Decyzja co do stanowiska Polski była trudna i podjęta została po wnikliwiej analizie całego projektu. Doceniliśmy pracę włożoną w wypracowanie przepisów w zakresie: równego traktowania, świadczeń z tytułu długotrwałej opieki, świadczeń rodzinnych i świadczeń z tytułu bezrobocia.  Z tego też powodu Polska na czerwcowej Radzie EPSCO w 2018 r., pomimo wątpliwości dotyczących przepisów w zakresie delegowania pracowników i prowadzenia działalności gospodarczej w dwóch lub więcej państwach członkowskich, w duchu europejskich wartości i bardzo trudnego dla nas kompromisu zagłosowała za przyjęciem podejścia ogólnego w odniesieniu do dokumentu. Jednak po negocjacjach z Parlamentem Europejskim, dalszemu znaczącemu pogorszeniu uległy przepisy z zakresu ustalania ustawodawstwa właściwego.

Przed podjęciem decyzji, Minister Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej Pani E. Rafalska oraz Członkowie Kierownictwa MRPiPS przeprowadzili szereg rozmów z odpowiednikami z Niemiec, Francji, z Komisją Europejską. Konsultowaliśmy się z Grupą Wyszehradzką.

Konsultowaliśmy przepisy w kraju. Negatywną opinię w zakresie rozwiązań dotyczących ustawodawstwa właściwego przedstawiły Ministerstwo Infrastruktury oraz Ministerstwo Przedsiębiorczości i Technologii.

Zebrane analizy i opinie wskazały, że przepisy bardzo utrudnią proces delegowania pracowników, wprowadzą dodatkowe obciążenia biurokratyczne, zwłaszcza w odniesieniu do sektora transportu, zwiększą wątpliwości interpretacyjne przepisów, a co za tym idzie będą niekorzystne dla rozwoju nie tylko polskiej gospodarki, ale także i całej Unii Europejskiej. Rewizja przepisów powinna prowadzić do poprawy sytuacji, a nie jej pogorszenia, a odnośnie projektu wiele państw członkowskich UE zgłosiło szereg wątpliwości.  Naszym zdaniem, tak kluczowe zmiany  w zakresie mobilności w UE, powinny uzyskać znaczącą większość i być wynikiem szerokiego konsensusu.