Lubelski Urząd Wojewódzki w Lublinie

Jubileuszowa gala odbyła się w budynku szkoły, przy ul. Radości. Spotkanie uświetniła część artystyczna w wykonaniu uczniów i absolwentów oraz zwiedzanie „Galerii wspomnień” w holu szkoły. Część oficjalną poprzedziła msza św. w Sanktuarium Świętej Rodziny.

Ten podwójny jubileusz jest wielką wartością w historii szkoły. Chciałbym złożyć gratulacje całej kadrze pedagogicznej obecnej i ten przeszłej za to znakomite dzieło. Dziękuję za pracę dydaktyczną, wychowawczą i opiekuńczą. Najlepszym wskaźnikiem jest chociażby ten dzisiejszy jubileusz, który jest wielkim osiągnięciem.

Życzę tej najlepszej nagrody, którą jest wdzięczność i uśmiech najważniejszego podmiotu Waszego oddziaływania, czyli uczniów. Życzę takiej prawdziwej wdzięczności, nie tylko w umyśle, ale przede wszystkim w sercu, bo to jest najlepsza nagroda dla nauczyciela i pracownika oświaty.

Dzieciom i młodzieży życzę, żeby to, co jest owocem pracy nauczycieli było dla Was podstawą do dalszego kształcenia, do zdobywania wiedzy i umiejętności i kształtowania osobowości, takiej, która w życiu dorosłym pozwoli Wam godnie żyć

– mówił wojewoda lubelski Lech Sprawka.

26 listopada 1988 r. SP nr 28 otrzymała imię Synów Pułku Ziemi Lubelskiej. Historia szkoły jest o wiele dłuższa i sięga 1920 r. Wtedy powołano Szkołę Podstawową nr 28 przy Zamojskiej. W późniejszych latach szkoła przenosiła się na ul. Żmigród, następnie na Dominikańską, gdzie funkcjonowała do 1958 r.

W miejscu, gdzie obecnie jest osiedle Czuby była wieś Rury Bonifraterskie. Była tam nieduża szkoła, w której uczyły się miejscowe dzieci. Budynek istniejący do dziś to budynek tzw. małej szkoły, do którego 1 września 1981 r. przeniesiono Szkołę Podstawową nr 28, a jej dyrektorem została Pani  Teodora Osiewicz. W miarę rozrastania się osiedla Czuby, przybywało dzieci i władze miasta podjęły decyzję o budowie nowej szkoły, dużego budynku mogącego pomieścić wielu uczniów.

1 września 1986 r. w murach nowej szkoły zabrzmiał pierwszy dzwonek. Dwa lata później szkoła otrzymała imię, sztandar oraz własny hymn zatytułowany „Śladem Synów Pułku”. W tamtym czasie szkoła była placówką 8-klasową, w 1993 r. uczyła się w niej rekordowa liczba uczniów – 2671.

25 lat temu, w 1998 r., powstała w szkole pierwsza klasa integracyjna. Od 1999 r. szkoła stała się szkołą 6-klasową, a w części jej budynku powstało Gimnazjum nr 11. Nauka w takim systemie trwała do 2017 r. Wtedy na mocy reformy szkolnictwa zlikwidowano gimnazja i ponowie powołano 8-klasową szkołę podstawową.

Aby przybliżyć termin „syn pułku” należy cofnąć się do lat II wojny światowej. Społeczeństwo polskie od września 1939 r. do maja 1945 r. czynnie i na różne sposoby przeciwstawiało się agresorom niemieckim i radzieckim. O wolność kraju walczyli nie tylko żołnierze, ale cywile, dorośli i dzieci. Właśnie ci młodzi ludzie, którzy toczyli walkę z okupantami, nie mając jeszcze ukończonych 17 lat, zostali nazwani synami pułku.

Nazwa ta jest symboliczna. Wśród młodych żołnierzy byli zarówno chłopcy, jak i dziewczęta. Dzieci polskie walczyły m.in. w kampanii wrześniowej ‘39 roku, w polskich formacjach na Zachodzie, w oddziałach partyzanckich, działających na terenie kraju, Powstaniu Warszawskim

Młodzi żołnierze wykazywali się ogromnym heroizmem. Wielu z nich zginęło. Niektóre rodziny nigdy nie poznały miejsca wiecznego spoczynku swojego dziecka. Ci, którzy przeżyli, zorganizowali się w 1968 r. w Stowarzyszenie Synów Pułku.