Lubelski Urząd Wojewódzki w Lublinie

Ten jubileusz to niezmiernie ważny element na mapie edukacyjnej Miasta Lublin i województwa lubelskiego. To dla mnie zaszczyt móc pogratulować szkole osiągnięć, na przestrzeni tych wszystkich lat. Życzę dalszego rozwoju szkoły i odgrywania istotnej roli jako „siewcy założeń” metody Montessori. Ważną cechą każdego systemu edukacji, w wymiarze regionalnym, czy ogólnopaństwowym, jest jego elastyczność. Nie ma jedynej recepty na dobrze zorganizowaną edukację. Ważna jest różnorodność ofert, przedstawiana uczniom i im rodzicom i uwzględniająca charakterystykę danego dziecka.

W założeniach metody Montessori jest wspólny element dla całego systemu edukacji. To m.in. kształtowanie umiejętności samodzielnego uczenia się. Ważną cechą tej metody jest to, że nauka odbywa się również w formie działania i to, by proces uczenia przynosił dziecku radość. Warto też zwrócić uwagę na wagę przywiązującą do pracy, zarówno własnej i szacunku dla pracy dla innych. Nawet jeżeli w danej szkole nie jest realizowana ta metoda, to warto uwzględniać jej ważne założenia w szkołach, które kształcą metodą tradycyjną

– mówił wojewoda lubelski Lech Sprawka.

W klasach prowadzonych metodą Marii Montessori nauczanie odbywa się na dwóch poziomach: drugim i trzecim. Pierwszy poziom edukacji montessoriańskiej prowadzony jest w przedszkolu i obejmuje dzieci w wieku 3-5 lat. Na II poziomie w jednej klasie przebywają dzieci w wieku 6 – 8 lat. Obecnie jest sześć klas II poziomu (M-4, M-5, M-6, M-7, M-9, M-11). Poziom III to sześć klas (M-1, M-2, M-3, M-8, M-10, M-12). Uczą się tam dzieci 9-11 letnie. Dla uczniów kończących III poziom nauczania (w nauczaniu tradycyjnym jest to klasa V) tworzy się klasę VI.

W grupach Montessori nauczanie charakterystyczne dla systemu klasowo-lekcyjnego zniwelowane jest na rzecz samodzielnego uczenia się. Następuje przeniesienie akcentu z procesu nauczania na proces uczenia się. Jest to uczenie skoncentrowane na uczniu, a nie na nauczycielu. Dominującą formą uczenia się stanowi samodzielne zdobywanie doświadczeń i wiedzy poprzez wykorzystywanie materiałów, eksperymentowanie i próby.

• II połowa 1961 r. – rozpoczęcie budowy szkoły
• 3 września  1963 r. – uroczyste otwarcie szkoły, nadanie imienia XX-lecia PRL i wręczenie szkole sztandaru ufundowanego przez Społeczny Komitet Budowy Szkoły
• 16 czerwca 1971 r. – opuszczenie szkoły przez pierwszych absolwentów (179 uczniów)
• 19 czerwca 1990 r. – podjęcie przez Radę Pedagogiczną uchwały o rezygnacji z imienia XX-lecia PRL
• 1 września 1992 r. – powstanie dwóch pierwszych grup montessoriańskich II poziomu nauczania
• 1 września 1994 r. – powstanie trzech nowych grup montessoriańskich II poziomu nauczania
• 2 września 1996 r. – powstanie trzecich grup III poziomu nauczania M3
• 1 września 1999 r. – przekształcenie placówki na mocy decyzji Rady Miejskiej z ośmioklasowej w sześcioletnią szkołę podstawową
• 1 września 1999 r. – powstanie czwartej grupy II poziomu nauczania M7
• 3 września 2001 r. – powstanie czwartej grupy III poziomu nauczania M8
• 10 listopada 2004 r. nadanie szkole na mocy uchwały Rady Miasta Lublin z 14.10.2004 r. imienia  Marii Montessori
• 1 września 2006 r. – powstanie piątej grupy II poziomu nauczania M9
• 1 września 2009 r. – powstanie  piątej grupy III poziomu nauczania M10
• 6 listopada 2013 r. – uroczyste obchody 50-lecia szkoły

Maria Montessori - włoska lekarka, pedagog, reformator wychowania przedszkolnego i wczesnoszkolnego. Urodziła się w 1870 r. we Włoszech. Studiowała medycynę na włoskim uniwersytecie i w 1896 r. jako pierwsza Włoszka otrzymała tytuł lekarza, kończąc studia z wyróżnieniem. Podczas swej praktyki medycznej zainteresowała się dziećmi, którym nauka sprawiała trudności. W tym celu studiowała, m.in. pisma francuskich pedagogów: Jeana Itarda, który jako pierwszy stosował bodźce sensoryczne  w pracy z dziećmi upośledzonymi oraz Gasparda Seguina, który uczył swoich podopiecznych czytać i pisać, stosując ćwiczenia fizyczne pobudzające percepcję dzieci. W latach 1897-1898 Montessori studiowała pedagogikę i antropologię na uniwersytecie w Rzymie.

W 1900 r. została mianowana dyrektorem Szkoły Ortofrenicznej, placówki metodycznej dla nauczycieli. Wypracowała nowatorskie metody nauczania dzieci upośledzonych. W 1901 r. opuściła instytut, aby kontynuować studia. Równocześnie wykładała na uniwersytecie w Rzymie nauki przyrodnicze i  medycynę. 6 stycznia 1907 r. otworzyła w San Lorenzo, ubogiej dzielnicy Rzymu, zakład wychowawczy dla dzieci w wieku przedszkolnym. W 1916 r. przeniosła się do Barcelony i założyła tam dom dla dzieci mieszkających przy kościele, przejmując nad nimi opiekę pedagogiczną. 

W 1936 r. musiała uciekać z Barcelony i przeniosła się do Amsterdamu. Trzy lata później, wraz z synem osiedliła się w Indiach. W tym czasie rozwinął się hinduski nurt pedagogiki Montessori. Po zakończeniu działań wojennych Maria Montessori ponownie podjęła wysiłki w celu odrodzenia ruchu społecznego na rzecz swojej metody. Zaowocowały one reaktywowaniem starych i powoływaniem nowych stowarzyszeń, ośrodków szkoleniowych, przedszkoli i szkół montessoriańskich.

Maria Montessori zmarła 6 maja 1952 r. w Holandii. Od czasu jej śmierci Amsterdam jest siedzibą Międzynarodowego Stowarzyszenia Montessori (AMI), koordynującą działalność placówek i stowarzyszeń montessoriańskich na świecie oraz zajmującą się kształceniem nauczycieli.

Maria Montessori była wyróżniana najwyższymi odznaczeniami przyznawanymi przez rządy i uniwersytety wielu krajów za osiągnięcia pedagogiczne zawarte w ideach metody wychowawczej. Przyznano jej m.in. tytuł doktora honoris causa uniwersytetów w Sorbonie i w Amsterdamie, Krzyż Legii Honorowej i nominowano trzykrotnie do pokojowej Nagrody Nobla.