Podstawą rozmów był opublikowany we wrześniu tego roku Nowy Pakt w sprawie migracji i azylu, którego niektóre elementy wciąż budzą wątpliwości i sprzeciw (m.in. przymusowa relokacja, powroty sponsorowane) wielu państw członkowskich Unii Europejskiej.

Grupa Wyszehradzka pod polskim przewodnictwem, a także przedstawiciele zaproszonych państw, wspólnie stwierdzili, że mechanizm solidarności powinien pozostać otwarty i być wyrażany w sposób suwerenny. Wsparcie dotyczące presji migracyjnej jest konieczne, ale musi być elastyczne i dawać swobodę doboru środków zgodnie z możliwościami państw członkowskich. Uczestnicy zgodzili się, że przyszłe rozwiązania muszą zapewniać faktyczną kontrolę nad przepływami migracyjnymi w Unii Europejskiej, właściwe funkcjonowanie Strefy Schengen oraz odporność na ewentualne przyszłe kryzysy migracyjne (nie tylko na południu, ale też na wschodzie Wspólnoty). Podkreślono, że w wymiarze zewnętrznym, Unia Europejska potrzebuje także skutecznych środków zapewniających sprawne przeprowadzanie readmisji oraz znacznej poprawy w zakresie ochrony granic zewnętrznych.

Efektem konsultacji ma być opracowanie w najbliższym czasie wspólnego stanowiska. Będzie ono wskazywało na konieczność zapewnienia właściwej równowagi między odpowiedzialnością a solidarnością w migracjach podczas sytuacji kryzysowych. Kluczowym elementem będzie również wskazanie narzędzi prowadzących do zapobiegania kryzysom migracyjnym.