Polakom żyje się lepiej – potwierdzają to zarówno statystyki (m.in. GUS, Eurostat), jak i międzynarodowe rankingi. Jeszcze w 2016 r. zagrożonych ubóstwem relatywnym było w Polsce prawie 6,5 mln osób. Rok później było ich 872 tys. mniej. Istotnie poprawiła się sytuacja dzieci. Mniej osób korzysta także z pomocy społecznej.

Spada zagrożenie ubóstwem i wykluczeniem społecznym

Z badania EU-SILC przeprowadzonego w 2017 roku, którego wyniki zostały opublikowane właśnie przez EUROSTAT, wynika, że między 2016 a 2017 r. po raz pierwszy od 9 lat nastąpił w Polsce wyraźny spadek wskaźnika zagrożenia ubóstwem relatywnym (AROP). W latach 2008-2016 utrzymywał się on na zbliżonym poziomie ok 17%, a w 2017 r. wskaźnik ten wyniósł 15,0%, co oznacza spadek o 2,3 pkt. proc. W 2017 roku zagrożonych ubóstwem relatywnym było w Polsce 5,61 mln osób – to aż o 872 tys. mniej niż rok wcześniej.

Mniej osób doświadcza również pogłębionej deprywacji materialnej (SMD). To sytuacja w której brak jest możliwości zaspokojenia ze względów finansowych co najmniej 4 z 9 potrzeb obejmujących posiadanie telewizora, samochodu, pralki, telefonu, terminowe regulowanie opłat, ogrzewanie mieszkania odpowiednio do potrzeb, tygodniowy wypoczynek raz w roku, spożywania mięsa, ryb (lub wegetariańskiego odpowiednika) co drugi dzień oraz pokrycie niespodziewanego wydatku. Wskaźnik pogłębionej deprywacji materialnej wyniósł w Polsce w 2017 roku 5,9%, podczas gdy w 2016 roku było to 6,7%, a przed dwoma laty - 8,1%.

Systematycznie poprawia się również wskaźnik bardzo niskiej intensywności pracy (VLWI). Bardzo niska intensywność pracy dotyka średnio co dziesiątego mieszkańca UE (9,3%. W Polsce wskaźnik ten w 2017 roku kształtował się na poziomie 5,7% i był niższy o 0,7 pkt. proc. niż przed rokiem.

W efekcie wskaźnik zagrożenia ubóstwem lub wykluczeniem społecznym (AROPE) w Polsce w 2017 r. ukształtował się na poziomie 19,5% i kolejny rok z rzędu niższy od średniej UE. Jak zauważa Eurostat, najwyższe wskaźniki tego wskaźnika odnotowano w 2017 roku w Bułgarii, Rumunii i Grecji (ponad 30%). Na przeciwległym końcu skali znalazły się Czechy, Finlandia, Słowacja, Holandia, Słowenia i Francja (poniżej 18%).

W porównaniu z 2008 rokiem wskaźnik ten w Polsce zmalał o 11 pkt. proc. i był to największy spadek spośród wszystkich krajów UE. Kolejne w rankingu była Rumunia (-8,5 pkt. proc.), Łotwa (-6 pkt. proc.) i Bułgaria (-5,9 pkt. proc.). Mimo poprawy sytuacji gospodarczej, w wielu krajach (m.in. w Grecji, we Włoszech czy Hiszpanii), wskaźnik w 2017 roku był wyższy niż w 2008 roku.

W ujęciu bezwzględnym liczba osób zagrożonych ubóstwem lub wykluczeniem społecznym w Polsce w 2017 roku wyniosła 7,27 mln i była niższa niż w 2016 roku o prawie 950 tys., a w porównaniu z 2008 rokiem – aż o 4,22 mln osób.

Wskaźnik zagrożenia ubóstwem lub wykluczeniem społecznym liczony przez Eurostat to wskaźnik złożony łączący informacje z trzech podwskaźników: wskaźnika zagrożenia ubóstwem relatywnym po uwzględnieniu w dochodach transferów społecznych, wskaźnika pogłębionej deprywacji materialnej oraz wskaźnika bardzo niskiej intensywności pracy w gospodarstwie domowym. Osoby zlicza się w nim tylko raz, nawet jeśli są one dotknięte więcej niż jedną formą wykluczenia. Jest to wskaźnik monitorowany w ramach Strategii Europa 2020.