Polska w Wenezueli

Położenie geograficzne, ludność, obszar, stolica, język urzędowy

Państwo wyspiarskie, położone w południowej części Morza Karaibskiego w archipelagu Mniejszych Antyli. Składa się z dwóch dużych wysp i szeregu małych wysepek, najczęściej niezamieszkałych. Stolicą jest Port of Spain, miasto położone na wyspie Trynidad. Łączna powierzchnia kraju to 5128 km2. Liczba ludności wynosiła 1 328 018 według spisu z 2011 roku, co stanowił wzrost o 5,2% od spisu z 2000 roku. Według informacji Banku Światowego,  w 2019 całkowitą populację szacuje się na 1 394 973 obywateli. Średnia gęstość zaludnienia wynosi 270 mieszkańców/km2. Główne grupy etniczne to Afrykanie i Hindusi (łącznie ok. 80% populacji), ponadto biali potomkowie Europejczyków i Azjaci (głównie Chińczycy). Językiem urzędowym jest angielski, oprócz tego w powszechnym użyciu są dialekty kreolskie. Zgodnie z decyzją rządu w 2020 r. drugim oficjalnym językiem jest hiszpański.

Warunki klimatyczne

Trynidad i Tobago leży w tropikalnej strefie klimatycznej, z porą deszczową od czerwca do grudnia i porą suchą z chłodnymi pasatami. Średnie temperatury wynoszą od 26 do 33 stopni Celsjusza, wilgotność ok. 85%. Państwo leży poza pasem huraganów.

Główne bogactwa naturalne

Ropa naftowa (złoża oceniane na 700 mln baryłek), gaz ziemny, rudy żelaza.

System walutowy, kurs i wymiana

Walutą jest dolar trynidadzki (TTD), kurs wymiany na dzień 30 stycznia 2021 r. to  6,8 TTD za 1 USD Wymiany można dokonać na lotnisku, w bankach i większych hotelach. Jednocześnie powszechnie akceptowane  są dolary amerykańskie..

Religia

Katolicy 26%, protestanci (głównie anglikanie, zielonoświątkowcy, adwentyści i prezbiterianie) 24,6%, hinduiści 22,5%, muzułmanie 5,8%, tradycyjne wierzenia karaibskie 5,4%, inne 10,7%.

Wykaz dni świątecznych i wolnych od pracy

Nowy Rok, Wielki Piątek, Poniedziałek Wielkanocny, 30 marca – Święto Kościoła baptystów, 30 maja – Dzień Indian, Boże Ciało, 19 czerwca – Dzień Pracy, 1 sierpnia – Dzień Emancypacji, 31 sierpnia – Dzień Niepodległości, 24 września – Dzień Republiki, Eid ul Fitr (zakończenie Ramadanu), hinduskie święto Divali, 25–26 grudnia – Boże Narodzenie.

Infrastruktura transportowa

Trynidad ma dość dobrze rozwiniętą sieć autostrad i dróg szybkiego ruchu. Jakość dróg peryferyjnych jest jednak znacznie gorsza. Ruch lewostronny.

Międzynarodowe lotnisko w Port of Spain jest chwalone za rozwiązania logistyczne i ułatwienia dla pasażerów. Rocznie obsługuje ok. 2,6 mln pasażerów.

Obowiązek wizowy

Obywateli polskich nie obejmuje obowiązek wizowy przy wjeździe na terytorium Trynidadu i Tobago w celu turystycznym, na pobyt do 30 dni. Aby uzyskać wizę na dłuższy pobyt, należy złożyć w placówce Trynidadu i Tobago lub placówce Wielkiej Brytanii (w krajach nie należących do Brytyjskiej Wspólnoty Narodów) wniosek wizowy (dostępne na stronie internetowej: www.gov.tt), 1 zdjęcie, ważny dokument podróży, potwierdzenie zakwaterowania na Trynidadzie, wyciąg z konta bankowego potwierdzający posiadanie środków na wydatki związane z pobytem, zaproszenie, rezerwację biletu powrotnego. Przy przekraczaniu granicy trzeba wypełnić kartę imigracyjną, okazać bilet powrotny, rezerwację hotelową, a także środki finansowe potrzebne na czas pobytu (ich wysokość nie została określona). Wymagany okres ważności paszportu wynosi 6 miesięcy.

W związku z pandemią covid-19  należy dokładnie sprawdzić aktualne informacje na temat zmieniających się ograniczeń co do wjazdu cudzoziemców do kraju.

Ustrój polityczny

Trynidad i Tobago jest demokratyczną republiką parlamentarną. Głową państwa jest prezydent, szefem rządu premier. Prezydent wybierany jest na pięcioletnią kadencję (z możliwością jednokrotnego ponownego wyboru) przez kolegium elektorskie, złożone  z połączonych izb parlamentu.

Władza ustawodawcza

Władzę ustawodawczą sprawuje dwuizbowy parlament, składający się z Senatu (izba wyższa) i Izby Reprezentantów (izba niższa). Deputowani do Izby Reprezentantów (41) wybierani są w wyborach powszechnych na pięcioletnią kadencję. Członkowie Senatu w liczbie 31 pochodzą z mianowania – 16 mianuje partia rządząca, 9 prezydent i 6 główna partia opozycyjna. Ich kadencja może trwać maksymalnie 5 lat.

Tobago ma własny parlament, dwunastoosobową Izbę Zgromadzenia, której deputowani są wybierani na czteroletnią kadencję w wyborach powszechnych przez mieszkańców wyspy. Izba Zgromadzenia jest uprawniona do stanowienia prawa lokalnego dla Tobago.

Władza wykonawcza

Władzę wykonawczą sprawuje prezydent i rząd na czele z premierem. Premiera mianuje prezydent, jest nim zazwyczaj przewodniczący partii, która wygrała wybory parlamentarne. Na wniosek premiera prezydent powołuje członków rządu.

Struktura administracji gospodarczej

Zadania z zakresu administracji gospodarczej wykonuje rząd pod kierownictwem premiera. Rząd kontroluje wydobycie i przetwórstwo strategicznych zasobów naturalnych (ropa naftowa, gaz ziemny, ruda żelaza) i przemysł petrochemiczny, stanowiący jedną z podstawowych gałęzi przemysłu kraju.

Sądownictwo gospodarcze

Nie ma wydzielonych sądów gospodarczych. W sprawach gospodarczych orzekają sądy cywilne. W sprawach, w których wartość przedmiotu sporu nie przekracza 15 tys. USD orzekają w pierwszej instancji sądy magistrackie. W pozostałych sprawach właściwym rzeczowo sądem jest wydział cywilny Sądu Najwyższego. Od wyroków orzeczonych w pierwszej instancji przysługuje odwołanie do sądu apelacyjnego. Od wyroków sądu apelacyjnego można się odwołać do Komitetu Sądowniczego Tajnej Rady Wielkiej Brytanii. W niedalekiej przyszłości planowane jest przyjęcie jurysdykcji Karaibskiego Trybunału Sprawiedliwości, który wówczas byłby ostatnią instancją  do składania odwołań od wyroków sądów niższej instancji. 

Ogólna charakterystyka sytuacji gospodarczej

Trynidad i Tobago od połowy lat 90-tych utrzymuje średni poziom wzrostu PKB na poziomie powyżej 4% (w latach 2000-2007 średnie tempo wzrostu wynosiło ponad 8%). Wskaźnik ten jest jednym z najwyższych na Karaibach i w całej Ameryce Łacińskiej. Dzięki utrzymującemu się nieprzerwanie od ponad 15 lat wzrostowi gospodarczemu, Trynidad i Tobago zyskał reputację kraju idealnego dla inwestycji zagranicznych i jednego z najzasobniejszych w regionie Karaibów (wartość PKB na jednego mieszkańca wynosiła 11,24 miliarda  dolarów w 2014 r., 24,10 miliarda USD w 2019 ). Nominalny PKB na mieszkańca Trynidadu i Tobago szacuje się na 16365.64 USD w grudniu 2019 r., jak podaje Międzynarodowy Fundusz Walutowy - World Economic Outlook. Rejestruje wzrost w stosunku do ostatniej zgłoszonej liczby 16 378,64 USD z grudnia 2018 r.

Trynidad i Tobago posiada największe w obrębie Morza Karaibskiego złoża ropy naftowej i gazu, szacowane odpowiednio na 730 milionów baryłek i 480 miliardów metrów sześciennych. Dochody z eksportu tych surowców stanowią niemal 40% PKB kraju i 80% wartości całego eksportu. Sprawia to, że gospodarka Trynidadu i Tobago jest silnie zależna od światowych wahań cen ropy naftowej i gazu. W okresie trwania pomyślnej koniunktury, wzrost gospodarczy kraju był finansowany z nadwyżki w bilansie handlowym oraz przez inwestycje w sektor wydobycia gazu (LNG), sektor petrochemiczny i stalowy.

Rząd Trynidadu i Tobago ogłosił niedawno plany liberalizacji rynku paliw płynnych, zwracając uwagę, że od 1974 r. rynek ten jest przedmiotem polityki gospodarczej kraju

Główne sektory gospodarki

Podstawą gospodarki Trynidadu i Tobago jest sektor usług, wytwarzający ponad 50% PKB. Trynidad i Tobago jest regionalnym centrum finansowym. Turystyka jest rosnącą gałęzią gospodarki, ale nie posiada tak dużego znaczenia jak w innych krajach karaibskich. Na drugim miejscu pod kątem znaczenia dla gospodarki kraju, plasuje się sektor przemysłowy, zwłaszcza związany z wydobyciem ropy naftowej i gazu, który generuje 58,8% PKB. Rolnictwo wytwarza jedynie 0,3% PKB.

Tabela najważniejszych wskaźników makroekonomicznych

*2020r.

Handel zagraniczny

Największy import to ropa naftowa (980 mln USD), ruda żelaza (256 mln USD), samochody (225 mln USD), inne maszyny grzewcze (72,8 mln USD) i rafinowana ropa naftowa (66 mln USD). Według Tradeconomics głównymi partnerami importowymi Trynidadu i Tobago są Stany Zjednoczone, Brazylia, Kolumbia, Rosja, Niemcy, Chiny, Japonia, Nigeria i Wenezuela.

Inwestycje zagraniczne

UNCTAD wymienia Trynidad i Tobago wśród pięciu krajów o najniższych gospodarkach w Ameryce Łacińskiej i na Karaibach. Jednak według Światowego Raportu Inwestycyjnego UNCTAD 2020, napływ bezpośrednich inwestycji zagranicznych do Trynidadu i Tobago osiągnął najwyższy od pięciu lat poziom 230 mln USD w 2019 r.,. Całkowita wartość inwestycji zagr. utrzymał się na wysokim poziomie 8,8 mld w 2019 r. Złoża paliw, produkty petrochemiczne i metale to sektory, które przyciągają najwięcej inwestycji, a głównymi krajami inwestującymi są Stany Zjednoczone, Chiny, Wielka Brytania i Kanada.

​​​W 2020 r. rząd T&T podjął decyzję o  rozwiązaniu umowy z Wenezuelą, która przewidywała wspólną inwestycję w złoża gazu ziemnego na granicy morskiej między tymi krajami w regionie Loran-Manatee. Decyzję podjęto z powodu sankcji USA wobec spółki Petróleos de Venezuela (PDVSA).

Uczestnictwo w wielostronnych organizacjach i porozumieniach o charakterze gospodarczym

Trynidad i Tobago jest jednym z czterech państw założycielskich (obok Barbadosu, Gujany i Jamajki), Karaibskiej Wspólnoty i Wspólnego Rynku - CARICOM (The Caribbean Community and Common Market). CARICOM powstała w 1973 r. i w chwili obecnej zrzesza 15 państw-członków (oprócz państw założycielskich są to: Antigua i Barbuda, Bahamy, Belize, Dominika, Grenada, Haiti, Saint Lucia, Montserrat, Saint Kitts i Nevis, Saint Vincent i Grenadyny, Surinam) oraz 5 państw nieposiadających pełnego statusu członkowskiego: Anguilla, Bermudy, Brytyjskie Wyspy Dziewicze, Kajmany, Turks i Caicos). CARICOM jest największym i najważniejszym projektem integracji gospodarczej na Karaibach, dodatkowo pogłębionym o elementy tzw. Jednolitego Rynku i Gospodarki CARICOM (CSME - CARRICOM Single Market and Economy).

Wstępny harmonogram wdrażania CSME został przyjęty w 1989 r. w Deklaracji członków CARICOM z Grand Anse, stawiającej sobie za główny cel pogłębienie integracji gospodarczej poprzez przejście od Wspólnego Rynku do utworzenia Jednolitego Rynku i Gospodarki, co powinno zaowocować progresywnym i głębszym włączeniem regionu Karaibów w system gospodarki globalnej oraz umocnić więzi handlowe z nietradycyjnymi partnerami państw karaibskich.

Pierwszą fazą tworzenia CSME było utworzenie Jednolitego Rynku CARICOM w 2006 r. Pełna implementacja założeń Jednolitego Rynku i Gospodarki CARICOM ma nastąpić do 2015 r. Wzorowany na przykładzie Jednolitego Rynku Unii Europejskiej, CSME zakłada swobodny przepływ towarów, usług, kapitału i siły roboczej oraz wspólną politykę handlową. CSME postuluje również wprowadzenie elementów wspólnej polityki monetarnej i fiskalnej oraz harmonizację prawa krajów członków.

Trynidad i Tobago nie przystąpił do utworzonego w 2005 r. przez Wenezuelę stowarzyszenia Petrocaribe. Petrocaribe jest elementem tzw. „boliwariańskiej, solidarnej polityki zagranicznej“ Prezydenta Hugo Chaveza i polega na sprzedaży wenezuelskiej ropy naftowej państwom basenu Morza Karaibskiego na warunkach preferencyjnych tj. płatność jest kredytowana przez stronę wenezuelską na okres 25 lat przy symbolicznej 1% stopie oprocentowania kredytu. Trynidad i Tobago w odróżnieniu od większości członków CARICOAM, posiada własne złoża ropy naftowej i jako główny eksporter w regionie Karaibów, nie jest zainteresowany jej kupowaniem od Wenezueli.

Trynidad i Tobago jest również członkiem Światowej Organizacji Handlu (WTO) i brytyjskiej Wspólnoty Narodów (Commonwealth of Nations), powołanej do życia w 1931 r. organizacji międzynarodowej zrzeszającej dawne dominia brytyjskie, obecnie niepodległe kraje.

Stosunki gospodarcze z Unią Europejską

Unia Europejska jest bardzo ważnym partnerem gospodarczym Trynidadu i Tobago. Nadrzędnym celem UE jest pomoc krajom karaibskim umożliwiająca im skuteczne odpowiadanie na wyzwania w regionie. Strategia UE w tym zakresie składa się z trzech głównych kierunków: utworzenie politycznego partnerstwa opartego na wspólnych wartościach, przezwyciężanie słabych punktów w dziedzinie gospodarki i ochrony środowiska a także propagowanie spójności społecznej i walka z ubóstwem. Z drugiej strony celem UE w jest pomoc wszystkim państwom w regionie Karaibów w osiąganiu długoterminowych celów rozwoju, samodzielnie i w warunkach bezpieczeństwa i stabilności. Dotyczy to również wsparcia tych krajów Karaibów, które do 2020 r., a więc do czasu wygaśnięcia obecnej umowy z Kotonu, zamierzają osiągnąć status państw rozwiniętych. Rozpoczęły się prace po stronie UE, aby położyć podwaliny pod przyszłe partnerstwo z krajami AKP.

UE silnie popiera dążenia państw Karaibów do budowania wspólnoty na szczeblu regionalnym, traktując CARICOM jako oś integracji a CARIFORUM (Karaibskie Forum Państw AKP – Afryki, Karaibów i Pacyfiku (obecnie 77 krajów): jego członkami są wszyscy członkowie CARICOM z wyjątkiem Montserrat) – jako oś współpracy.

UE ma specjalne stosunki z regionem Karaibów od ponad 30 lat, które zostały zagwarantowane podpisaną w 1975 r. Konwencją z Lome, a od 2000 roku Umową o partnerstwie z Kotonu, w ramach której wyasygnowano specjalny budżet pomocowy i zaoferowano preferencje handlowe oraz szereg mechanizmów wsparcia dla wszystkich państw AKP. Od 1 stycznia 2008 r. w stosunkach UE – AKP zaczęły obowiązywać Umowy o partnerstwie gospodarczym (Economic Partnership Agreement – EPA), które wprowadziły istotne zmiany we wcześniejszych relacjach. Od tego dnia zarówno preferencje handlowe na mocy Umowy z Kotonu jak i ulgi zapewnione w 2001 r. przez Światową Organizację Handlu (WTO) przestały obowiązywać. U podstaw EPA leży polityka wzajemności, która ma na celu dostosowanie się do zasady obowiązującej w ramach WTO. W praktyce oznacza ona, że kraje AKP, aby móc wejść ze swoimi produktami na rynki Unii Europejskiej muszą w pełni otworzyć swoje rynki dla produktów z Unii oraz usunąć wszelkie bariery celne.

Trynidad i Tobago zakończył negocjacje ws. EPA w końcu 2007 r. Oprócz umów gospodarczych z UE, Trynidad i Tobago korzysta w dużym zakresie z unijnej pomocy rozwojowej finansowanej przez Europejski Bank Inwestycyjny w ramach Europejskiego Funduszu Rozwoju (EFR). W ramach 10. edycji EFR na lata 2008-2013 przeznaczono dla Trynidadu i Tobago 25,5 mln euro m.in. na wsparcie rządowego „Narodowego Planu Strategicznego - Wizja 2020“, polegającego na wykorzystaniu zasobów energetycznych kraju,  osiągnięciu przez Trynidad i Tobago „statusu kraju rozwiniętego“ oraz na dywersyfikacji struktury gospodarki krajowej do 2020 r. Fundusze EFR zostaną przeznaczone również na reformę systemu sądowego i poprawę wydajności i efektywności policji i instytucji sądowych (słaby system sądowy, jedne z najwyższych wskaźników przestępczości na Karaibach). 

Trynidad i Tobago jest objęty Generalnym Systemem Preferencji Celnych UE (GSP). Założeniem tego systemu jest udzielanie przez kraje unijne preferencji celnych wszystkim krajom rozwijającym się i najmniej rozwiniętym, w myśl hasła ”Rozwój poprzez handel”. W praktyce dla krajów karaibskich i członków CARICOM, z których wszystkie objęte są systemem GSP, oznacza to znaczące redukcje stawek celnych na takie produkty jak: tytoń (redukcja o 52%), soki owocowe (30%), owoce (20%), warzywa (14%), ryby (20%). Od 2009 r. Trynidad i Tobago objęte jest również unijnym systemem GSP+. GSP+ oznacza dalszą redukcją stawek celnych (w niektórych przypadkach do 0) oferowanych przez UE krajom, które dodatkowo spełniają warunki poza-gospodarcze (tj. realizacja polityki zrównoważonego rozwoju, praktyk dobrego rządzenia, a zwłaszcza przestrzeganie praw człowieka i praw pracowniczych, udziału w walce z przestępczością zorganizowaną etc.).

W stosunkach handlowych Trynidadu i Tobago z krajami UE dominuje eksport trynidadzkiej ropy naftowej i produktów petrochemicznych, które stanowią 60% wartości wzajemnej wymiany handlowej. Trynidad i Tobago importuje z UE głównie maszyny i części zamienne dla sektora energetycznego i chemicznego (14% importu z UE). Największym partnerem handlowym Trynidadu i Tobago spośród krajów unijnych jest Hiszpania (trzeci partner handlowy po stronie eksportu, 5,1 % udziału w całkowitym eksporcie Trynidadu i Tobago w 2014 r.).

Gospodarcze umowy dwustronne

Polska nie ma podpisanej żadnej dwustronnej umowy gospodarczej z Trynidadem i Tobago. W kwietniu 2008 r. Prezydent RP ratyfikował podpisaną 25 czerwca 2005 r. w Luksemburgu Umowę zmieniającą Umowę o Partnerstwie między członkami grupy państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku z jednej strony a Wspólnotą Europejską i jej Państwami Członkowskimi z drugiej strony, podpisaną w Kotonu dnia 23 czerwca 2000 r. Umowa zmieniająca weszła w życie dnia 1 lipca 2008 r.

Z Umowy wynika obowiązek udzielania przez państwa członkowskie Wspólnoty Europejskiej, w tym Polskę, na podstawie osobnych porozumień, Europejskiemu Bankowi Inwestycyjnemu gwarancji „pokrywającej wszelkie ryzyko” (w tym kredytowe, ekonomiczne i polityczne) dla 75% operacji w krajach AKP oraz krajach i terytoriach zamorskich realizowanych w ramach Europejskiego Funduszu Rozwoju (EFR), finansowanych przez Europejski Bank Inwestycyjny z  funduszy własnych. Wysokość środków w ramach 10. edycji EFR na lata 2008-2013 określono na 2,30 mld euro. Wysokość gwarancji jest proporcjonalna do wkładu państw członkowskich w kapitale Europejskiego Banku Inwestycyjnego i dla Polski wynosi 2,084%, co stanowi w chwili obecnej kwotę 31,73 mln euro. Minister Finansów jest odpowiedzialny za dokonywanie szacunków potencjalnych wypłat z tytułu gwarancji dla Europejskiego Banku Inwestycyjnego oraz za dokonywanie płatności z tego tytułu.

Umowa nie rodzi dla Polski bezpośrednich skutków gospodarczych. Wkład Polski do 10. edycji EFR umożliwia natomiast polskim przedsiębiorcom uczestnictwo w przetargach organizowanych przez Komisję Europejską na realizację projektów w krajach AKP, finansowanych z EFR.           

Minister spraw zagranicznych Winston Dookeran zaproponował zawarcie ramowej umowy o współpracy, która stanowiłaby podstawowy instrument w rozwoju stosunków gospodarczych. Główne gałęzie przemysłu, w ramach których współpraca mogłaby rozwijać się bardziej intensywnie to energetyka, przemysł stoczniowy (np. suche doki), lotnictwo i obsługa pasażerów oraz górnictwo.

Dwustronna wymiana handlowa

Według danych Ministerstwa Rozwoju, polski eksport do Trynidadu i Tobago osiągnął w 2019r. wartość 6,46 milionów USD, a wartość polskiego importu z Trynidadu i Tobago wyniosła 4,56milionów USD. Głównymi asortymentami eksportowymi były urządzenia mechaniczne, elektryczne (ok. 45% całego eksportu),  produkty przemysłu chemicznego i pochodzenia roślinnego. Z Trynidadu i Tobago Polska importowała głównie garbniki, barwniki i pigmenty oraz wyroby z żeliwa i stali.

Trynidad i Tobago jest regularnie od lat jednym z głównym karaibskich rynków dla polskich eksporterów. Niemniej udział łącznej wartości eksportu i importu do/z Trynidadu i Tobago nie przekracza 0,001% całości polskiego eksportu i importu.

Wzajemne inwestycje

W Trynidadzie i Tobago nie ma jak dotąd żadnych polskich inwestycji bezpośrednich.

Dostęp do rynku dla polskich towarów i usług

Trynidad i Tobago uważany jest za kraj bardzo otwarty dla inwestycji zagranicznych, który nie stosuje specjalnych barier w dostępie do rynku dla zagranicznych towarów i usług. Rząd Trynidadu i Tobago bardzo aktywnie poszukuje zagranicznych inwestorów dla niemal wszystkich sektorów gospodarki. Procesy prywatyzacyjne rozpoczęły się na dużą skalę w początku lat 90-tych, a od 1980 r. nie zanotowano żadnych przypadków wywłaszczeń.

Inwestycje zagraniczne regulowane są przez pochodzący z 1990 r. Foreign Investment Act, który nie nakłada restrykcji na transfer funduszy związanych z inwestycjami na terenie kraju oraz transfer zysków za granicę. W ostatnich latach rząd Trynidadu i Tobago starał się przyciągnąć inwestycje zagraniczne do ośmiu obszarów gospodarki tj.: turystyka, budowa jachtów, przetwórstwo ryb, połowy komercyjne, branża spożywcza i napojów alkoholowych, branża muzyczna i rozrywkowa, filmowa oraz druk i pakowanie.

Dostęp do rynku pracy

W celu podjęcia zatrudnienia na terenie Trynidadu i Tobago niezbędne jest posiadanie wizy z prawem do pracy. Pozwolenia na pracę wydaje Ministerstwo Bezpieczeństwa Narodowego (Ministry of National Security). Są one wydawane jedynie tym pracownikom zagranicznym, którzy posiadają umiejętności lub wiedzę, poszukiwane w kraju. O pozwolenie na pracę dla cudzoziemca występuje przyszły pracodawca, który w jego imieniu wypełnia formularz aplikacyjny. Do formularza należy dołączyć potwierdzoną kopię paszportu oraz zaświadczenie o niekaralności z kraju zamieszkania. Wiza turystyczna nie upoważnia do podejmowania pracy w Trynidadzie i Tobago.

Nabywanie i wynajem nieruchomości

Cudzoziemcy mogą nabywać i wynajmować nieruchomości w Trynidadzie i Tobago. W przypadku działek o przeznaczeniu mieszkalnym/rezydencjalnym większych niż pół hektara lub o przeznaczeniu komercyjnym, większych niż 2,5 hektara – wymagane jest uzyskanie pozwolenia na zakup ziemi tzw. Alien Landholder License, wydawanego przez rząd Trynidadu i Tobago. W pozostałych przypadkach prawo regulujące nabywanie nieruchomości w Trynidadzie i Tobago,  wywodzące się z brytyjskiego prawa zwyczajowego (Common Law), stosuje się podobnie jak w innych krajach anglojęzycznych Karaibów. Z uwagi na różnice w prawie cywilnym (m.in. polskim) i zwyczajowym, w przypadku nabywania nieruchomości przez cudzoziemca, sugeruje się korzystanie z usług autoryzowanych pośredników sprzedaży nieruchomości.  

System zamówień publicznych

W chwili obecnej w Trynidadzie i Tobago nie stosuje się systemu zamówień publicznych. Od lat trwają prace rządowe mające na celu wprowadzenie jednolitego modelu zamówień publicznych na wszystkich szczeblach administracji państwowej, jednak do 2020 r. nie osiągnięto jeszcze konsensusu.

Z uwagi na istniejące różnice między kulturą europejska a karaibską, w przypadku nawiązywania stosunków handlowych na T&T czy zakupu nieruchomości, rekomendujemy zasięgnąć rady osób doskonale znających miejscowe zwyczaje i mentalność mieszkańców wysp.

Administracja gospodarcza

http://www.ttconnect.gov.tt (oficjalny portal rządowy)

http://www.tradeind.gov.tt (Ministerstwo Handlu i Przemysłu)

http://www.finance.gov.tt (Ministerstwo Finansów)

http://www.energy.gov.tt (Ministerstwo Energii i Przemysłu Energetycznego)

http://www.central-bank.org.tt (Bank Centralny Trynidadu i Tobago)

Oficjalna prasa ekonomiczna

http://guardian.co.tt/business (Trinidad and Tobago Gardian)

http://www.trinidadexpress.com/index.pl/business (Trinidad and Tobago Express)

Oficjalne strony o charakterze ekonomicznym

http://www.cso.gov.tt (Centralne Biuro Statystyczne)

www.carib-export.com (Karaibska Agencja Rozwoju Eksportu - Caribbean Export Development Agenccy)