Oznacza to, że osoba mająca ustalone prawo do emerytury nie jest uprawniona do świadczenia pielęgnacyjnego niezależnie od tego, czy kwota otrzymywanej emerytury jest wyższa czy niższa od aktualnej wysokości świadczenia pielęgnacyjnego.

Powyższy przepis jest jednoznaczny i obowiązujący oraz nie pozostawia pola do dowolnej interpretacji przez organy władzy publicznej, które go stosują (w tym sądy administracyjne).
Orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, który w sprawie (syg. I OSK 134/18) wprost podkreślił, że ww. art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a wyklucza możliwość przyznania świadczenia pielęgnacyjnego osobie uprawnionej do własnej emerytury oraz, że: „przepis ten, nie narusza norm konstytucyjnych”.

Na marginesie należy również dodać, że ww. przepis ustawy o świadczeniach rodzinnych nigdy nie został zakwestionowany przez Trybunał Konstytucyjny. Podnieść zatem należy, że orzekanie o zgodności ustaw z Konstytucją jest zastrzeżone do wyłącznej kompetencji Trybunału Konstytucyjnego (art. 188 Konstytucji). Domniemanie zgodności ustawy z Konstytucją może być więc obalone jedynie wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego.