Jednym z obszarów działania programu „Za życiem” jest tworzenie mieszkań chronionych i mieszkań wspomaganych dla osób niepełnosprawnych. W tym roku samorządy otrzymają łącznie 2 320 491 zł na tworzenie nowych lokali.

Budżet zostanie podzielony na 3 części: największa to inwestycje - ponad 1,62 mln zł, kolejno wyposażenie, na które przeznaczono kwotę 367 tys. zł, oraz prawie 331 tys. zł na remonty. Te kwoty pozwolą na: utworzenie 4 mieszkań chronionych treningowych dla 9 osób oraz 16 mieszkań chronionych wspieranych. Te przeznaczone będą łącznie dla 55 osób.

Spośród 16 województw połowa zgłosiła zapotrzebowanie na powyższy cel. Są to województwa: dolnośląskie, kujawsko-pomorskie, podlaskie, śląskie, świętokrzyskie, warmińsko-mazurskie, wielkopolskie i zachodniopomorskie.

– Dzięki środkom przekazanym samorządom powstanie kolejne 20 mieszkań chronionych. To miejsca niezwykle ważne i potrzebne. Dla wielu osób niepełnosprawnych są szansą na uczestnictwo w życiu społecznym i większą samodzielność – mówi minister rodziny, pracy i polityki społecznej Marlena Maląg.

Na koniec 2018 r. łączna liczba mieszkań chronionych w Polsce wynosiła 935. Przebywało w nich razem 3544 osób.

Czym są mieszkania chronione?

Istnieją ich dwa rodzaje: mieszkanie chronione treningowe i mieszkanie chronione wspierane.

W mieszkaniu chronionym treningowym zapewnia się usługi polegające na wsparciu w nauce, efektywnym zarządzaniu czasem oraz w załatwianiu spraw urzędowych. Ponadto osoby przebywające tu mogą rozwijać lub utrwalać umiejętności w zakresie samoobsługi, zaspokajania codziennych potrzeb życiowych czy prowadzenia gospodarstwa domowego. Istotne jest również utrzymywanie więzi rodzinnych, poszukiwanie pracy i uczestniczenie w życiu społeczności lokalnej.

Drugi rodzaj wsparcia lokalowego to mieszkanie chronione wspierane. Przeznaczone jest dla osoby niepełnosprawnej lub osoby w podeszłym wieku. Okres korzystania z lokalu może być nieokreślony. W mieszkaniu chronionym wspieranym stawia się nacisk na  usługi bytowe i zapewnienie pomocy w wykonywaniu czynności niezbędnych w codziennym życiu. Ważne są również kontakty społeczne w celu utrzymania lub rozwijania samodzielności osoby na poziomie jej możliwości psychofizycznych.