Interoperacyjność w Krajowych Ramach Interoperacyjności

Ustawa o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne wprowadza definicję zarówno interoperacyjności, jak i definicję Krajowych Ram Interoperacyjności. Doprecyzowanie tych pojęć zawiera Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 12 kwietnia 2012 roku w sprawie Krajowych Ram Interoperacyjności, minimalnych wymagań dla rejestrów publicznych i wymiany informacji w postaci elektronicznej oraz minimalnych wymagań dla systemów teleinformatycznych (Dz.U. z 2012 r. poz. 526).

Osiąganie interoperacyjności

Przede wszystkim rozporządzenie o KRI w § 4 ust. 1. określa, w jaki sposób można osiągnąć interoperacyjność:

§ 4. 1. Interoperacyjność osiąga się przez:
1) ujednolicenie, rozumiane jako zastosowanie kompatybilnych norm, standardów i procedur przez różne podmioty realizujące zadania publiczne, lub
2) wymienność, rozumianą jako możliwość zastąpienia produktu, procesu lub usługi bez jednoczesnego zakłócenia wymiany informacji pomiędzy podmiotami realizującymi zadania publiczne lub pomiędzy tymi podmiotami a ich klientami, przy jednoczesnym spełnieniu wszystkich wymagań funkcjonalnych i pozafunkcjonalnych współpracujących systemów, lub
3) zgodność, rozumianą jako przydatność produktów, procesów lub usług przeznaczonych do wspólnego użytkowania, pod specyficznymi warunkami zapewniającymi spełnienie istotnych wymagań i przy braku niepożądanych oddziaływań.
2. Zastosowanie reguł określonych w ust. 1 zależne jest od okoliczności wynikających z szacowania ryzyka oraz z właściwości projektowanego systemu teleinformatycznego, jego zasięgu oraz dostępnych rozwiązań na rynku dostaw i usług w zakresie informatyki.
3. Zastosowany przez podmiot realizujący zadania publiczne sposób osiągnięcia interoperacyjności nie może naruszać zasady neutralności technologicznej.

Rozporządzenie wskazuje na trzy kluczowe elementy umożliwiające osiągnięcie interoperacyjności tj. ujednolicenie, wymienność i zgodność, które należy rozpatrywać w kontekście neutralności technologicznej oraz okoliczności wynikających z szacowania ryzyka.

Ponadto rozporządzenie ponownie wskazuje poziomy stosowania interoperacyjności:

"§5 ust. 1. Podmioty realizujące zadania publiczne stosują rozwiązania z zakresu interoperacyjności na poziomie organizacyjnym, semantycznym i technologicznym."

Kolejne przepisy doprecyzowują sposoby osiągania interoperacyjności na wskazanych poziomach.

Interoperacyjność na poziomie organizacyjnym

§5. 2. Interoperacyjność na poziomie organizacyjnym osiągana jest przez:
1) informowanie przez podmioty realizujące zadania publiczne, w sposób umożliwiający skuteczne zapoznanie się, o sposobie dostępu oraz zakresie użytkowym serwisów dla usług realizowanych przez te podmioty;
2) wskazanie przez ministra właściwego do spraw informatyzacji miejsca przeznaczonego do publikacji informacji, o których mowa w pkt 1;
3) standaryzację i ujednolicenie procedur z uwzględnieniem konieczności zapewnienia poprawnej współpracy podmiotów realizujących zadania publiczne;
4) publikowanie i uaktualnianie w Biuletynie Informacji Publicznej przez podmiot realizujący zadania publiczne opisów procedur obowiązujących przy załatwianiu spraw z zakresu jego właściwości drogą elektroniczną.

Interoperacyjność na poziomie semantycznym

§5. 3. Interoperacyjność na poziomie semantycznym osiągana jest przez:
1) stosowanie struktur danych i znaczenia danych zawartych w tych strukturach, określonych w niniejszym rozporządzeniu;
2) stosowanie struktur danych i znaczenia danych zawartych w tych strukturach publikowanych w repozytorium interoperacyjności;
3) stosowanie w rejestrach prowadzonych przez podmioty publiczne odwołań do rejestrów zawierających dane referencyjne w zakresie niezbędnym do realizacji zadań.

Interoperacyjność na poziomie technologicznym

§5. 4. Interoperacyjność na poziomie technologicznym osiągana jest przez:
1) stosowanie minimalnych wymagań dla systemów teleinformatycznych, określonych w rozdziale IV; 2) stosowanie regulacji zawartych w przepisach odrębnych, a w przypadku ich braku uwzględnienia postanowień odpowiednich Polskich Norm, norm międzynarodowych lub standardów uznanych w drodze dobrej praktyki przez organizacje międzynarodowe.