W celu świadczenia usług na najwyższym poziomie stosujemy pliki cookies. Korzystanie z naszej witryny oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu. W każdym momencie można dokonać zmiany ustawień Państwa przeglądarki. Zobacz politykę cookies.
Powrót

Wzmocnienie południowo-wschodniej metapopulacji wodniczki Acrocephalus paludicola w Polsce

03.08.2022

Pragniemy przedstawić Państwu zakończony projekt, którego działania skupiały się na wzmocnieniu południowo-wschodniej metapopulacji wodniczki (populacji złożonej z kilku lub więcej populacji lokalnych zamieszkujących izolowane wyspy środowiskowe).

Wzmocnienie południowo-wschodniej metapopulacji wodniczki Acrocephalus paludicola w Polsce

Podmiot realizujący:

Ogólnopolskie Towarzystwo Ochrony Ptaków

Lokalizacja:

województwo lubelskie, powiat: lubartowski,
radzyński, parczewski, bialski, włodawski,
chełmski, łęczyński

Czas realizacji projektu:

Od stycznia 2017 do końca czerwca 2022 r.

Wartość projektu:                                               Dofinansowanie z UE:

2 970 603,32 PLN                                                  2 497 540,04 PLN

Wodniczka

Wodniczka jest ptakiem z rzędu wróblowatych. Niestety jej populacja, z roku na rok spada. Ptak ten jest jedynym zagrożonym globalnie gatunkiem z rzędu wróblowatych. Ma status VU w Czerwonej Księdze Gatunków, to znaczy narażony na wyginięcie.

Należy podkreślić, że w Polsce jest blisko 25 procent całej światowej populacji tego gatunku. Wydaje się że to dużo, ale niegdyś ptak ten był szeroko rozpowszechniony. Dzisiaj jest w zaniku. Wynika to głównie z degradacji siedlisk (torfowisk niskich oraz podmokłych łąk) czyli miejsc jego występowania. Wodniczka większość czasu spędza na ziemi i wśród roślinności, tam też gniazduje. Stąd też dobrostan jej populacji uzależniony jest od prowadzenia odpowiednich działań ochronnych i zachowania tradycyjnych metod użytkowania ziemi.

Cel projektu

  1. Wzmocnienie korytarzy migracyjnych metapopulacji wodniczki poprzez połączenie stabilnych populacji źródłowych z populacjami o niestabilnej liczebności tak zwanymi ujściowymi, za pomocą regionalnych korytarzy ekologicznych.
  2. Stworzenie połączeń poprzez rozwój zielonej infrastruktury.
  3. Stworzenie i utrzymanie systemu korytarzy ekologicznych w postaci łańcuchów siedlisk pomostowych.

Mówiąc jaśniej stworzenie takich warunków i takich siedlisk w różnych miejscach, dzięki którym młode osobniki będą mogły się przemieszczać i rozprzestrzeniać, nawet na duże odległości, między różnymi do tej pory niedostępnymi terenami. Sprawia to, że możliwe staje się łączenie mniejszych populacji z dużymi tak zwanymi źródłowymi przez co unika się izolowania części populacji. 

  1. Utrzymanie istniejących lub renaturyzację historycznych obszarów spełniających odpowiednie warunki siedliskowo-hydrologiczne nadające się do wykorzystania przez ptaki jako miejsca przystankowe.

Jaklo jedno z istotnych działań renaturyzacyjnych można wymienić odtwarzanie pierwotnych poziomów wody (obniżony na ogół na skutek melioracji odwadniających).

Wsparcie z Funduszy Europejskich możliwe było w ramach działania 2.4 Programu Infrastruktura i Środowisko 2014–2020.

 

{"register":{"columns":[]}}