR-D – wytyczne rekomendowane dotyczące dróg (tzw. drogowe),
• WR-M – wytyczne rekomendowane dotyczące drogowych obiektów inżynierskich (tzw. mostowe lub obiektowe),
• BIM – wzorce i standardy dotyczące modelowania informacji o budowaniu (Building Information Modeling) dotyczące dróg (BIM-D) i drogowych obiektów inżynierskich (BIM-M).

W kolejnym etapie tworzenia systemu wymagań technicznych w drogownictwie, planuje się również stworzenie i rozwijanie cyfrowych narzędzi (CN), usprawniających korzystanie z WiS, np. ułatwiających dokonywanie obliczeń lub wyboru rozwiązania, zarówno w części drogowej (CN-D) jak i wczęści dotyczącej drogowych obiektów inżynierskich (CN-M).

Dodatkowo opracowany zostanie komentarz do nowych PTB oraz przewodnik po WiS.

WiS udostępniane są w Biuletynie Informacji Publicznej Ministerstwa Infrastruktury w formacie PDF. Dostęp do WiS jest bezpłatny i powszechny.

Opracowania w ramach WR-D i WR-M są oznaczane w sposób pozwalający na ich jednoznaczną identyfikację.

Sposób oznaczenia opracowań w ramach WR-D i WR-M na przykładzie WR-D-42-2 (PDF, 0.14 MB)

Poszczególne opracowania podzielone są na kolejno numerowane rozdziały („1.”) i podrozdziały („1.1.” lub „1.1.1”). W każdym rozdziale lub podrozdziale wyróżnia się: akapity („(1)”), litery („a”) i tirety („–”). Podobnie oznaczane są opracowania w ramach BIM-D i BIM-M.

Oprócz oznaczeń literowych i liczbowych, w celu łatwiejszej identyfikacji WiS, wprowadzono zróżnicowanie kolorystyki opracowań, zgodnie z którym WiS w części drogowej oznaczane są kolorem zielonym, a WiS w części obiektowej oznaczane są kolorem niebieskim.

Opracowania w ramach WR-D i WR-M nie mają numerowanych stron, a każdy nowy rozdział („1.”) zaczyna się na stronie nieparzystej. Taki system pozwala na sprawne zastępowanie poszczególnych rozdziałów ich nowymi wersjami, bez konieczności zmiany całego opracowania.

Trzy pierwsze rozdziały WR-D i WR-M wyglądają zawsze tak samo i są to:
1. Przedmiot i zakres opracowania,
2. Wykaz opracowań powołanych,
3. Definicje i objaśnienia skrótów.

Wszystkie tabele („tab.”) i rysunki („rys.”) numerowane są kolejno w każdym rozdziale lub podrozdziale. Kolejny numer tabeli lub rysunku poprzedzony jest numerem rozdziału lub podrozdziału. Na przykład zapis „w tab. 4.2.1.1” oznacza pierwszą tabelę w podrozdziale 4.2.1.

Prawa wyłączne do wszystkich opracowań w ramach WiS posiada Skarb Państwa – Minister Infrastruktury. Nie oznacza to jednak, że nie możesz drukować, kopiować i udostępniać WiS. Nie wolno Ci jednak wydawać ani odpłatnie rozpowszechniać WiS. Wykorzystując WiS w swojej pracy, prosimy o wskazanie źródła, szczególnie przy powoływaniu się na zapisy WiS.