Mając na uwadze liczne naruszenia ustawy z dnia 1 marca 2018 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu (Dz. U. z 2023 r. poz. 1124 z późn. zm.) dotyczące obowiązku stosowania środków bezpieczeństwa finansowego przez instytucje obowiązane prowadzące działalność w zakresie walut wirtualnych, Generalny Inspektor przypomina, że zgodnie z art.  35 ust. 1 pkt 2 lit. c ustawy, w przypadku przeprowadzania transakcji okazjonalnej z wykorzystaniem waluty wirtualnej o równowartości 1 000 euro lub większej instytucje obowiązane, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 12 ustawy, stosują środki bezpieczeństwa finansowego. 
Dyspozycją powyższej normy objęte są wszystkie transakcje z wykorzystaniem waluty wirtualnej o równowartości 1 000 euro lub większej – bez względu na to jaką nazwę strony transakcji nadały umowie. Oznacza to, że podmioty określone w art. 2 ust. 1 pkt 12 ustawy na zasadach określonych w art. 35 ustawy – w przypadku realizacji transakcji z wykorzystaniem walut wirtualnych – zobowiązane zostały przez ustawodawcę do stosowania środków bezpieczeństwa finansowego także w odniesieniu do transakcji o wartości równej lub przekraczającej 1 000 euro.
Innymi słowy – nawet jeżeli strony transakcji ułożą stosunek prawny tak, że waluta wirtualna stanowi „przedmiot prawa majątkowego”, który „nie jest ekwiwalentem świadczenia pieniężnego” – nie zwalnia to instytucji obowiązanej od obowiązku zastosowania środków bezpieczeństwa finansowego. „Wykorzystanie waluty wirtualnej” oznacza, że o ile transakcja dotyczy takiej waluty, to obowiązek zastosowania środków bezpieczeństwa finansowego zachodzi, niezależnie od tego, jakie będzie świadczenie wzajemne za transferowaną walutę wirtualną lub czy transakcja będzie obejmowała wymianę waluty wirtualnej na inną walutę wirtualną lub środki pieniężne. 
Jednocześnie Generalny Inspektor podkreśla, że instytucje obowiązane wchodzące w stosunki gospodarcze z innymi instytucjami obowiązanymi – w tym tymi, które prowadzą działalność w zakresie walut wirtualnych – w ramach oceny ryzyka klienta, o której mowa w art. 33 ust. 2 ustawy oraz stosowania środka bezpieczeństwa finansowego, o którym mowa w art. 34 ust. 1 pkt 3 ustawy, tj. oceny stosunków gospodarczych, powinny ustalić, a następnie uwzględnić w ocenach to, czy ci klienci, w tym podmioty prowadzące działalność w zakresie walut wirtualnych, stosują środki bezpieczeństwa finansowego we wszystkich sytuacjach, o których mowa w art. 35 ustawy. W przypadku klientów, będących podmiotami prowadzącymi działalność w zakresie walut wirtualnych powinno zostać uwzględnione to, czy podmiot taki stosuje środki bezpieczeństwa finansowego przy dokonywaniu transakcji z wykorzystaniem walut wirtualnych o wartości równej lub przewyższającej 1 000 euro.