Poziom rentowności obligacji krajów strefy euro zbiegał do wspólnego poziomu od powstania Unii Gospodarczej i Walutowej. W czasie kryzysu jednak w wielu państwach strefy euro odnotowano wzrost odchylenia poziomu rentowności obligacji skarbowych od poziomu obligacji niemieckich (Bund) ze względu na pogarszający się stan finansów publicznych, problemy z płynnością, jak również wzrost awersji do ryzyka wśród inwestorów. Niniejszy artykuł zawiera analizę empiryczną determinant dysparytetów rentowności obligacji skarbowych w krajach strefy euro w czasie kryzysu. Wskazuje on na znaczenie kondycji fiskalnej państw oraz ryzyka płynnościowego w wyjaśnianiu ewolucji zróżnicowania poziomu rentowności obligacji. Pokazuje również, że przekonanie o własnościach zmiennej wyprzedzającej w przypadku oceny agencji ratingowych, na którą rynki finansowe reagują natychmiast, było błędne. Udowodniono, że ocena ratingowa jest tylko pochodną zmiennych fiskalnych.   

Kryzys zadłużeniowy doprowadził do zmiany postrzegania rynku długu publicznego w Unii Gospodarczej i Walutowej. Okazało się, że przyjęcie euro nie prowadzi automatycznie do obniżenia rentowności obligacji skarbowych. Wspólny poziom stóp procentowych w strefie euro właściwie nie istnieje, lecz zależy od polityki makroekonomicznej poszczególnych państw. W oparciu o analizę panelową wykazano jednak, że w przypadku wielu krajów z derogacją teoretyczny poziom wartości kryterium konwergencji stóp procentowych (gdyby należały one do strefy euro) byłby znacznie niższy od poziomu empirycznego. Wynik ten może sugerować, że korzyści fiskalne z przyjęcia euro mogą być znaczne, ale ich skalę należałoby ponownie oszacować.