W niniejszym badaniu zaproponowano nowe podejście do modelowania koniunkturalnych dostosowań na rynku pracy przy użyciu metod kointegracji nieliniowej. Dzięki sektorowej dekompozycji danych możliwa była odpowiedź na pytanie o wymienność między dostosowaniami o charakterze cenowym (tj. w zakresie płac) i ilościowym (tj. w zakresie wielkości zatrudnienia). Wyniki uzyskane dla polskiego przemysłu wskazują na brak takiej wymienności. Odporność zatrudnienia na zmiany koniunktury współwystępuje raczej ze sztywnością w zakresie płac. I odwrotnie, sektory, w których płace wykazują większą elastyczność w cyklu koniunktury, charakteryzują się również większą zmiennością wielkości zatrudnienia.