Osoby prowadzące życie rodzinne z obywatelem UE/EOG/Szwajcarii w rozumieniu Europejskiej Konwencji Praw Człowieka
Zezwolenie na pobyt czasowy – życie rodzinne z obywatelem UE/EOG/Szwajcarii
Podstawa prawna – ustawa z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach – art. 160 ust. 3 ustawy wraz z aktami wykonawczymi
Komu i na jak długo może być udzielone
Cudzoziemcowi prowadzącemu życie rodzinne w rozumieniu Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, z zamieszkującym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej obywatelem polskim, obywatelem innego państwa członkowskiego UE, Islandii, Norwegii, Liechtensteinu lub Szwajcarii, z którym przebywa wspólnie na tym terytorium.
Zezwolenia na pobyt czasowy można udzielić cudzoziemcowi jeżeli okoliczności, które są podstawą ubiegania się o to zezwolenie, uzasadniają jego pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez okres dłuższy niż 3 miesiące.
Zezwolenia na pobyt czasowy udziela się na okres ważności niezbędny do realizacji celu pobytu cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej od 3 miesięcy do 3 lat, z możliwością ubiegania się o kolejne zezwolenia.
Gdzie i kiedy złożyć wniosek
Cudzoziemiec składa wniosek osobiście nie później niż w ostatnim dniu legalnego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do wojewody właściwego ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca. Cudzoziemiec ma obowiązek złożyć odciski linii papilarnych przy ubieganiu się o to zezwolenie.
W przypadku małoletnich cudzoziemców – wniosek o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy składają ich rodzice lub ustanowieni przez sąd opiekunowie albo jedno z rodziców/jeden z ustanowionych przez sąd opiekunów.
W przypadku wniosków o zezwolenie na pobyt czasowy dla małoletnich cudzoziemców, którzy ukończyli 6. rok życia, wymagana jest obecność tych małoletnich przy składaniu wniosku.
W przypadku pobytu cudzoziemca za granicą wniosek o udzielenie mu zezwolenia na pobyt czasowy na podstawie art. 160 pkt 3 składa obywatel Rzeczypospolitej Polskiej, innego państwa członkowskiego UE, Islandii, Norwegii, Liechtensteinu lub Szwajcarii zamieszkały na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do którego cudzoziemiec przybywa do wojewody w Polsce w imieniu cudzoziemca, którego pisemną zgodę na złożenie wniosku należy dołączyć do wniosku. Po pozytywnej decyzji cudzoziemcowi wydawana jest specjalna wiza wjazdowa za granicę. Po przyjeździe do Polski wniosek o wydanie karty pobytu cudzoziemiec powinien złożyć do wojewody wraz z pobraniem odcisków linii papilarnych w celu uzyskania karty pobytu.
Opłaty związane z udzielaniem zezwoleń
Opłata skarbowa – 340 zł
Opłata za kartę pobytu – 100 zł
Małoletniemu cudzoziemcowi, który do dnia złożenia wniosku o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy nie ukończył 16. roku życia, przysługuje ulga w opłacie za wydanie karty pobytu w wysokości 50 zł.
Potrzebne dokumenty
- Formularz wniosku o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy, wypełniony zgodnie z odpowiednią instrukcją
- 4 zdjęcia biometryczne;
- Kopia ważnego dokumentu podróży (oryginał do wglądu); w szczególnie uzasadnionym przypadku, gdy cudzoziemiec nie posiada ważnego dokumentu podróży i nie ma możliwości jego uzyskania, może przedstawić inny dokument potwierdzający tożsamość.
Uwaga: Niezłożenie któregokolwiek z ww. dokumentów spowoduje wezwanie wnioskodawcy do uzupełnienia brakujących dokumentów w terminie nie krótszym niż 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania;
Standardowe dokumenty wymagane do rozpatrzenia wniosku
Uwaga: Załączenie do składanego wniosku poniższych dokumentów może zmniejszyć ilość korespondencji urzędowej i skrócić czas rozpatrywania wniosku.
- oświadczenie obywatela PL/UE/NO/IS/LI/CH o zamieszkiwaniu na terytorium Polski wraz ze wskazaniem adresu,
- dokumenty potwierdzające prowadzenie życia rodzinnego z tym obywatelem;
- zaświadczenie o rejestracji pobytu lub dokument potwierdzający prawo pobytu dla obywateli UE, Norwegii, Islandii, Liechtensteinu lub Szwajcarii;
- dokumenty potwierdzające posiadanie źródła stabilnego i regularnego dochodu wystarczającego na pokrycie kosztów utrzymania siebie i członków rodziny pozostających na utrzymaniu (dla osoby samotnie gospodarującej – w wysokości wyższej niż 776 zł netto miesięcznie, dla osoby w rodzinie – w wysokości wyższej niż 600 zł netto miesięcznie);
- dokument potwierdzający posiadanie ubezpieczenia zdrowotnego w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych lub dokument potwierdzający pokrycie przez ubezpieczyciela kosztów leczenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
Uwaga: Wymóg posiadania źródła stabilnego i regularnego dochodu uważa się za spełniony również wówczas, gdy koszty utrzymania cudzoziemca będzie pokrywał członek rodziny obowiązany do jego utrzymania, który zamieszkuje na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Uwaga: W toku postępowania w sprawie zezwolenia na pobyt czasowy organ prowadzący postępowanie ustala w szczególności, czy więzi cudzoziemca z obywatelem polskim, obywatelem innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, Islandii, Norwegii, Liechtensteinu lub Szwajcarii są rzeczywiste i stałe. W przypadku potrzeby dostarczenia wyjaśnień lub doprecyzowania dowodów posiadanych przez organ w danej sprawie, cudzoziemiec może zostać wezwany w toku postępowania do złożenia dodatkowych dokumentów lub dowodów potwierdzających okoliczności, o których mowa we wniosku.
Status pobytowy po złożeniu wniosku
Jeżeli wniosek został złożony nie później niż w ostatnim dniu legalnego pobytu cudzoziemca w Polsce i nie zawiera braków formalnych lub braki formalne zostały uzupełnione w terminie wojewoda umieszcza w dokumencie podróży cudzoziemca odcisk stempla potwierdzającego złożenie wniosku o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy. Pobyt cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się za legalny od dnia złożenia wniosku do dnia, w którym decyzja w sprawie udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy stanie się ostateczna
Uwaga: umieszczenie stempla w dokumencie podróży nie uprawnia cudzoziemca do podróżowania po terytorium innych państw obszaru Schengen. Cudzoziemiec może wyjechać do kraju pochodzenia, jednak aby powrócić do Polski powinien uzyskać wizę, jeśli pochodzi z państwa objętego obowiązkiem wizowym.
Czas rozpatrywania sprawy
Decyzja w sprawie udzielenia zezwolenia zostanie wydana nie wcześniej niż 1 miesiąc po złożeniu kompletnego wniosku.
Dokument wydawany po uzyskaniu zezwolenia
Cudzoziemcowi, który uzyskał zezwolenie na pobyt czasowy w Polsce, wydaje się kartę pobytu. Dokument ten wydaje z urzędu wojewoda, który udzielił cudzoziemcowi zezwolenia.
Karta pobytu w okresie swojej ważności potwierdza tożsamość cudzoziemca podczas jego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz uprawnia go, wraz z dokumentem podróży, do wielokrotnego przekraczania granicy bez konieczności uzyskania wizy.
Cudzoziemiec odbiera kartę pobytu osobiście. W przypadku gdy karta pobytu została wydana cudzoziemcowi, który nie ukończył 13. roku życia do dnia jej odbioru, odbiera tę kartę jego przedstawiciel ustawowy lub kurator.
Obowiązki informacyjne związane z zezwoleniami
Cudzoziemiec, któremu udzielono zezwolenia na pobyt czasowy, zawiadamia wojewodę, który udzielił tego zezwolenia, w terminie 15 dni roboczych, o ustaniu przyczyny udzielenia zezwolenia. Jeżeli zezwolenia na pobyt czasowy udzielił Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców w drugiej instancji, zawiadomienie należy przesłać do wojewody, który orzekał w sprawie udzielenia tego zezwolenia w pierwszej instancji. Cudzoziemcowi można odmówić udzielenia kolejnego zezwolenia na pobyt czasowy w przypadku niewykonania tego obowiązku, jeżeli wniosek o udzielenie kolejnego zezwolenia na pobyt czasowy złożył przed upływem 1 roku od upływu okresu ważności poprzedzającego go zezwolenia albo od dnia, w którym decyzja o cofnięciu zezwolenia na pobyt czasowy stała się ostateczna.
Prawo do pracy
Zezwolenie to nie uprawnia do wykonywania pracy w Polsce. W celu podjęcia zatrudnienia konieczne jest uzyskanie zezwolenia na pracę, chyba że nie jest ono wymagane.
Obowiązek opuszczenia Polski po odmowie albo cofnięciu zezwolenia
Cudzoziemiec jest obowiązany opuścić terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w terminie 30 dni od dnia, w którym decyzja o odmowie udzielenia mu zezwolenia na pobyt czasowy, decyzja o umorzeniu postępowania w tej sprawie lub decyzja o cofnięciu posiadanego przez niego zezwolenia stała się ostateczna, a w przypadku wydania decyzji przez organ wyższego stopnia, od dnia, w którym decyzja ostateczna została cudzoziemcowi doręczona, chyba że uprawniony jest on do pobytu na terytorium Polski na innej podstawie.