Wiza krajowa w celu repatriacji może być wydana osobie, która spełnia łącznie następujące warunki:

• jest polskiego pochodzenia;
• przed dniem wejścia w życie ustawy (to jest przed dniem 1 stycznia 2001 roku) zamieszkiwała na stałe na terytorium obecnych Republiki Armenii, Republiki Azerbejdżanu, Gruzji, Republiki Kazachstanu, Republiki Kirgiskiej, Republiki Tadżykistanu, Turkmenistanu, Republiki Uzbekistanu albo azjatyckiej części Federacji Rosyjskiej.

Za osobę polskiego pochodzenia uznaje się osobę deklarującą narodowość polską i spełniającą łącznie dwa warunki:

• co najmniej jedno z jej rodziców lub dziadków albo dwoje pradziadków było narodowości polskiej;
• wykaże ona swój związek z polskością.

Warunek polskiego pochodzenia uważa się za spełniony, jeżeli co najmniej jedno z rodziców lub dziadków albo dwoje pradziadków wnioskodawcy potwierdziło swoją przynależność do Narodu Polskiego przez, w szczególności, pielęgnowanie polskich tradycji i zwyczajów.

Dowodami potwierdzającymi polskie pochodzenie mogą być dokumenty, wydane przez polskie władze państwowe lub kościelne, a także przez władze byłego Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich, dotyczące wnioskodawcy lub jego rodziców, dziadków lub pradziadków, a w szczególności:

1. polskie dokumenty tożsamości;
2. akty stanu cywilnego lub ich odpisy albo metryki chrztu poświadczające związek z polskością;
3. dokumenty potwierdzające odbycie służby wojskowej w Wojsku Polskim, zawierające wpis informujący o narodowości polskiej;
4. dokumenty potwierdzające fakt deportacji lub uwięzienia, zawierające wpis informujący o narodowości polskiej;
5. dokumenty tożsamości lub inne dokumenty urzędowe zawierające wpis informujący o narodowości polskiej.

Dowodami potwierdzającymi polskie pochodzenie mogą być również inne dokumenty, a w szczególności:

1. rehabilitacji osoby deportowanej, zawierające wpis informujący o jej narodowości polskiej;
2. potwierdzające prześladowanie osoby ze względu na jej polskie pochodzenie.

Decyzję w sprawie uznania wnioskodawcy za osobę polskiego pochodzenia wydaje konsul.

Wiza krajowa w celu repatriacji może być również wydana małżonkowi oraz zstępnym do czwartego stopnia (a także ich małżonkom) osoby spełniającej warunki wydania wizy krajowej w celu repatriacji, o których mowa w pkt 1., jeżeli zamierzają z nią przybyć do Polski z zamiarem osiedlenia się na stałe.

W drodze repatriacji nabywa obywatelstwo polskie również małoletni pozostający pod władzą rodzicielską repatrianta. Jednakże w przypadku, gdy repatriantem jest tylko jedno z rodziców, małoletni nabywa obywatelstwo polskie jedynie za zgodą drugiego z rodziców, wyrażoną w oświadczeniu złożonym przed konsulem.

Małoletni, który ukończył 16 lat może nabyć polskie obywatelstwo w drodze repatriacji jedynie po wyrażeniu na to jego zgody.

Wydania wizy krajowej w celu repatriacji odmawia się osobie, jeżeli (art. 10a):

1. utraciła obywatelstwo polskie nabyte w drodze repatriacji lub
2. repatriowała się z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej na podstawie umów repatriacyjnych zawartych w latach 1944–1957 przez Rzeczpospolitą Polską albo przez Polską Rzeczpospolitą Ludową z Białoruską Socjalistyczną Republiką Radziecką, Ukraińską Socjalistyczną Republiką Radziecką, Litewską Socjalistyczną Republiką Radziecką lub Związkiem Socjalistycznych Republik Radzieckich do jednego z państw będących stroną tych umów, lub
3. w czasie pobytu poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej działała na szkodę podstawowych interesów Rzeczypospolitej Polskiej, lub
4. uczestniczyła lub uczestniczy w łamaniu praw człowieka, lub
5. jej dane znajdują się w Systemie Informacyjnym Schengen do celów odmowy wjazdu, lub
6. wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego, lub
7. obowiązuje wpis danych osoby do wykazu cudzoziemców, których pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest niepożądany.