Mocne i słabe strony kultury uczciwości
Respondenci badania „Diagnoza poziomu kultury uczciwości w służbie cywilnej” doceniają już realizowane działania w zakresie etyki i uczciwości, ale otwarcie mówią o obszarach, które wymagają zmiany. Na podstawie zebranych danych wykonawca badania zidentyfikował pięć mocnych i pięć słabych stron służby cywilnej w kontekście szeroko rozumianej kultury uczciwości w korpusie.
Mocne strony
- Intensyfikacja działań ukierunkowanych na budowę i wzmacnianie kultury uczciwości w służbie cywilnej powoduje, że w ogóle ten temat jest poruszany. Mówi się o tym, a przez to buduje się odpowiedni klimat i daje jasny sygnał, że temat ten jest jednym z priorytetów i trzeba na niego zwracać uwagę. Taka sytuacja powoduje ogólnie zauważalny wzrost świadomości członków korpusu dotyczącej kultury uczciwości.
- Opracowywanie i wprowadzanie odpowiednich procedur, rozporządzeń, instrukcji przez dyrektorów generalnych i kierowników, przygotowywanych z myślą o zasadach służby cywilnej i etyki. Efekty są szczególnie widoczne w zakresie polityki antykorupcyjnej.
- Upowszechnianie funkcji doradcy ds. etyki. Funkcja bardzo dobrze przyjęta, oceniana jako potrzebne, dobre rozwiązanie, pomocne w praktyce. Warto ją promować. Respondenci w badaniu ilościowym ocenili kontakt z osobą pełniącą taką funkcję jako pomocny.
- Spotkania doradców organizowane przez szefa służby cywilnej. Stanowią ważne źródło informacji na temat podejmowanych działań. To także okazja do spotkania z przedstawicielami innych urzędów oraz do wymiany spostrzeżeń i doświadczeń.
- Rozpowszechnianie szkoleń z zakresu etyki, szczególnie ważne inicjatywy szefa służby cywilnej.
Słabe strony
- Potrzeba jeszcze większej aktywizacji i mobilizacji kierowników urzędów/dyrektorów generalnych do realizowania działań w ramach promowania kultury uczciwości. To oni są kluczowym ogniwem w tym kontekście i to oni mają możliwość rozkładania odpowiednich akcentów na różne zagadnienia.
- Niewystarczająca skuteczność kanałów komunikacji z organizacjami zatrudniającymi mniejszą liczbę członków korpusu.
- Brakuje opracowań w przystępnych, łatwych w odbiorze formach, które uzupełniałyby wdrażane procedury i instrukcje w urzędach. Obok sformalizowanych dokumentów powinny też powstać i być stosowane urozmaicone, multimedialne formy przekazu, filmiki, animacje, infografiki, przedstawianie scenek omawiających przykładowe sytuacje i to, jak się zachować zgodnie z daną zasadą.
- Brak odgórnie zaproponowanych szkiców, zarysów procedur związanych ze zjawiskami niepożądanymi. Poszczególne urzędy (zwłaszcza te mniejsze) mogłyby wykorzystywać takie materiały do przygotowania odpowiednich dokumentów, z uwzględnieniem ich indywidualnej specyfiki.
- Zbyt mało konkretnych przykładów upowszechniania informacji nt. zasad wśród pracowników – na przykład materiałów promocyjnych przygotowanych przez szefa służby cywilnej i jego przedstawicieli (plakatów, ulotek).