Wiek emerytalny kobiet jest o 5 lat niższy niż mężczyzn, co w przypadku skorzystania z prawa do emerytury w wieku 60 lat oznacza dużo niższą emeryturę niż w wieku 65 lat, ze względu na dalsze średnie trawnie życia, stanowiące mianownik w algorytmie  obliczania emerytury. Algorytm obliczania świadczenia premiuje dłuższe pozostawanie w zatrudnieniu. Im dłużej pracujemy tym kapitał zewidencjonowany na koncie i subkoncie ubezpieczonego jest wyższy, a średnia dalsza długość życia niższa, co w konsekwencji daje wyższą emeryturę. 

Efektem opóźnienia przejścia na emeryturę o rok jest o ok. 8% wyższe świadczenie. Jest to jeden z największych przyrostów na świecie. 

Podsumowując:

1. System zdefiniowanej składki determinuje wysokość świadczeń w ścisłej zależności od przebiegu kariery zawodowej. Wysokość osiąganego wynagrodzenia oraz staż pracy przekładają się w sposób bezpośredni  na zgromadzony kapitał na indywidualnym koncie, stanowiący podstawę do obliczania wysokości emerytury.
2. Kobiety były i są często wynagradzane gorzej niż mężczyźni. Szacuje się, że ich zarobki są nawet o 30% niższe niż mężczyzn zatrudnionych na analogicznych stanowiskach. 
3. Kobiety w znacznie większym stopniu obarczone są obowiązkami rodzinnymi, które wpływają na ich możliwość pracy. Przede wszystkim wiąże się to z urodzeniem dziecka – okres przerwy z tytułu urlopu macierzyńskiego niejednokrotnie hamuje rozwój zawodowy powodując zwiększenie się różnicy w stosunku do mężczyzn w tym samym wieku. Niejednokrotnie macierzyństwo następuje przed rozpoczęciem pracy zawodowej u kobiet i chociaż przyjęto rozwiązania zaliczające te okresy jako okresy składkowe w ubezpieczeniu emerytalnym na poziomie najniższego wynagrodzenia (budżet państwa opłaca składki za okresy sprawowania opieki nad dziećmi), jednak nie rekompensują one w całości sytuacji w stosunku do pracujących mężczyzn.