Konwencja wyznacza międzynarodowe standardy w zakresie ochrony praw kobiet we wszystkich dziedzinach życia. Konwencja została uchwalona przez Zgromadzenie Ogólne ONZ w 1979 r., weszła w życie 1981 r. Konwencją związanych jest 189 państw (czerwiec 2015 r.). Polska ratyfikowała konwencję w 1980 r.

Treść konwencji

Wynikające z konwencji obowiązki państw obejmują, między innymi:

• podjęcie kroków ustawodawczych i innych działań, obejmujących tam, gdzie jest to niezbędne, sankcje, i zabraniających wszelkiej dyskryminacji kobiet,
• ustanowienie ochrony prawnej praw kobiet na zasadach równości z mężczyznami oraz zapewnienie, w drodze postępowania przed sądami i innymi organami publicznymi, skutecznej ochrony kobiet przed wszelkimi aktami dyskryminacji,
• podjęcie działań w celu zmiany społecznych i kulturowych wzorców zachowania mężczyzn i kobiet w celu osiągnięcia likwidacji przesądów i zwyczajów lub innych praktyk, opierających się na przekonaniu o niższości lub wyższości jednej z płci albo na stereotypach roli mężczyzny i kobiety,
• zapewnienie, aby wychowanie w rodzinie wyrabiało właściwe rozumienie macierzyństwa jako funkcji społecznej oraz poczucie wspólnej odpowiedzialności mężczyzn i kobiet za wychowanie i rozwój ich dzieci.

Organy odpowiadające za wykonywanie konwencji przez Polskę

Konwencja reguluje kwestie z wielu dziedzin, dlatego jej wykonywanie spoczywa na właściwych ministrach, w tym na Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej. Pełnomocnik Rządu do spraw Równego Traktowania dodatkowo odpowiada za sporządzanie sprawozdań z wykonywania Konwencji.

Kontrola wykonywania konwencji

Kontrola wykonywania konwencji na szczeblu międzynarodowym sprawowana jest przez Komitet do spraw likwidacji dyskryminacji kobiet, złożony z 23 niezależnych ekspertów. Ocena dokonywana jest na podstawie okresowo składanych sprawozdań.

Konwencja wyposażona jest także w protokół dodatkowy, przewidujący możliwość przedkładania Komitetowi do spraw likwidacji dyskryminacji kobietskarg na niewykonywanie przez państwa postanowień konwencji. Skarżone może być jedynie państwo będące stroną protokołu. Protokół wszedł w życie w 2000 r., jego stronami jest 106 państw (czerwiec 2015 r.). Polska ratyfikowała protokół w 2003 r.