Paludikultura – czym jest i dlaczego jest tak ważna dla środowiska
Paludikultura, inaczej zwana rolnictwem bagiennym, to użytkowanie zdegradowanych gruntów na nawodnionych torfowiskach.
Paludikultura, inaczej zwana rolnictwem bagiennym, to użytkowanie zdegradowanych gruntów na nawodnionych torfowiskach. Dzięki jej zastosowaniu przede wszystkim chronimy glebę torfową, a dodatkowo minimalizujemy emisję CO2 i utratę masy organicznej.
Paludikultura obejmuje różne obszary produkcji leśnej i rolnej. W jej ramach możliwa jest uprawa takich gatunków roślin jak mchy torfowce, pałka, olcha czarna i trzcina pospolita. Ponadto zebrana biomasa może być wykorzystywana jako żywność, pasza, włókno lub biopaliwo, a także do produkcji materiałów budowlanych czy kosmetyków. Powyższe sposoby zagospodarowania biomasy pochodzącej z paludikultury są dowodem na jej wysoki potencjał do zastosowania w biogospodarce w nadchodzących latach.
Dodatkowo w ramach paludikultury możemy spotkać się z określeniem Sphagnum farming. Jest to produkcja biomasy torfowców na ponownie nawodnionych torfowiskach. Jej celem jest zachowanie węgla zgromadzonego w torfie i ograniczenie emisji CO2 poprzez ponowne nawodnienie zdegradowanych torfowisk wysokich, ochrona naturalnych torfowisk przed wydobyciem torfu oraz dostarczenie produktu do celów ogrodniczych.
Sphagnum farming ma niezwykle duży wpływ na środowisko. Dzięki jego zastosowaniu zmniejszamy emisję zanieczyszczeń do wód gruntowych i powierzchniowych. Ponadto możemy przywrócić funkcję retencji wody na torfowiskach, a także doprowadzić do lokalnego ochłodzenia dzięki zwiększonemu parowaniu wody. Sphagnum farming tworzy także siedliska dla rzadkich i zagrożonych gatunków, a dodatkowo jest odnawialną alternatywą dla wyczerpujących się surowców kopalnych.
Powyższe sposoby zagospodarowania biomasy pokazują, że paludikultura ma ogromny potencjał dla biogospodarki. Dodatkową korzyścią płynącą z paludikultury jest tworzenie miejsc pracy i alternatywnych środków dochodu na obszarach wiejskich.