Zawarcie polsko-tureckiej Umowy o zabezpieczeniu społecznym wpisuje się w politykę UE w zakresie zewnętrznego wymiaru koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego.

Zakresem przedmiotowym Umowy zostały objęte: zasiłki dla bezrobotnych, świadczenia rodzinne (z wyłączeniem jednorazowej zapomogi z tytułu urodzenia dziecka), świadczenia pieniężne z tytułu choroby i macierzyństwa, świadczenia z tytułu starości (emerytury), świadczenia z tytułu niezdolności do pracy (renty), świadczenia z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (świadczenia z tytułu czasowej niezdolności do pracy, renty, odszkodowania), oraz świadczenia z tytułu śmierci (renty rodzinne, zasiłki pogrzebowe). Umowa będzie miała również zastosowanie do ustawodawstwa dotyczącego obowiązkowego ubezpieczenia.