Polska w Wenezueli

Położenie geograficzne, ludność, obszar, stolica, język urzędowy

Grenada to archipelag kilkunastu wysp, położonych w południowowschodniej części Morza Karaibskiego. Największą wyspą archipelagu jest Grenada, na której znajduje się stolica państwa St. Georges i kolejne co do wielkości miasta (Grenville i Gouyave). Wśród pozostałych wysp największe skupisko ludności znajduje się na wyspie Carriacou (miasto Hillsborough).

Łączny obszar kraju to 344 km2, a zamieszkuje go ok. 110 tys. mieszkańców, gęstość zaludnienia wynosi 260 osób/km2. Główne grupy etniczne to Afrykanie (potomkowie niewolników), Indianie (potomkowie plemion Karaibów i Arawaków), Hindusi i biali potomkowie francuskich i angielskich kolonizatorów. W żyłach większości mieszkańców Grenady pływnie mieszanka krwi powyższych grup.

Językiem urzędowym jest angielski, oprócz tego w użyciu jest język kreolski i patois.

Warunki klimatyczne

Klimat tropikalny: gorący i wilgotny w porze deszczowej, chłodny z wiejącymi pasatami w porze suchej. Grenada znajduje się na południowym skraju strefy huraganów,  są więc one  znacznie rzadsze i o mniejszej sile niż w państwach karaibskich położonych bardziej na północy. Pora deszczowa trwa od czerwca do grudnia, średnia temperatura to 28 stopni Celsjusza.

Główne bogactwa naturalne

Brak złóż bogactw naturalnych. Znaczne zasoby drewna. Żyzne gleby pochodzenia wulkanicznego.

System walutowy, kurs i wymiana

Walutą Grenady jest dolar wschodniokaraibski (XCD). Kurs wymiany w 2020 r. to 2,7 XCD za 1 USD Wymiany można dokonać we wszystkich bankach, a także większych hotelach i kantorach wymiany. Jednocześnie dolar amerykański jest powszechnie akceptowaną walutą.

Religia

Katolicy 53%, anglikanie 13,8%, inne religie protestanckie (m.in. prezbiterianie, zielonoświątkowcy) 32,9%, muzułmanie 0,3%.

Wykaz dni świątecznych i wolnych od pracy

Nowy Rok, 7 lutego – Dzień Niepodległości, Wielki Piątek, Wielkanoc (niedziela i poniedziałek), 1 maja – Święto Pracy, poniedziałek po Zielonych Świątkach, Boże Ciało, 6 sierpnia – Dzień Emancypacji, Karnawał (święto ruchome, przypada w sierpniu), 25 października - Święto Dziękczynienia, 25–26 grudnia – Boże Narodzenie.

Infrastruktura transportowa

Drogi na Grenadzie są w niezbyt dobrym stanie, najczęściej wąskie i z niedostatecznym oświetleniem. Nawierzchnia dróg jest często zniszczona, zwłaszcza w porze deszczowej. Ruch lewostronny. Na Grenadzie nie ma linii kolejowych. Transport większości produktów odbywa się drogą morską (kilka portów na dwóch największych wyspach archipelagu).

Obowiązek wizowy

Obywatele polscy są zwolnieni z obowiązku wizowego w przypadku pobytu turystycznego do 90 dni. Wymagany okres ważności paszportu wynosi 6 miesięcy. Należy okazać bilet powrotny, ale nie jest wymagane okazanie środków na utrzymanie na czas pobytu. Obowiązuje wypełnienie formularza imigracyjnego przy wjeździe na terytorium Grenady.

Nie ma ograniczeń co do kwoty wwożonych lub wywożonych pieniędzy. Pozostałe przepisy celne nie odbiegają od standardowych. Obowiązuje całkowity zakaz przewozu broni, materiałów wybuchowych i narkotyków. Przed wwozem produktów rolnych należy porozumieć się z właściwą terytorialnie placówką dyplomatyczną Grenady.

W związku z pandemią covid-19  należy dokładnie sprawdzić aktualne informacje na temat zmieniających się ograniczeń co do wjazdu cudzoziemców do kraju.

Ustrój polityczny

Grenada jest częścią Brytyjskiej Wspólnoty Narodów (Commonwealth). Ustrojem politycznym jest monarchia dziedziczna, głową państwa jest królowa angielska, reprezentowana przez Gubernatora Generalnego (mianowanego przez królową).

Władza ustawodawcza

Władzę ustawodawczą sprawuje dwuizbowy parlament. Izba niższa to Izba Reprezentantów, w której zasiada 15 deputowanych, wybieranych co 5 lat w wyborach powszechnych. Izba wyższa to Senat, w którym zasiada 13 członków – 10 mianowanych przez rząd i 3 mianowanych przez opozycję.

Władza wykonawcza

Władzę wykonawczą stanowi rząd na czele z premierem. Premiera mianuje Gubernator Generalny, jest nim zazwyczaj przewodniczący partii politycznej, która wygrała wybory parlamentarne. Członków rządu, na wniosek premiera, mianuje Gubernator Generalny.

Struktura administracji gospodarczej

Zadania z zakresu administracji gospodarczej wykonuje rząd, w szczególności Ministerstwo Finansów i Ministerstwo Rozwoju Gospodarczego i Planowania. Te dwa resorty dzielą nadzór nad wyspecjalizowanymi agencjami rządowymi, wykonującymi konkretne zadania administracyjne (m.in. Bank Rozwoju Grenady, Agencja ds. Regulacji Instytucji Finansowych, Agencja ds. Mikroprzedsiębiorstw, Biuro ds. Standaryzacji itp.).

Sądownictwo gospodarcze

Na Grenadzie nie ma wyspecjalizowanego sądu ds. gospodarczych. Sprawy z zakresu gospodarczego są rozpatrywane przez sądy cywilne (pierwsza instancja). Od wyroków sądu cywilnego przysługuje odwołanie do sądu apelacyjnego oraz w kolejnych instancjach do Sądu Apelacyjnego Organizacji Państw Wschodniokaraibskich oraz Komitetu Sądowniczego Tajnej Rady Wielkiej Brytanii.

Ogólna charakterystyka sytuacji gospodarczej

Grenada posiada małą, otwartą gospodarkę, w zdecydowanym stopniu nastawioną na turystykę i rolnictwo. Od 1985 r., kiedy wybudowano na Grenadzie pierwsze lotnisko międzynarodowe, udział turystyki w generowaniu PKB kraju systematycznie rośnie, osiągając poziom ok. 80%. W 2004 i 2005 r. przez Grenadę przeszły dwa huragany – Ivan i Emily, które wyrządziły bardzo poważne straty gospodarce, szacowane na 200% wartości PKB z 2003 r. Huragany zniszczyły wiele hoteli i ośrodków turystycznych, a także spustoszyły plantacje gałki muszkatołowej, która do tego czasu była jednym z motorów wzrostu gospodarczego Grenady. Z uwagi na wieloletni proces wzrostu drzew gałki muszkatołowej, brak jest perspektyw na szybką rewitalizację upraw w krótkim okresie i szybki powrót  do poziomu sprzed 2004 r. Do tego czasu Grenada była drugim na świecie (po Indonezji) producentem i eksporterem tej przyprawy.

Od 2005 r., dzięki pomocy instytucji międzynarodowych (głównie MFW i Bank Światowy), Grenada powoli rekonstruuje swoją gospodarkę, wykorzystując dobrą koniunkturę na rynku turystycznym (np. wzrost napływu turystów do krajów regionu Morza Karaibskiego) do odtworzenia i rozbudowy własnej bazy turystycznej oraz do rozbudowy sektora usług bankowych (sektor usług finansowych typu offshore). Problemem Grenady jest także wysoki poziom długu publicznego (110% w 2012 r., 63% w 2018), powstały po odbudowie gospodarki po skutkach huraganów.

Stopa inflacji w Grenadzie w 2019 r. wyniosła 1,6%. Niski poziom inflacji to skutek posiadania przez Grenadę wspólnej waluty (dolara wschodniokaraibskiego, związanego od 1976 r. stałym kursem z dolarem amerykańskim) w ramach Organizacji Państw Wschodnio-Karaibskich (Organization of Eastern Caribbean States – OECS).

Duże znaczenie dla gospodarki wysp ma uruchomiony w 2013r.  program „Obywatelstwo przez Inwestycje” (CBI).W programie przyznano w 2018r. 851 paszportów, co stanowi wzrost o 21% w porównaniu z rokiem poprzednim i zwiększenie dochodu o 54 mln USD (poprawa o 25,8%.) Jak dotąd,  rok 2018 jest rekordowy w przychodach z tego programu.

Główne sektory gospodarki

Podstawą gospodarki Grenady jest turystyka, która generuje największe zatrudnienie na wyspie oraz stymuluje rozwój innych sektorów gospodarki, zwłaszcza budownictwa. Większość centrów turystycznych skupiona jest na południu Grenady, w pasie plaż Grand Anse oraz na drugiej, mniejszej wyspie, należącej do Grenady - Carriacou. Turystyka wraz z innymi sektorami usługowymi (np. sektorem finansowym) generuje ponad 80% PKB Grenady i zatrudnia blisko 62% czynnej zawodowo populacji.

Rolnictwo na Grenadzie wytwarza w chwili obecnej jedynie 5,4% PKB, co spowodowane jest katastrofalnymi skutkami huraganów Ivan i Emily, które spustoszyły uprawy bananów i gałki muszkatołowej na wyspie. Grenada do 2004 r. była drugim największym producentem gałki muszkatołowej na świecie, dostarczając 25% zapotrzebowania światowego na tę przyprawę. Mimo małego obecnie udziału rolnictwa w PKB Grenady, na roli pracuje 24% Grenadyjczyków. Przemysł przetwórczo-spożywczy (destylarnie rumu) i lekki (głównie odzieżowy) generuje 18% udziału PKB i zatrudnia 14% czynnej zawodowo populacji.

W roku 2020, w trosce o sektor rolniczy rząd zatwierdził specjalne finansowanie w wysokości 1 miliona dolarów dla producentów kakao i gałki muszkatołowej (czołowe produkty eksportowe Grenady), próbując złagodzić wpływ pandemii w tym sektorze.

Tabela najważniejszych wskaźników makroekonomicznych

Handel zagraniczny

Głównym partnerem handlowym Grenady w dziedzinie eksportu jest St. Lucia (19,8%), Antigua i Barbuda (13,5%), St. Kitts and Nevis (12,1%), Dominika (12,1%) oraz USA (10,2%). Grenada eksportuje przede wszystkim produkty rolne (banany, orzechy kokosowe, gałkę muszkatołową, warzywa). Głównymi partnerami handlowymi Grenady w imporcie  jest Trynidad i Tobago (od którego Grenada kupuje 43,2% dóbr i towarów importowanych) i Stany Zjednoczone (19%). Grenada importuje z Trynidadu i Tobago głównie ropę naftową i chemikalia, a ze Stanów Zjednoczonych żywność, maszyny i części zamienne. 

Inwestycje zagraniczne

Według Światowego Raportu Inwestycyjnego UNCTAD 2020, napływ bezpośrednich inwestycji zagranicznych do Grenady osiągnął w 2019 r 131 mln. USD i  oznacza to niewielki wzrost w porównaniu z rokiem 2018 (127 mln USD). Wartość BIZ utrzymywała się na wysokim poziomie szacowanym na 1,2 mld USD w 2019 r. Najwięcej BIZ przyciąga turystyka, a następnie sektor budowlany. Coraz więcej inwestycji przyciągają program Obywatelstwo przez Inwestycję (CBI). Największymi inwestorami na Grenadzie są Trynidad i Tobago, Stany Zjednoczone i Wielka Brytania.

Uczestnictwo w wielostronnych organizacjach i porozumieniach o charakterze gospodarczym

Grenada jest od 1974 r. członkiem Karaibskiej Wspólnoty i Wspólnego Rynku - CARICOM (The Caribbean Community and Common Market). CARICOM powstała w 1973 r. i w chwili obecnej zrzesza 15 państw-członków (Antigua i Barbuda, Bahamy, Barbados, Belize, Dominika, Grenada, Gujana, Haiti, Jamajka, Saint Lucia, Montserrat, Saint Kitts i Nevis, Saint Vincent i Grenadyny, Surinam, Trynidad i Tobago) oraz 5 państw nieposiadających pełnego statusu członkowskiego: Anguilla, Bermudy, Brytyjskie Wyspy Dziewicze, Kajmany, Turks i Caicos). CARICOM jest największym i najważniejszym projektem integracji gospodarczej na Karaibach, dodatkowo pogłębionym o elementy tzw. Jednolitego Rynku i Gospodarki CARICOM (CSME - CARRICOM Single Market and Economy).

Wstępny harmonogram wdrażania CSME został przyjęty w 1989 r. w Deklaracji członków CARICOM z Grand Anse, stawiającej sobie za główny cel pogłębienie integracji gospodarczej poprzez przejście od Wspólnego Rynku do utworzenia Jednolitego Rynku i Gospodarki, co powinno zaowocować progresywnym i głębszym włączeniem regionu Karaibów w system gospodarki globalnej oraz umocnić więzi handlowe z nietradycyjnymi partnerami państw Karaibskich.

Pierwszą fazą tworzenia CSME było utworzenie Jednolitego Rynku CARICOM w 2006 r. Pełna implementacja założeń Jednolitego Rynku i Gospodarki CARICOM nadal trwa. Wzorowany na przykładzie Jednolitego Rynku Unii Europejskiej, CSME zakłada swobodny przepływ towarów, usług, kapitału i siły roboczej oraz wspólną politykę handlową. CSME postuluje również wprowadzenie elementów wspólnej polityki monetarnej i fiskalnej oraz harmonizację prawa krajów-członków.

Grenada jest również członkiem Organizacji Państw Wschodniokaraibskich (Organisation of Eastern Caribbean States – OECS), która zrzesza oprócz Grenady, osiem innych wysp karaibskich (Anguilla, Antigua i Barbuda, Brytyjskie Wyspy Dziewicza, Dominika, Montserrat, St Kitts i Nevis, Saint Lucia, Saint Vincent i Grenadyny). OESC wprowadziło w swoich krajach wspólną walutę – wschodniokaraibskiego dolara (który jest związany od 1976 r. stałym kursem do dolara amerykańskiego: 1 USD = EC$ 2.70) oraz utworzyło wspólny Wschodniokaraibski Bank Centralny. Wszystkie kraje członkowskie OECS są jednocześnie pełnymi bądź nieposiadającymi pełnego statusu członkami CARICOM. 

Grenada przystąpiła również do utworzonego w 2005 r. przez Wenezuelę stowarzyszenia Petrocaribe. Petrocaribe jest elementem tzw. „boliwariańskiej, solidarnej polityki  zagranicznej“ Prezydenta Hugo Chaveza i polega na sprzedaży wenezuelskiej ropy naftowej państwom basenu Morza Karaibskiego na warunkach preferencyjnych tj. płatność jest kredytowana przez stronę wenezuelską na okres 25 lat przy symbolicznej 1% stopie oprocentowania. W chwili obecnej Petrocaribe obejmuje 12 z 15 państw członków CARICOM oraz Kubę, Dominikanę, Honduras i Gwatemalę.  Petrocaribe zakłada średni dzienny wolumen sprzedaży wenezuelskiej ropy dla krajów stowarzyszonych na poziomie 185 tys. baryłek dziennie, niemniej w rzeczywistości liczba ta wynosi 145 tys. baryłek (z czego 95 tys. kierowane jest na Kubę - dane z 2015r.)

Grenada jest również członkiem Światowej Organizacji Handlu (WTO) i brytyjskiej Wspólnoty Narodów (Commonwealth of Nations), powołanej do życia w 1931 r. organizacji międzynarodowej zrzeszającej dawne dominia brytyjskie, obecnie niepodległe kraje.

W roku 2020 rząd Granady otworzył konsulat w Dubaju, starając się wzmocnić  gospodarcze, kulturalne i naukowe związki ze Zjednoczonymi Emiratami Arabskimi

Stosunki gospodarcze z Unią Europejską

Unia Europejska jest bardzo ważnym partnerem gospodarczym Grenady. Nadrzędnym celem UE jest pomoc krajom karaibskim umożliwiająca im skuteczne odpowiadanie na wyzwania w regionie. Strategia UE w tym zakresie składa się z trzech głównych kierunków: utworzenie politycznego partnerstwa opartego na wspólnych wartościach, przezwyciężanie słabych punktów w dziedzinie gospodarki i ochrony środowiska a także propagowanie spójności społecznej i walka z ubóstwem. Z drugiej strony celem UE jest pomoc wszystkim państwom w regionie Karaibów w osiąganiu długoterminowych celów rozwoju, samodzielnie i w warunkach bezpieczeństwa i stabilności. Dotyczy to również wsparcia tych krajów Karaibów, które do 2020 r., a więc do czasu wygaśnięcia obecnej umowy z Kotonu, zamierzają osiągnąć status państw rozwiniętych. Umowa z Kotonu wygasła w lutym 2020 r. Rozpoczęły się prace po stronie UE, aby położyć podwaliny pod przyszłe partnerstwo z krajami AKP.

UE silnie popiera dążenia państw Karaibów do budowania wspólnoty na szczeblu regionalnym, traktując CARICOM jako oś integracji a CARIFORUM (Karaibskie Forum Państw AKP – Afryki, Karaibów i Pacyfiku (obecnie 77 krajów: jego członkami są wszyscy członkowie CARICOM z wyjątkiem Montserrat) – jako oś współpracy.

UE ma specjalne stosunki z regionem Karaibów od ponad 30 lat, które zostały zagwarantowane podpisaną w 1975 r. Konwencją z Lome, a od 2000 roku Umową o partnerstwie z Kotonu, w ramach której wyasygnowano specjalny budżet pomocowy, zaoferowano preferencje handlowe oraz szereg mechanizmów wsparcia dla wszystkich państw AKP. Od 1 stycznia 2008 r. w stosunkach UE – AKP zaczęły obowiązywać Umowy o partnerstwie gospodarczym (Economic Partnership Agreement – EPA), które wprowadziły istotne zmiany we wcześniejszych relacjach. Od tego dnia zarówno preferencje handlowe na mocy Umowy z Kotonu jak i ulgi zapewnione w 2001 r. przez Światową Organizację Handlu (WTO) przestały obowiązywać. U podstaw EPA leży polityka wzajemności, która ma na celu dostosowanie się do zasady obowiązującej w ramach WTO. W praktyce oznacza ona, że kraje AKP, aby móc wejść ze swoimi produktami na rynki Unii Europejskiej muszą w pełni otworzyć swoje rynki dla produktów z Unii oraz usunąć wszelkie bariery celne.

Grenada zakończyła negocjacje ws. EPA w końcu 2007 r. Oprócz umów gospodarczych z UE, Grenada korzysta w dużym zakresie z unijnej pomocy rozwojowej finansowanej przez Europejski Bank Inwestycyjny w ramach Europejskiego Funduszu Rozwoju (EFR). W ramach 10. edycji EFR na lata 2008-2013 wartość wsparcia dla Grenady wynosi 9,2 mln euro i jest przeznaczona w całości na program „Building Back Better“ dot. budowy i odbudowy budynków zniszczonych przez huragany Ivan i Emily, które spustoszyły Grenadę w 2004 i 2005 r. 

Dodatkowo Grenada od 1999 r. otrzymuje od UE 5,5 mln euro rocznie w ramach tzw. Protokołu Bananowego AKP. Środki te przeznaczane są na wsparcie sektora bananowego na wyspie i jego gospodarczą dywersyfikację. Grenada jest również objęta Generalnym Systemem Preferencji Celnych UE (GSP). Założeniem tego systemu jest udzielanie przez kraje unijne preferencji celnych wszystkim krajom rozwijającym się i najmniej rozwiniętym, w myśl hasła ”Rozwój poprzez handel”. W praktyce dla krajów karaibskich i członków CARICOM, z których wszystkie objęte są systemem GSP, oznacza to znaczące redukcje stawek celnych na takie produkty jak: tytoń (redukcja o 52%), soki owocowe (30%), owoce (20%), warzywa (14%), ryby (20%). Od 2009 r. Grenada objęta jest również unijnym systemem GSP+. GSP+ oznacza dalszą redukcję stawek celnych (w niektórych przypadkach do 0) oferowanych przez UE krajom, które dodatkowo spełniają warunki poza-gospodarcze (tj. realizacja polityki zrównoważanego rozwoju, praktyk dobrego rządzenia, a zwłaszcza przestrzeganie praw człowieka i praw pracowniczych, udział w walce z przestępczością zorganizowaną etc.).

Gospodarcze umowy dwustronne

Polska nie ma podpisanej żadnej dwustronnej umowy gospodarczej z Grenadą. W kwietniu 2008 r. Prezydent RP ratyfikował podpisaną 25 czerwca 2005 r. w Luksemburgu Umowę zmieniającą Umowę o Partnerstwie między członkami grupy państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku z jednej strony a Wspólnotą Europejską i jej Państwami Członkowskimi z drugiej strony, podpisaną w Kotonu dnia 23 czerwca 2000 r. Umowa zmieniająca weszła w życie dnia 1 lipca 2008 r. Z Umowy wynika obowiązek udzielania przez państwa członkowskie Wspólnoty Europejskiej, w tym Polskę, na podstawie osobnych porozumień, Europejskiemu Bankowi Inwestycyjnemu gwarancji „pokrywającej wszelkie ryzyko” (w tym kredytowe, ekonomiczne i polityczne) dla 75% operacji w krajach AKP oraz krajach i terytoriach zamorskich realizowanych w ramach Europejskiego Funduszu Rozwoju (EFR), finansowanych przez Europejski Bank Inwestycyjny z  funduszy własnych. Wysokość wsparcia 10. edycji EFR na lata 2008-2013 określono na poziomie 2 mld 30 mln euro. Wysokość gwarancji jest proporcjonalna do wkładu państw członkowskich w kapitale Europejskiego Banku Inwestycyjnego i dla Polski wynosi 2,084%, co stanowi w chwili obecnej kwotę 31 mln 730 tys. euro. Minister Finansów jest odpowiedzialny za dokonywanie szacunków potencjalnych wypłat z tytułu gwarancji dla Europejskiego Banku Inwestycyjnego oraz za dokonywanie płatności z tego tytułu.

Umowa nie rodzi dla Polski bezpośrednich skutków gospodarczych. Wkład Polski do 10. edycji EFR umożliwia natomiast polskim przedsiębiorcom uczestnictwo w przetargach organizowanych przez Komisję Europejską na realizację projektów w krajach AKP, finansowanych z EFR.

Dwustronna wymiana handlowa

Według danych Ministerstwa Rozwoju za 2019r., polski eksport do Grenady w 2019r. osiągnął wartość 0,02 milionów USD, zaś wartość polskiego importu z Grenady wyniosła 0,13 milionów USD. Głównymi polskimi produktami eksportowymi na Grenadę były maszyny i urządzenia oraz zabawki i artykuły sportowe. Z Grenady Polska importowała głównie produkty pochodzenia roślinnego.

Wzajemne inwestycje

Na Grenadzie nie ma jak dotąd żadnych polskich inwestycji bezpośrednich.

Dostęp do rynku dla polskich towarów i usług

Regulacje prawne na Grenadzie zapewniają równe traktowanie zagranicznych i krajowych inwestorów odnośnie prawa do zakładania firm oraz wyboru aktywności gospodarczej. Wyjątkami od tej ogólnej zasady są inwestycje zagrażające bezpieczeństwu narodowemu, środowisku naturalnemu, zdrowiu publicznemu i dziedzictwu kulturalnemu.

Grenada uważana jest za kraj bardzo otwarty i liberalny dla inwestycji zagranicznych. Rząd Grenady oferuje inwestorom zagranicznym cały szereg zachęt i bodźców, mających uczynić inwestowanie na Grenadzie bardziej opłacalnym. Prawo o inwestycjach zagranicznych regulują dwa dokumenty z 1999 r. - Investment Act i Income Tax Act and Common External Tariff. Na mocy tych dokumentów transfer funduszy związanych z inwestycjami na terenie kraju oraz transfer zysków nie są objęte żadnymi restrykcjami.

Dostęp do rynku pracy

W celu podjęcia zatrudnienia na terenie Grenady niezbędne jest posiadanie wizy z prawem do pracy. Pozwolenia na pracę wydaje Ministerstwo Pracy (Ministry of Labour). Są one wydawane jedynie tym pracownikom zagranicznym, którzy posiadają umiejętności lub wiedzę  poszukiwane w kraju. O pozwolenie na pracę dla cudzoziemca występuje przyszły pracodawca, który w jego imieniu wypełnia formularz aplikacyjny. Do formularza należy dołączyć potwierdzoną kopię paszportu oraz zaświadczenie o niekaralności z kraju zamieszkania. Wiza turystyczna nie upoważnia do podejmowania pracy na Grenadzie.

Nabywanie i wynajem nieruchomości

Cudzoziemcy mogą nabywać i wynajmować nieruchomości na terenie Grenady. Proces zakupu nieruchomości wymaga wcześniejszego uzyskania licencji tzw. Alien Land Holding License, który trwa zwykle od 8 do 12 tygodni. Po uzyskaniu licencji kupujący musi uiścić w urzędzie podatkowym (Inland Revenue Department) podatek od zakupu nieruchomości w wysokości 10% ceny kupna. Cały proces zakupu nieruchomości na Grenadzie zajmuje średnio 4-6 miesięcy. Prawo regulujące nabywanie nieruchomości, podobnie jak w innych krajach anglojęzycznych Karaibów, wywodzi się z brytyjskiego prawa zwyczajowego (Common Law). Z uwagi na różnice w prawie cywilnym (m.in. polskim) i zwyczajowym, w przypadku nabywania nieruchomości przez cudzoziemca, sugeruje się korzystanie z usług autoryzowanych pośredników sprzedaży nieruchomości.

 System zamówień publicznych

System zamówień publicznych nie jest stosowany. Grenada jest w trakcie prac nad wdrożeniem spójnego systemu zamówień publicznych, wzorowanym na systemach członków CARICOM.

Z uwagi na istniejące różnice między kulturą europejska a karaibską, w przypadku nawiązywania stosunków handlowych na wyspie czy zakupu nieruchomości, rekomendujemy zasięgnąć rady osób doskonale znających miejscowe zwyczaje i mentalność mieszkańców wyspy.

Administracja gospodarcza

http://www.gov.gd (oficjalny portal rządu Grenady)

http://www.gov.gd/motc/ (Ministerstwo Turystyki)

https://www.gov.gd/moal/ (Ministerstwo Rolnictwa)

http://www.eccb-centralbank.org (Wschodniokaraibski Bank Centralny)

Oficjalna prasa ekonomiczna

https://thebarnaclenews.com/ (Barnacle Newspaper)

Oficjalne strony o charakterze ekonomicznym

www.carib-export.com (Karaibska Agencja Rozwoju Eksportu - Caribbean Export Development Agency)

http://www.caricom.org (oficjalna strona CARICOM)

http://www.oecs.org (oficjalna strona Organizacji Państw Wschodniokaraibskich)