Dyrektywa ta ustanowiła zobowiązania państw członkowskich w zakresie redukcji emisji antropogenicznych zanieczyszczeń do atmosfery: dwutlenku siarki (SO₂), tlenków azotu (NO _X), niemetanowych lotnych związków organicznych (NMLZO), amoniaku (NH₃) i pyłu drobnego (PM2,5).  Zawiera ona także m.in. wymóg sporządzania, przyjmowania i wdrażania krajowych programów ograniczania zanieczyszczenia powietrza.

Zobowiązania Polski w zakresie redukcji emisji odnoszą się do dwóch okresów, które obejmują lata od roku 2020 r. do roku 2029 r. i od roku 2030 r. Zobowiązania redukcyjne ustala się poprzez odniesienie do emisji w roku referencyjnym 2005 r. Zobowiązania te zostały określone odpowiednio dla obu wskazanych wyżej okresów dla:

• SO₂ o 59% i 70%,
• NO_x o 30% i 39%,
• NMLZO o 25% i 26%,
• NH₃ o 1% i 17%
• PM2,5 o 16% i 58%.

Dyrektywa została wdrożona ustawą z dnia 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych oraz niektórych innych ustaw.

W celu osiągnięcia wskazanych powyżej redukcji emisji, uchwałą Nr 34 Rady Ministrów z dnia 29 kwietnia 2019 r., został przyjęty Krajowy Program Ograniczania Zanieczyszczenia Powietrza.

[1] Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2016/2284 z dnia 14 grudnia 2016 r. w sprawie redukcji krajowych emisji niektórych rodzajów zanieczyszczeń atmosferycznych, zmiany dyrektywy 2003/35/WE oraz uchylenia dyrektywy 2001/81/WE,

[2] Dz. U. poz. 1501.