Fala strajków, która objęła wiele ośrodków przemysłowych rozpoczęła się w lipcu 1980 roku i była reakcją robotników na wprowadzone podwyżki cen żywności. W odpowiedzi komunistyczne władze obiecały podwyższenie płac oraz poprawę warunków socjalnych, czym doprowadziły do wygaszania protestu.

W sierpniu fala strajków ponownie rozlała się po Polsce. Impulsem do wznowienia protestu były wydarzenia w Stoczni Gdańskiej i zwolnienie z pracy Anny Walentynowicz. W połowie miesiąca stoczniowcy w Gdańsku rozpoczęli strajk domagając się m.in. przywrócenia Walentynowicz do pracy. W kolejnych dniach do strajku dołączały kolejne zakłady, na początku w Trójmieście, później w innych regionach kraju.

Strajki zakończyły się zawarciem porozumień między robotnikami a rządem. 30 sierpnia 1980 roku podpisano porozumienia szczecińskie, kończące strajki na Pomorzu Zachodnim, a dzień później – w sali BHP Stoczni Gdańskiej – podpisano porozumienie gdańskie.

Uroczystości rocznicowe

Porozumienia Sierpniowe były początkiem przemian z 1989 roku. Doprowadziły do powstania Niezależnych Samorządnych Związków Zawodowych „Solidarność” pierwszej w krajach komunistycznych, niezależnej od władz, legalnej organizacji związkowej. Strajkujący wywalczyli też m.in. obietnice budowy pomnika ofiar grudnia 1970.

Główne uroczystości upamiętniające 40. rocznicę strajków z 1980 roku i powstanie NSZZ „Solidarność” odbyły się w poniedziałek w Gdańsku, w Sali BHP Stoczni Gdańskiej. Po nich uczestnicy obchodów złożyli kwiaty pod historyczną, stoczniową Bramą nr 2 oraz wzięli udział w Mszy Świętej w bazylice p.w. św. Brygidy. 
W uroczystościach wzięło udział Kierownictwo Ministerstwa Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej – minister Marlena Maląg i wiceminister Stanisław Szwed, którzy złożyli również kwiaty pod Pomnikiem Ofiar Grudnia 1970 roku na Placu Wolnej Polski w Gdyni oraz pod pomnikiem Anny Walentynowicz w Gdańsku.