Stosowne organy zostały w związku z tym wyposażone w ww. ustawie w odpowiednie uprawienia kontrolne (rozdział 9), jak również wytyczne w zakresie wysokości wymierzanych kar administracyjnych w sytuacji stwierdzenia naruszenia przepisów (art. 51 ust. 5) – „uwzględnia się rodzaj i zakres naruszenia, w tym jego wpływ na środowisko, dotychczasową działalność podmiotu, który popełnił naruszenie, w zakresie objętym przepisami ustawy oraz skutki naruszenia”. Ponadto ustawodawca przewidział także możliwość odstąpienia od wymierzenia kary administracyjnej i umorzenia postępowania „jeżeli okoliczności sprawy i dowody wskazują, że do naruszenia doszło wskutek zdarzeń lub okoliczności, którym podmiot popełniający naruszenie nie mógł zapobiec” (art. 51 ust. 6).

Mając na względzie ww. przepisy istnieją mechanizmy ustawowe umożliwiające wymierzenie przez właściwy organ odpowiednio niskiej administracyjnej kary pieniężnej albo odstąpienie od jej wymierzenia, w sytuacji gdy naruszenie przepisów jest częściowo lub całkowicie skutkiem np. ograniczeń w związku z wprowadzeniem stanu zagrożenia epidemicznego. Należy jednocześnie zwrócić uwagę, że mechanizmy te zakładają przeprowadzenie przez właściwy organ stosownego postępowania administracyjnego, wykazania zaistnienia naruszenia przepisów i zebrania informacji oraz dowodów, na podstawie których możliwe będzie wykazanie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy naruszeniem a okolicznościami (w omawianym przypadku zagrożeniem epidemicznym). Wymagać to będzie od właściwego organu każdorazowej analizy konkretnego przypadku naruszenia i towarzyszących mu okoliczności.