Celem badania było określenie liczby osób bezdomnych, które jest niezbędnym wstępem do wszelkich dalszych działań mających na celu ograniczenie negatywnych skutków bezdomności oraz wpływ na kształtowanie kierunków polityki społecznej na szczeblu centralnym, wojewódzkim i gminnym.

W każdym województwie został wyznaczony Wojewódzki koordynator badania, natomiast w każdej gminie - Gminny koordynator badania, podlegający koordynatorowi wojewódzkiemu. Badanie wymagało również zaangażowania wszelkich dostępnych służb: pracowników policji, straży gminnej lub miejskiej, centrów zarządzania kryzysowego, pracowników ośrodków pomocy społecznej, pracowników placówek noclegowych dla osób bezdomnych, pracowników organizacji pozarządowych zajmujących się pomocą dla osób bezdomnych oraz wolontariuszy.

Informacja o liczbie osób bezdomnych przebywających na terenie danej gminy, może być podstawą do podejmowania konkretnych decyzji np. o wybudowaniu placówki dla osób bezdomnych, prowadzenia odpowiedniej polityki mieszkaniowej a także dać podstawę do uwzględnienia problemu bezdomności w Gminnych strategiach rozwiązywania problemów społecznych.

Ogólnopolskie badanie liczby osób bezdomnych było okazją do identyfikacji miejsc grupowania się osób bezdomnych na danym terenie oraz umożliwiło udzielenie bezpośredniej pomocy osobom bezdomnym poprzez dostarczenie posiłku czy ciepłej odzieży (zwłaszcza tym, znajdującym się poza placówkami noclegowymi), do których docierali realizatorzy badania.

Oprócz pozyskania informacji o liczbie osób bezdomnych w placówkach i miejscach niemieszkalnych, Ogólnopolskie badanie liczby osób bezdomnych  było okazją do pozyskania danych socjodemograficznych o grupie osób bezdomnych. W tym celu, w trakcie realizacji badania przeprowadzano wywiady z osobami bezdomnymi, wykorzystując do tego celu Kwestionariusz osoby bezdomnej.