Podstawowym aktem prawnym polskiego systemu antyterrorystycznego, który kompleksowo reguluje problematykę przeciwdziałania, zwalczania i reagowania na zagrożenia o charakterze terrorystycznym oraz usuwania ich skutków jest ustawa z dnia 10 czerwca 2016 r. o działaniach antyterrorystycznych. Umożliwia ona konsolidację poszczególnych podmiotów krajowego systemu antyterrorystycznego, ze wskazaniem na sfery odpowiedzialności w określonych fazach działania. Pozwala to na pełne wykorzystanie potencjału służb, organów i instytucji posiadających ustawowe kompetencje do realizowania działań antyterrorystycznych.

Właściwości poszczególnych służb i zakres ich działalności w kontekście zagrożeń terrorystycznych regulują również inne akty prawne, m.in. ustawa z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji, ustawa z dnia 24 sierpnia 2001 r. o Żandarmerii Wojskowej i wojskowych organach porządkowych, ustawa z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej, ustawa z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej, ustawa z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu oraz ustawa z dnia 9 czerwca 2006 r. o Służbie Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służbie Wywiadu Wojskowego.

Przepisy związane z penalizacją czynów o charakterze terrorystycznym zawiera ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny. Ustawodawca w przedmiotowym akcie prawnym uznaje za czyn zabroniony m.in. zakładanie, kierowanie oraz udział w zorganizowanej grupie albo związku mającym na celu popełnienie przestępstwa o charakterze terrorystycznym; finansowanie przestępstwa o charakterze terrorystycznym; a także rozpowszechnianie lub publiczne prezentowanie treści mogących ułatwić popełnienie przestępstwa o charakterze terrorystycznym. W regulacji tej zawarto również definicję przestępstwa o charakterze terrorystycznym.