Podstawa prawna – ustawa z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach – art. 160 ust. 1 ustawy wraz z aktami wykonawczymi.

Komu i na jak długo może być udzielone

Cudzoziemcowi będącemu członkiem rodziny zamieszkującego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej obywatela polskiego lub obywatela innego państwa członkowskiego UE, Islandii, Norwegii, Liechtensteinu lub Szwajcarii, innym niż ten, o którym mowa w art. 2 pkt 4 lit. a i b ustawy z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin, który przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wspólnie z tym obywatelem - ze względu na:

1. zależność finansową od niego lub pozostawanie z nim w gospodarstwie domowym, w kraju, z którego przybył cudzoziemiec, lub
2. poważne względy zdrowotne wymagające osobistej opieki ze strony tego obywatela.

Zezwolenia na pobyt czasowy można udzielić cudzoziemcowi jeżeli okoliczności, które są podstawą ubiegania się o to zezwolenie, uzasadniają jego pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez okres dłuższy niż 3 miesiące.

Zezwolenia na pobyt czasowy udziela się na okres ważności niezbędny do realizacji celu pobytu cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej od 3 miesięcy do 3 lat, z możliwością ubiegania się o kolejne zezwolenia.

Gdzie i kiedy złożyć wniosek

Cudzoziemiec składa wniosek osobiście nie później niż w ostatnim dniu legalnego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do wojewody właściwego ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca. Cudzoziemiec ma obowiązek złożyć odciski linii papilarnych przy ubieganiu się o to zezwolenie.

W przypadku małoletnich cudzoziemców – wniosek o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy składają ich rodzice lub ustanowieni przez sąd opiekunowie albo jedno z rodziców/jeden z ustanowionych przez sąd opiekunów.

W przypadku wniosków o zezwolenie na pobyt czasowy dla małoletnich cudzoziemców, którzy ukończyli 6. rok życia, wymagana jest obecność tych małoletnich przy składaniu wniosku.

W przypadku cudzoziemca przebywającego za granicą wniosek o udzielenie mu zezwolenia na pobyt czasowy na podstawie art. 160 pkt 1 ustawy o cudzoziemcach składa obywatel Rzeczypospolitej Polskiej, innego państwa członkowskiego UE, Islandii, Norwegii, Liechtensteinu lub Szwajcarii, zamieszkujący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do którego cudzoziemiec przybywa, do wojewody w imieniu cudzoziemca, którego pisemną zgodę na złożenie wniosku przez tą osobę należy dołączyć do wniosku. Zgoda jest równoznaczna z udzieleniem pełnomocnictwa do działania w imieniu cudzoziemca w danym postępowaniu. Po wydaniu pozytywnej decyzji cudzoziemcowi wydawana jest specjalna wiza za granicą, w celu realizacji zezwolenia. Po przyjeździe do Polski cudzoziemiec powinien złożyć wniosek o wydanie karty pobytu do wojewody wraz z oddaniem odcisków linii papilarnych w celu uzyskania karty pobytu.

Opłaty związane z udzielaniem zezwoleń

Opłata skarbowa – 340 zł
Opłata za kartę pobytu – 100 zł

Małoletniemu cudzoziemcowi, który do dnia złożenia wniosku o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy nie ukończył 16. roku życia, przysługuje ulga w opłacie za wydanie karty pobytu w wysokości 50 zł.

Potrzebne dokumenty

1. Formularz wniosku o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy, wypełniony zgodnie z odpowiednią instrukcją
2.  4 zdjęcia biometryczne;
3.  Kopia ważnego dokumentu podróży (oryginał do wglądu); w szczególnie uzasadnionym przypadku, gdy cudzoziemiec nie posiada ważnego dokumentu podróży i nie ma możliwości jego uzyskania, może przedstawić inny dokument potwierdzający tożsamość.

Standardowe dokumenty wymagane do rozpatrzenia wniosku

1. oświadczenie obywatela PL/UE/NO/IS/LI/CH o zamieszkiwaniu na terytorium Polski wraz ze wskazaniem adresu,
2. dokumenty potwierdzające więzi;
3. dowód wspólnego zamieszkiwania z członkiem rodziny w innym kraju;
4. dowód zależności finansowej;
5. dokumenty potwierdzające, że cudzoziemiec wymaga osobistej opieki;
6. zaświadczenie o rejestracji pobytu lub dokument potwierdzający prawo pobytu dla obywateli UE, Norwegii, Islandii, Liechtensteinu lub Szwajcarii;
7. dokumenty potwierdzające posiadanie źródła stabilnego i regularnego dochodu wystarczającego na pokrycie kosztów utrzymania siebie i członków rodziny pozostających na utrzymaniu (dla osoby samotnie gospodarującej – w wysokości wyższej niż 776 zł netto miesięcznie, dla osoby w rodzinie – w wysokości wyższej niż 600 zł netto miesięcznie);
8. dokument potwierdzający posiadanie ubezpieczenia zdrowotnego w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych lub dokument potwierdzający pokrycie przez ubezpieczyciela kosztów leczenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej 

Status pobytowy po złożeniu wniosku

Jeżeli wniosek został złożony nie później niż w ostatnim dniu legalnego pobytu cudzoziemca w Polsce i nie zawiera braków formalnych lub braki formalne zostały uzupełnione w terminie wojewoda umieszcza w dokumencie podróży cudzoziemca odcisk stempla potwierdzającego złożenie wniosku o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy. Pobyt cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się za legalny od dnia złożenia wniosku do dnia, w którym decyzja w sprawie udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy stanie się ostateczna.

Czas rozpatrywania sprawy

Decyzja w sprawie udzielenia zezwolenia zostanie wydana nie wcześniej niż 1 miesiąc po złożeniu kompletnego wniosku.

Dokument wydawany po uzyskaniu zezwolenia

Cudzoziemcowi, który uzyskał zezwolenie na pobyt czasowy w Polsce, wydaje się kartę pobytu. Dokument ten wydaje z urzędu wojewoda, który udzielił cudzoziemcowi zezwolenia.

Karta pobytu w okresie swojej ważności potwierdza tożsamość cudzoziemca podczas jego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz uprawnia go, wraz z dokumentem podróży, do wielokrotnego przekraczania granicy bez konieczności uzyskania wizy.

Cudzoziemiec odbiera kartę pobytu osobiście. W przypadku gdy karta pobytu została wydana cudzoziemcowi, który nie ukończył 13. roku życia do dnia jej odbioru, odbiera tę kartę jego przedstawiciel ustawowy lub kurator. 

Obowiązki informacyjne związane z zezwoleniami

Cudzoziemiec, któremu udzielono zezwolenia na pobyt czasowy, zawiadamia wojewodę, który udzielił tego zezwolenia, w terminie 15 dni roboczych, o ustaniu przyczyny udzielenia zezwolenia. Jeżeli zezwolenia na pobyt czasowy udzielił Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców w drugiej instancji, zawiadomienie należy przesłać do wojewody, który orzekał w sprawie udzielenia tego zezwolenia w pierwszej instancji. Cudzoziemcowi można odmówić udzielenia kolejnego zezwolenia na pobyt czasowy w przypadku niewykonania tego obowiązku, jeżeli wniosek o udzielenie kolejnego zezwolenia na pobyt czasowy złożył przed upływem 1 roku od upływu okresu ważności poprzedzającego go zezwolenia albo od dnia, w którym decyzja o cofnięciu zezwolenia na pobyt czasowy stała się ostateczna.

Prawo do pracy

Zezwolenie to nie uprawnia do wykonywania pracy w Polsce. W celu podjęcia zatrudnienia konieczne jest uzyskanie zezwolenia na pracę, chyba że nie jest ono wymagane.

Obowiązek opuszczenia Polski po odmowie albo cofnięciu zezwolenia

Cudzoziemiec jest obowiązany opuścić terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w terminie 30 dni od dnia, w którym decyzja o odmowie udzielenia mu zezwolenia na pobyt czasowy, decyzja o umorzeniu postępowania w tej sprawie lub decyzja o cofnięciu posiadanego przez niego zezwolenia stała się ostateczna, a w przypadku wydania decyzji przez organ wyższego stopnia, od dnia, w którym decyzja ostateczna została cudzoziemcowi doręczona, chyba że uprawniony jest on do pobytu na terytorium Polski na innej podstawie.