Polska w Wenezueli

Położenie geograficzne, ludność, obszar, stolica, język urzędowy

St. Vincent i Grenadyny to archipelag kilkunastu powulkanicznych wysp, położonych w południowowschodniej części Morza Karaibskiego, w archipelagu Małych Antyli, na północ od Grenady i na południe od St. Luci. Największą wyspą archipelagu jest Saint Vincent, na której znajduje się stolica państwa Kingstown. Pozostałe wyspy przynależą do północnego łańcucha Grenadyn.

Łączny obszar kraju to 389 km2, z czego powierzchnia Saint Vincent stanowi ponad 85% całej powierzchni państwa. Kraj zamieszkuje ok. 110  tys. mieszkańców, gęstość zaludnienia wynosi 319 osób/km2. Główne grupy etniczne to Afrykanie (potomkowie niewolników), Hindusi  i biali potomkowie angielskich kolonizatorów i portugalskich emigrantów.

Językiem urzędowym jest angielski, oprócz tego w użyciu kreolski.

Warunki klimatyczne

Klimat tropikalny: gorący i wilgotny w porze deszczowej, chłodny z wiejącymi pasatami w porze suchej. St. Vincent i Grenadyny znajdują się na południowym skraju strefy huraganów, huragany są rzadsze i o mniejszej sile niż w państwach karaibskich położonych bardziej na północ. Pora deszczowa trwa od czerwca do grudnia, średnia temperatura to 28 stopni Celsjusza.

Główne bogactwa naturalne

Brak złóż bogactw naturalnych.

System walutowy, kurs i wymiana

Walutą St. Vincent i Grenadyn jest dolar wschodniokaraibski (XCD). Dolar wschodniokaraibski jest związany od 1976 r. stałym kursem do dolara amerykańskiego: 1 USD = XCD 2.70). Wymiany można dokonać we wszystkich bankach, a także większych hotelach i kantorach wymiany. Jednocześnie dolar amerykański jest powszechnie akceptowaną walutą.

Religia

Anglikanie 47%, metodyści 28%, katolicy 13%, inne religie (m.in. protestanci, adwentyści Dnia Siódmego, hinduiści) 12%.

Wykaz dni świątecznych i wolnych od pracy

Nowy Rok, 14 marca – Dzień Bohaterów Narodowych, Wielki Piątek, Wielkanoc (niedziela i poniedziałek), 4 maja – Święto Pracy, Boże Ciało, Karnawał (święto ruchome, przypada w lipcu), 3 sierpnia – Dzień Emancypacji,  27 października - Święto Niepodległości, 25–26 grudnia – Boże Narodzenie.

Infrastruktura transportowa

Drogi na St. Vincent i Grenadynach są w dobrym stanie. Obowiązuje ruch lewostronny. Na St. Vincent i Grenadynach nie ma linii kolejowych. Nowe międzynarodowe lotnisko Argyle zostało zainaugurowane w 2017 r. Transport większości towarów odbywa się drogą morską.

Obowiązek wizowy

Obywatele polscy są zwolnieni z obowiązku wizowego w przypadku pobytu turystycznego do 90 dni. Wymagany okres ważności paszportu wynosi 6 miesięcy. Należy okazać bilet powrotny, ale nie jest wymagane okazanie środków na utrzymanie na czas pobytu. Obowiązuje wypełnienie formularza imigracyjnego przy wjeździe na terytorium St. Vincent i Grenadyny. Nie ma ograniczeń co do kwoty wwożonych lub wywożonych pieniędzy. Pozostałe przepisy celne nie odbiegają od standardowych.

W związku z pandemią covid-19  należy dokładnie sprawdzić aktualne informacje na temat zmieniających się ograniczeń co do wjazdu cudzoziemców do kraju.

Ustrój polityczny

St. Vincent i Grenadyny jest częścią Brytyjskiej Wspólnoty Narodów (Commonwealth). Ustrojem politycznym jest monarchia dziedziczna, głową państwa jest królowa angielska, reprezentowana przez Gubernatora Generalnego (mianowanego przez królową).

Władza ustawodawcza

Władzę ustawodawczą sprawuje jednoizbowy parlament, w którym zasiada 21 deputowanych (15 wybieralnych reprezentantów i 6 mianowanych senatorów). Reprezentanci są wybierani co 5 lat w wyborach powszechnych.

Władza wykonawcza

Władzę wykonawczą stanowi rząd na czele z premierem. Premiera mianuje Gubernator Generalny, jest nim zazwyczaj przewodniczący partii politycznej, która wygrała wybory parlamentarne. Członków rządu, na wniosek premiera, mianuje Gubernator Generalny.

Struktura administracji gospodarczej

Zadania z zakresu administracji gospodarczej wykonuje rząd, w szczególności  jego odpowiednie resorty, których podział jest następujący: Ministerstwo Finansów i Planowania Gospodarczego, Ministerstwo Rolnictwa, Leśnictwa i Rybołówstwa, Ministerstwo Turystyki,   Ministerstwo Transportu i Robót Publicznych, Ministerstwo Telekomunikacji, Nauki, Technologii i Przemysłu oraz Ministerstwo Spraw Zagranicznych i Handlu Zagranicznego.

Sądownictwo gospodarcze

W St. Vincent i Grenadynach nie ma wyspecjalizowanego sądu ds. gospodarczych. Sprawy z zakresu gospodarczego są rozpatrywane przez sądy cywilne (pierwsza instancja). Od wyroków sądu cywilnego przysługuje odwołanie do sądu apelacyjnego oraz w kolejnych instancjach do Sądu Apelacyjnego Organizacji Państw Wschodniokaraibskich oraz Komitetu Sądowniczego Tajnej Rady Wielkiej Brytanii.

Ogólna charakterystyka sytuacji gospodarczej

Gospodarka Saint Vincent i Grenadyny opiera się na dwóch filarach - turystyce i przemyśle, które łącznie generują  ponad 80% PKB, zatrudniając 80% czynnej zawodowo ludności. Dochody kraju z eksportu produktów rolnych (głównie bananów) i turystyki, są silnie uzależnione od warunków pogodowych w danym roku. Saint Vincent i Grenadyny, z uwagi na swoje położenie geograficzne, są wystawione na zagrożenia związane z działaniem sił natury, a zwłaszcza na skutki huraganów, które spustoszyły kraj w 1994, 1995 i 2002 r. Od czasu ostatniego huraganu w 2002 r. Saint Vincent i Grenadyny zdołały odbudować sektor rolniczy i turystykę, notując np. w 2007 r. napływ ponad 200 tys. turystów, w większości przybywających do Grenadyn (Saint Vincent jest administracyjną stolicą kraju oraz siedzibą niewielkiego sektora bankowego, specjalizującego się w finansach offshore).

Saint Vincent i Grenadyny były jednym z niewielu krajów, które nie zdołały wyjść z recesji spowodowanej kryzysem finansowym z 2008 r. Polityka gospodarcza rządu Saint Vincent i Grenadyny skupia się na inwestowaniu w programy socjalne, mające na celu zmniejszenie bezrobocia oraz modernizację infrastruktury kraju, w celu lepszego zabezpieczenia gospodarki przed skutkami klęsk żywiołowych. Problemem w realizacji tych celów jest zadłużenie Saint Vincent i Grenadyny, które na spłatę zobowiązań zagranicznych przeznaczają blisko 25% PKB rocznie. W 2015 r. planowane jest zakończenie głównej inwestycji infrastrukturalnej na wyspach – międzynarodowego lotniska w Port Elizabeth.

Na wyspach zaczyna nabierać znaczenia nowa gałąź gospodarki: uprawa i sprzedaż marihuany leczniczej: w 2020  rozpoczęła działalność pierwsza w kraju apteka sprzedająca marihuanę leczniczą.

W roku 2020 prognozy Banku Światowego przewidywały skurczenie się gospodarki SVG o 5,5%, tj. 7,8 punktu procentowego poniżej prognoz sprzed pandemii COVID-19. Z uwagi na to, że spadek dochodów budżetowych w połączeniu z dodatkowymi wydatkami na zdrowie i cele socjalne zapewne zwiększy deficyt fiskalny, rada dyrektorów BŚ zatwierdziła 40 mln USD drugiego kredytu na reformę podatkową i politykę odporności kraju, z opcją odroczonej wypłaty na wypadek katastrof (Cat DDO).

Opozycja dąży do uruchomienia programu „Obywatelstwo przez inwestycje” z Karaibów, który w pięciu innych krajach regionu przynosi spore zyski. Dyskusje na temat zalet i wad programu CBI toczą się od kilku lat między dwiema głównymi partiami politycznymi SVG. Obecny premier jest przeciwny „sprzedawaniu tożsamości i ziemi”Szef opozycji Godwin Friday stwierdził, że w ramach programu CBI może skorzystać na edukacji, infrastrukturze, obiektach sportowych i innych dużych projektach, wspomniał o sukcesach gospodarczych Saint Kitts i Dominiki i stwierdził, że ​​taki program jest SVG teraz potrzebny bardziej niż kiedykolwiek. Program CBI w Saint Kitts & Nevis, najbardziej znany i najdłużej działający na świecie, generuje do 35% dochodów rządowych, a na Saint Lucia dostarczył do kasy kraju ponad 48 milionów dolarów od czasu jego uruchomienia zaledwie cztery lata temu.Aktualnie (2020r) pięć krajów karaibskich oferuje programy CBI - Saint Kitts i Nevis, Dominika, Saint Lucia, Antigua i Barbuda oraz Grenada - i dla wszystkich pięciu korzyści okazały się kołem ratunkowym, pomagając im uzyskać fundusze na rozwój, pobudzić wzrost gospodarczy i stworzyć Oferty pracy. Przemysł CBI wzrósł z 0% regionalnego PKB w 2007 r. do 5,1% w 2015 r.

Główne sektory gospodarki

Podstawą gospodarki Saint Vincent i Grenadyny jest turystyka, która generuje największe zatrudnienie na wyspie. Turystyka wraz z innymi sektorami usługowymi (np. sektorem finansowym) generuje ok. 60 % PKB Saint Vincent i Grenadyny i zatrudnia 70% czynnej zawodowo populacji.

Przemysł przetwórczo-spożywczy i lekki (głównie odzieżowy i meblarski) oraz cementowy generują 19% udziału PKB i zatrudniając 20% czynnej zawodowo populacji.

Rolnictwo w Saint Vincent i Grenadyny wytwarza  7% PKB, produkując głównieprzeznaczane na eksport banany (50% eksportu), gałkę muszkatołową, owoce cytrusowe, bawełnę, kakao i bataty. Zatrudnia 10 % czynnej zawodowo populacji.

Tabela najważniejszych wskaźników makroekonomicznych

*) dane rok 2020

Handel zagraniczny

Głównymi partnerami handlowymi Saint Vincent i Grenadyny w dziedzinie eksportu są w kolejności: Barbados, Dominika, Saint Lucia i inne wyspy karaibskie oraz Stany Zjednoczone. Głównymi partnerami handlowymi Saint Vincent i Grenadyny w dziedzinie importu są również Stany Zjednoczone, Trinidad i Tobago i Wielka Brytania. Saint Vincent i Grenadyny eksportują głównie prod. spożywcze, a  importują  ropę naftową, chemikalia i maszyny, i części zamienne.
​​​
Uczestnictwo w wielostronnych organizacjach i porozumieniach o charakterze gospodarczym

Saint Vincent i Grenadyny jest od 1974 r. członkiem Karaibskiej Wspólnoty i Wspólnego Rynku - CARICOM (The Caribbean Community and Common Market). CARICOM powstała w 1973 r. i w chwili obecnej zrzesza 15 państw-członków (Antigua i Barbuda, Bahamy, Barbados, Belize, Dominika, Grenada, Gujana, Haiti, Jamajka, Saint Lucia, Montserrat, Saint Kitts i Nevis, Saint Vincent i Grenadyny, Surinam, Trynidad i Tobago) oraz 5 państw nieposiadających pełnego statusu: Anguilla, Bermudy, Brytyjskie Wyspy Dziewicze, Kajmany, Turks i Caicos). CARICOM jest największym i najważniejszym projektem integracji gospodarczej na Karaibach, dodatkowo pogłębionym o elementy tzw. Jednolitego Rynku i Gospodarki CARICOM (CSME - CARRICOM Single Market and Economy).

Wstępny harmonogram wdrażania CSME został przyjęty w 1989 r. w Deklaracji członków CARICOM z Grand Anse, stawiającej sobie za główny cel pogłębienie integracji gospodarczej poprzez przejście od Wspólnego Rynku do utworzenia Jednolitego Rynku i Gospodarki, co powinno zaowocować progresywnym i głębszym włączeniem regionu Karaibów w system gospodarki globalnej oraz powinno umocnić więzi handlowe z nie-tradycyjnymi partnerami państw Karaibskich.

Pierwszą fazą tworzenia CSME było utworzenie Jednolitego Rynku CARICOM w 2006 r. Pełna implementacja założeń Jednolitego Rynku i Gospodarki CARICOM ma nastąpić do 2015 r. Wzorowany na przykładzie Jednolitego Rynku Unii Europejskiej, CSME zakłada swobodny przepływ towarów, usług, kapitału i siły roboczej oraz wspólną politykę handlową. CSME postuluje również wprowadzenie elementów wspólnej polityki monetarnej i fiskalnej oraz harmonizację prawa krajów członków.

Saint Vincent i Grenadyny jest również członkiem Organizacji Państw Wschodniokaraibskich (Organisation of Eastern Caribbean States – OECS), która zrzesza oprócz Saint Vincent i Grenadyny, osiem innych wysp karaibskich (Anguilla, Antigua i Barbuda, Brytyjskie Wyspy Dziewicze, Dominika, Grenada, Montserrat, St Kitts i Nevis, Saint Lucia). OESC wprowadziło w swoich krajach wspólną walutę – wschodniokaraibskiego dolara (który jest związany od 1976 r. stałym kursem do dolara amerykańskiego: 1 USD = EC$ 2.70) oraz utworzyło wspólny Wschodniokaraibski Bank Centralny. Wszystkie kraje członkowskie OECS są jednocześnie pełnymi bądź nieposiadającymi pełnego statusu członkami CARICOM. 

Saint Vincent i Grenadyny przystąpiły również do utworzonego w 2005 r. przez Wenezuelę stowarzyszenia Petrocaribe. Petrocaribe jest elementem tzw. „boliwariańskiej, solidarnej polityki  zagranicznej“ Prezydenta Hugo Chaveza i polega na sprzedaży wenezuelskiej ropy naftowej państwom basenu Morza Karaibskiego na warunkach preferencyjnych tj. płatność jest kredytowana przez stronę wenezuelską na okres 25 lat przy symbolicznej 1% stopie kredytu. W chwili obecnej Petrocaribe obejmuje 12 z 15 państw członków CARICOM oraz Kubę, Dominikanę, Honduras i Gwatemalę.  Petrocaribe zakłada średni dzienny wolumen sprzedaży wenezuelskiej ropy dla krajów stowarzyszonych na poziomie 185 tys. baryłek dziennie, niemniej w rzeczywistości liczba ta wynosi 145 tys. baryłek (z czego 95 tysotrzymuje Kuba) wg. danych z 2015r.

Saint Vincent i Grenadyny jest również członkiem Światowej Organizacji Handlu (WTO) i brytyjskiej Wspólnoty Narodów (Commonwealth of Nations), powołanej do życia w 1931 r. organizacji międzynarodowej zrzeszającej dawne dominia brytyjskie, obecnie niepodległe kraje.

Kraj od roku  2020 zaczął pełnić funkcję niestałego członka Rady Bezpieczeństwa ONZ przez okres dwóch lat.

SVG niezmiennie umacnia swoje więzi z Kubą: premier Gonsalves rozpoczął rok 2020 od podziękowania Kubie za jej niezmienną solidarność i potwierdził istnienie niezniszczalnych więzi przyjaźni między narodami i rządami obydwu krajów.

Stosunki gospodarcze z Unią Europejską

Unia Europejska jest bardzo ważnym partnerem gospodarczym Saint Vincent i Grenadyny. Nadrzędnym celem UE jest pomoc krajom karaibskim umożliwiająca im skuteczne odpowiadanie na wyzwania w regionie. Strategia UE w tym zakresie składa się z trzech głównych kierunków: utworzenie politycznego partnerstwa opartego na wspólnych wartościach, przezwyciężanie słabych punktów w dziedzinie gospodarki i ochrony środowiska a także propagowanie spójności społecznej i walka z ubóstwem. Z drugiej strony celem UE w dziedzinie rozwoju jest pomoc wszystkim państwom w regionie Karaibów w osiąganiu długoterminowych celów rozwoju, samodzielnie i w warunkach bezpieczeństwa i stabilności. Dotyczy to również wsparcia tych krajów Karaibów, które do 2020 r., a więc do czasu wygaśnięcia obecnej umowy z Kotonu, zamierzają osiągnąć status państw rozwiniętych. Rozpoczęły się prace po stronie UE, aby położyć podwaliny pod przyszłe partnerstwo z krajami AKP.

UE silnie popiera dążenia państw Karaibów do budowania wspólnoty na szczeblu regionalnym, traktując CARICOM jako oś integracji a CARIFORUM (Karaibskie Forum Państw AKP – Afryki, Karaibów i Pacyfiku (obecnie 77 krajów): jego członkami są wszyscy członkowie CARICOM z wyjątkiem Montserrat) – jako oś współpracy.

UE ma specjalne stosunki z regionem Karaibów od ponad 30 lat, które zostały zagwarantowane podpisaną w 1975 r. Konwencją z Lome, a od 2000 roku Umową o partnerstwie z Kotonu, w ramach której dostępny był specjalny budżet pomocowy, preferencje handlowe oraz szereg mechanizmów dostępnych dla wszystkich państw AKP. Od 1 stycznia 2008 r. w stosunkach UE – AKP zaczęły obowiązywać Umowy o partnerstwie gospodarczym (Economic Partnership Agreement – EPA), które wprowadziły istotne zmiany we wcześniejszych relacjach EU z krajami AKP. Od tego dnia zarówno preferencje handlowe na mocy Umowy z Kotonu jak i ulgi zapewnione w 2001 r. przez Światową Organizację Handlu (WTO) przestały obowiązywać. U podstaw EPA leży polityka wzajemności, która ma na celu dostosowanie się do zasady wzajemności obowiązującej w ramach WTO. W praktyce oznacza ona, że kraje AKP, aby móc wejść ze swoimi produktami na rynki Unii Europejskiej muszą w pełni otworzyć w zamian swoje rynki dla produktów z Unii oraz usunąć wszelkie bariery celne i cła importowe.

Saint Vincent i Grenadyny zakończyły negocjacje ws. EPA w końcu 2007 r. Oprócz umów gospodarczych z UE, Saint Vincent i Grenadyny korzystają w dużym zakresie z unijnej pomocy rozwojowej finansowanej przez Europejski Bank Inwestycyjny w ramach Europejskiego Funduszu Rozwoju (EFR). Wysokość 10 edycji EFR na lata 2008-2013 dla Saint Vincent i Grenadyny wynosi 9,7 mln euro i jest przeznaczona w całości na wsparcie makroekonomiczne kraju, realizację polityk sektorowych i odwrócenie niekorzystnych skutków wpływających destabilizująco na dochody z eksportu.           

Saint Vincent i Grenadyny są również objęte Generalnym Systemem Preferencji Celnych UE (GSP). Założeniem tego systemu jest udzielanie przez kraje unijne preferencji celnych wszystkim krajom rozwijającym się i najmniej rozwiniętym, w myśl hasła ”Rozwój poprzez handel”. W praktyce dla krajów karaibskich i członków CARICOM, z których wszystkie objęte są systemem GSP, oznacza to znaczące redukcje taryf celnych na takie produkty jak: tytoń (redukcja taryfy celnej o 52%), soki owocowe (30%), owoce (20%), warzywa (14%), ryby (20%). Od 2009 r. Saint Vincent i Grenadyny objęte są również unijnym systemem GSP+. GSP+ jest dalszą redukcją stawek celnych (w niektórych przypadkach do 0) oferowanych przez UE krajom, które dodatkowo spełniają warunki poza-gospodarcze (tj. stosowanie polityki zrównoważonego rozwoju, praktyki dobrego rządzenia, a zwłaszcza przestrzeganie praw człowieka i praw pracowniczych, udziału w walce z przestępczością zorganizowaną etc.).

W handlowych stosunkach bilateralnych z krajami UE, Saint Vincent i Grenadyny mają bardzo zróżnicowane kierunki handlowe, eksportując swoje produkty do Włoch, Francji, Hiszpanii i Niemiec. Kraje UE są odbiorcą ok. 30% eksportu Saint Vincent i Grenadyny. 

Gospodarcze umowy dwustronne

Polska nie ma podpisanej żadnej dwustronnej umowy gospodarczej z Saint Vincent i Grenadyny. W kwietniu 2008 r. Prezydent RP ratyfikował podpisaną 25 czerwca 2005 r. w Luksemburgu Umowę zmieniającą Umowę o Partnerstwie między członkami grupy państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku z jednej strony a Wspólnotą Europejską i jej Państwami Członkowskimi z drugiej strony, podpisaną w Kotonu dnia 23 czerwca 2000 r. Umowa zmieniająca weszła w życie dnia 1 lipca 2008 r.

Z Umowy wynika obowiązek udzielania przez państwa członkowskie Wspólnoty Europejskiej, w tym Polskę, na podstawie osobnych porozumień, Europejskiemu Bankowi Inwestycyjnemu gwarancji „pokrywającej wszelkie ryzyko” (w tym kredytowe, ekonomiczne i polityczne) dla 75% operacji w krajach AKP oraz krajach i terytoriach zamorskich realizowanych w ramach Europejskiego Funduszu Rozwoju (EFR), finansowanych przez Europejski Bank Inwestycyjny z  funduszy własnych. Wysokość 10 edycji EFR na lata 2008-2013 jest określona na poziomie 2 mld 30 mln euro. Wysokość gwarancji jest proporcjonalna do wkładu państw członkowskich w kapitale Europejskiego Banku Inwestycyjnego i dla Polski wynosi 2,084% jego wartości, co stanowi w chwili obecnej kwotę 31 mln 730 tys. euro. Minister Finansów jest odpowiedzialny za dokonywanie szacunków potencjalnych wypłat z tytułu gwarancji dla Europejskiego Banku Inwestycyjnego oraz za dokonywanie płatności z tego tytułu.

Umowa nie rodzi dla Polski bezpośrednich skutków gospodarczych. Kontrybuowanie przez Polskę do 10. edycji EFR stwarza natomiast przed polskimi przedsiębiorcami i innymi podmiotami gospodarczymi możliwość uczestnictwa w przetargach organizowanych przez Komisję Europejską na realizację projektów w krajach AKP, finansowanych z EFR.

Dwustronna wymiana handlowa

Według danych Ministerstwa Rozwoju za 2019 r., polski eksport do Saint Vincent i Grenadyn osiągnął wartość blisko 3,52 milionów USD, zaś wartość polskiego importu z Saint Vincent i Grenadyn wyniosła 3,09 milionów USD. Głównymi polskimi produktami eksportowymi do Saint Vincent i Grenadyn były jednostki pływające. Odnotowano spadek w eksporcie w stosunku do 2017 r. z powodu mniej zakup tzw. statków specjalnego przeznaczenia, największy eksport Saint Vincent i Grenadyny.

Wzajemne inwestycje

W Saint Vincent i Grenadyny nie ma jak dotąd żadnych polskich inwestycji bezpośrednich.

Dostęp do rynku dla polskich towarów i usług

Rząd Saint Vincent i Grenadyny nie stosuje barier w dostępie do rynku dla zagranicznych towarów i usług. Saint Vincent i Grenadyny, starając się przyciągać zagranicznych inwestorów, głównie w sektorze turystycznym i bankowym, uzyskał w latach 90. reputację raju podatkowego i centrum finansów offshore. Po naciskach i groźbach wprowadzenia przez UE i OECD sankcji gospodarczych za domniemane pranie brudnych pieniędzy przez instytucje finansowe działające na wyspie, Saint Vincent i Grenadyny zdecydowanie ograniczyły liczbę wydawanych pozwoleń i licencji na zakładanie banków offshore przez klientów zagranicznych oraz wprowadziły nieco bardziej restrykcyjne zapisy w prawie podatkowym i finansowym.

Dostęp do rynku pracy

W celu podjęcia zatrudnienia na terenie Saint Vincent i Grenadyny niezbędne jest posiadanie wizy z prawem do pracy. Wizy wystawiane są przez Departament Imigracyjny, a aplikacje wizowe mogą być składane bezpośrednio do urzędu lub za pośrednictwem przedstawicielstw dyplomatycznych Saint Vincent i Grenadyny. Do aplikacji wizowej z prawem do pracy wymagane jest również dołączenie zaświadczenia o niekaralności w kraju zamieszkania. Wiza turystyczna nie upoważnia do podejmowania pracy w Saint Vincent i Grenadyny.

Nabywanie i wynajem nieruchomości

Cudzoziemcy mogą nabywać i wynajmować nieruchomości na terenie Saint Vincent i Grenadyny bez dodatkowych restrykcji. Prawo regulujące nabywanie nieruchomości w Saint Vincent i Grenadyny, podobnie jak w innych krajach anglojęzycznych Karaibów, wywodzi się z wyspiarskiego prawa zwyczajowego (Common Law). Z uwagi na różnice w prawie cywilnym (m.in. polskim) i zwyczajowym, w przypadku nabywania nieruchomości przez cudzoziemca, sugeruje się korzystanie z usług autoryzowanych pośredników sprzedaży nieruchomości.

System zamówień publicznych

System zamówień publicznych nie jest stosowany w terenie Saint Vincent i Grenadyny. Saint Vincent i Grenadyny są w trakcie prac nad wdrożeniem spójnego systemu zamówień publicznych, wzorowanych na systemach członków CARICOM.   

Z uwagi na istniejące różnice między kulturą europejska a karaibską, w przypadku nawiązywania stosunków handlowych na wyspie czy zakupu nieruchomości, rekomendujemy zasięgnąć rady osób doskonale znających miejscowe zwyczaje i mentalność mieszkańców wyspy.

Oficjalne strony o charakterze ekonomicznym

http://www.gov.vc/govt/index.asp (oficjalny portal rządowy Saint Vincent i Grenadyn)

http://www.svgtourism.com (Ministerstwo Turystyki)

http://www.eccb-centralbank.org (Wschodniokaraibski Bank Centralny)    

http://www.svgchamber.org (Izba Handlowa Saint Vincent i Grenadyny)

www.carib-export.com (Karaibska Agencja Rozwoju Eksportu - Caribbean Export Development Agency)

http://www.caricom.org (oficjalna strona CARICOM)

http://www.oecs.org (oficjalna strona Organizacji Państw Wschodniokaraibskich)