Zgodnie z ustawą – Prawo budowlane obiekt budowlany jako całość oraz jego poszczególne części, wraz ze związanymi z nim urządzeniami budowlanymi należy, biorąc pod uwagę przewidywany okres użytkowania, projektować i budować:

• w sposób określony w przepisach, w tym techniczno-budowlanych, oraz
• zgodnie z zasadami wiedzy technicznej.

Do przepisów techniczno-budowlanych zalicza się warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać obiekty budowlane i ich usytuowanie oraz warunki techniczne użytkowania tych obiektów.

Z kolei, w myśl ustawy o drogach publicznych, drogą jest budowla składająca się z części i urządzeń drogi, budowli ziemnych lub drogowych obiektów inżynierskich, określonych w przepisach techniczno-budowlanych, która stanowi całość techniczno-użytkową. Droga jest usytuowana w pasie drogowym i jest przeznaczona do ruchu lub postoju pojazdów, ruchu pieszych, ruchu osób poruszających się przy użyciu urządzenia wspomagającego ruch, jazdy wierzchem lub pędzenia zwierząt.

Natomiast drogą publiczną jest droga zaliczona do jednej z kategorii dróg, z której może korzystać każdy, zgodnie z jej przeznaczeniem, z ograniczeniami i wyjątkami określonymi w tej ustawie lub innych przepisach szczególnych. Pozostałe drogi są drogami wewnętrznymi.

Przez wymagania techniczne w drogownictwie należy rozumieć:
1)   przepisy techniczno-budowlane (PTB) oraz
2)   zasady wiedzy technicznej, a w szczególności:
      a)   wzorce i standardy (WiS),
      b)   Polskie Normy (PN),
      c)   wiedzę i doświadczenie osób pełniących samodzielne funkcje w budownictwie.

Uwaga! Katalog zbiorów zasad wiedzy technicznej jest katalogiem otwartym.

Przepisy techniczno-budowlane (PTB) dotyczące dróg publicznych, na podstawie ustawy – Prawo budowlane, określa minister właściwy do spraw transportu (Minister Infrastruktury) w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw budownictwa, planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa (Ministrem Rozwoju i Technologii).

Minister Infrastruktury, na podstawie ustawy o drogach publicznych, wydaje, rozpowszechnia i rekomenduje wzorce i standardy (WiS) dotyczące przygotowania inwestycji w zakresie dróg publicznych, budowy, przebudowy, remontu, utrzymania lub ochrony tych dróg.

Z kolei za Polskie Normy (PN) odpowiada Polski Komitet Normalizacyjny.