Powiatowa Stacja Sanitarno-
Epidemiologiczna w Augustowie

Błonica jest groźną chorobą zakaźną, wywoływaną przez bakterie - maczugowce błonicy. Najczęściej atakuje błony śluzowe dróg oddechowych. Chorują na nią przeważnie dzieci w przedziale wiekowym od 2 do 7 lat. Do zakażenia dochodzi drogą kropelkową lub przez bliski kontakt z osobą zakażoną. Wyróżnia się kilka rodzajów tej choroby ze względu na różnorodność organów, które atakuje.  Najczęściej występującą postacią jest błonica gardła, rzadziej pojawia się w nosie czy
na błonach śluzowych narządów płciowych. Każda postać tej choroby jest groźna i niesie za sobą wiele powikłań. W miejscu zaatakowanym przez bakterie powstają szare, półprzeźroczyste błony, które wraz z powiększającymi się węzłami chłonnymi mogą powodować zwężenie ścian gardła
i utrudnić oddychanie. Do głównych objawów świadczących o błonicy należy: obrzęk szyi spowodowany powiększonymi węzłami chłonnymi, nalot na migdałach, przykry zapach z jamy ustnej. Ponadto maczugowce błonicy produkują toksynę błoniczą, która powoduje martwicę cewek nerkowych, porażenie podniebienia i mięśni ruchów gałek ocznych i twarzy. Błonicy nie należy mylić z płonicą, czyli szkarlatyną, ponieważ są to choroby wywoływane przez inne bakterie mimo to,
że wspólnie dotykają najczęściej dzieci. W przebiegu szkarlatyny pojawiają się białe naloty na języku oraz wysypka na ciele.

Przed wprowadzeniem obowiązkowych szczepień, w Polsce w latach 1950-1956 występowała epidemia błonicy, gdzie w 1954 roku odnotowano szczyt zachorowań - prawie 43 976 przypadków zachorowań,  z czego zmarło około 3000 osób. Dzięki wprowadzeniu obowiązku szczepień przeciw błonicy jeszcze w tym samym roku liczba nowych zachorowań zaczęła spadać. Już 5 lat później odnotowano 6 tysięcy nowych przypadków zachorowań; spowodowało to zmniejszenie zapadalności na błonicę 7-krotnie. Obecnie w Polsce od 2001 roku nie stwierdzono żadnego nowego przypadku. W Europie odnotowuje się po kilkadziesiąt nowych przypadków zachorowań.  Występują one najczęściej w Niemczech, Francji i na Łotwie. Chorują dzieci niezaszczepione przeciwko błonicy. Wykazano, że u osób niezaszczepionych, przebieg choroby jest ciężki, często powodując powikłania.

Według obecnie obowiązującego kalendarza szczepień w Polsce szczepienie przeciwko błonicy podawane jest w formie szczepionki skojarzonej przeciw błonicy, tężcowi i krztuścowi. Pierwsza dawka podawana jest w około 2 miesiącu życia, druga dawka w 3-4 miesiącu, trzecia w 5 miesiącu i czwarta w 16-18 miesiącu życia. Kolejne dawki przypominające podaje się w 6 i 14 roku życia, a także osobom po ukończeniu 19 lat. Dodatkowo zaleca się podanie dawki przypominającej dorosłym co 10 lat.

 

POWIATOWA STACJA SANITARNO-EPIDEMIOLOGICZNA

W AUGUSTOWIE