Komunikat nr 10 w sprawie stosowania przez instytucje obowiązane, będące instytucjami finansowymi, o których mowa w ustawie z dnia 4 października 2018 r. o pracowniczych planach kapitałowych  (Dz. U. z 2018 r. poz. 2215) środka bezpieczeństwa finansowego, obejmującego weryfikację tożsamości klienta.

Weryfikacja tożsamości klienta stanowi jeden ze środków bezpieczeństwa finansowego, które instytucja obowiązana stosuje w zakresie i z intensywnością uwzgledniającą rozpoznane ryzyko prania pieniędzy oraz finansowania terroryzmu związane ze stosunkami gospodarczymi lub z transakcją okazjonalną oraz dokonaną oceną tego ryzyka (art. 33 ustawy z dnia 1 marca 2018 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu (Dz. U. z 2019 r. poz. 1115), dalej jako „ustawa”).

Zgodnie z art. 42 ustawy uczestnictwo w pracowniczym planie kapitałowym (PPK), co do zasady powinno wiązać się z niższym ryzkiem prania pieniędzy oraz finansowania terroryzmu, a więc stanowi przypadek, w którym instytucja obowiązana po potwierdzeniu, w przeprowadzonej ocenie ryzyka, niższego ryzyka prania pieniędzy oraz finansowania terroryzmu, może zastosować uproszczone środki bezpieczeństwa finansowego.

Zgodnie z art. 37 ustawy weryfikacja tożsamości klienta obejmuje potwierdzenie ustalonych danych identyfikacyjnych klienta na podstawie dokumentu stwierdzającego tożsamość osoby fizycznej, dokumentu zawierającego aktualne dane z wyciągu z właściwego rejestru lub innych dokumentów, danych lub informacji pochodzących z wiarygodnego i niezależnego źródła.

Wydaje się, że w przypadku stosunków gospodarczych obejmujących zawarcie umowy o której mowa w art. 14 ustawy z dnia 4 października 2018 r. o pracowniczych planach kapitałowych  (Dz. U. z 2018 r. poz. 2215), a więc umowy o prowadzenie PPK, jako informację pochodzącą z niezależnego i wiarygodnego źródła należy potraktować informację, zawierającą dane identyfikacyjne uczestnika PPK, o których mowa wart. 36 ust. 1 pkt 1 ustawy przekazaną instytucji obowiązanej przez podmiot zatrudniający, potwierdzającą że podmiot zatrudniający jest płatnikiem składek na ubezpieczenie społeczne w rozumieniu ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 300 z późn. zm.) w stosunku do uczestnika PPK, w imieniu i na rzecz którego podmiot zatrudniający zawarł umowę o prowadzenie PPK.

Podkreślania wymaga fakt, że za dopełnienie obowiązku zastosowania środków bezpieczeństwa finansowego odpowiedzialna jest wyłącznie instytucja obowiązana, a zastosowanie tych środków, zgodnie z art. 34 ust. 3 ustawy wymaga udokumentowania.