Serwis Służby Cywilnej

Tak. Ustawa o służbie cywilnej – jako tzw. pragmatyka służbowa – ma charakter szczególny w stosunku do Kodeksu pracy. Jej przepisy mają pierwszeństwo w stosunku do przepisów kodeksowych. Sama ustawa nakazuje stosować powszechne przepisy prawa pracy w sytuacji, gdy dana kwestia nie została w niej uregulowana¹.

1. art. 9 ust. 1 ustawy o służbie cywilnej

Nie. Ustawa o służbie cywilnej określa warunki, jakie należy spełnić, aby móc zawrzeć umowę o pracę na czas nieokreślony¹. Umowę taką można zawrzeć m.in. z osobą, która otrzymała pozytywną pierwszą ocenę w służbie cywilnej, albo z osobą, która była zatrudniona w służbie cywilnej na podstawie umowy na czas nieokreślony lub na podstawie mianowania zgodnie z zasadami określonymi w ustawie o pracownikach urzędów państwowych. Także osoba zwolniona z zawodowej służby wojskowej² może być zatrudniona na postawie umowy na czas nieokreślony. Zatem osoba, która nie spełnia powyższych warunków nie może być zatrudniona w służbie cywilnej na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony.

1. art. 35 ust. 2 ustawy o służbie cywilnej

2. art. 34 ust. 2 ustawy o służbie cywilnej

Tak. Ustawa o służbie cywilnej nie wprowadza obowiązku zawarcia w takim przypadku umowy na czas nieokreślony. Stosunek pracy pracownika służby cywilnej nawiązuje się na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony albo na czas określony¹. Strony korzystają ze swobody nawiązania stosunku pracy². Zatem osoba, o której mowa w pytaniu, może być zatrudniona zarówno na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony, jak i na czas określony (np. 10 miesięcy).

1. art. 35 ust. 1 ustawy o służbie cywilnej

2. art. 11 Kodeksu pracy

Zastosowanie ww. przepisu oznacza zmianę terminu rozwiązania się umowy o pracę zawartej na podstawie przepisu art. 35 ust. 3 ustawy. Nowy termin tego rozwiązania ustala się poprzez dodanie okresu usprawiedliwionej nieobecności do terminu, w którym umowa uległaby rozwiązaniu z upływem 12 miesięcy od dnia jej nawiązania. W dokumencie stwierdzającym przedłużenie umowy należy wskazać nową datę rozwiązania umowy.

Tak. Ustawa o służbie cywilnej nie reguluje tego zagadnienia. Natomiast Kodeks pracy daje pracodawcy możliwość zawarcie umowy o pracę na czas określony w celu zastępstwa pracownika w czasie jego usprawiedliwionej nieobecności w pracy¹. Zatem w przypadku, gdy zadania realizowane przez nieobecnego pracownika nie mogą być wykonywane przez innych zatrudnionych w tym urzędzie pracowników, możliwe jest zatrudnienie w tym celu nowego pracownika. Umowa ta jest umową o pracę na czas określony, z tym że czas jej trwania jest uzależniony od okoliczności niezależnych od stron umowy – tj. od długości okresu nieobecność zastępowanego pracownika. Osoba zatrudniona „na zastępstwo” jest pracownikiem służby cywilnej, a okres tego zatrudnienia wlicza się do stażu pracy w służbie cywilnej.

1. art. 25¹ § 4 pkt 1 Kodeksu pracy

Tak. Osoba, która wzięła udział w naborze „na zastępstwo” i została zatrudniona jest już pracownikiem służby cywilnej więc zatrudnienie jej na innym stanowisku pracy nie będzie naruszało zasad otwartego i konkurencyjnego naboru. Nawiązanie stosunku pracy oraz ustalenie warunków pracy i płacy, bez wzglądu na podstawę prawną tego stosunku wymaga zgodnego oświadczenia woli pracodawcy i pracownika¹. Zatem strony mają swobodę kształtowania stosunku pracy. Gdy więc w okresie zatrudnienia „na zastępstwo” powstanie potrzeba wykonywania pracy na innym stanowisku, możliwe wydaje się nawiązanie nowego stosunku pracy.

1. art. 11 Kodeksu pracy

Nie. Ustawa o służbie cywilnej daje możliwość wyłącznie nawiązania nowego stosunku pracy (po 24 marca 2009 r.) na podstawie mianowania z osobą, która wcześniej była mianowana w służbie cywilnej¹. Zatem nie ma możliwości przekształcenia trwającego już umownego stosunku pracy w stosunek pracy na podstawie mianowania w służbie cywilnej.

1. art. 35 ust. 7 ustawy o służbie cywilnej

Nie. Ustawa o służbie cywilnej daje możliwość ponownego zatrudnienia na podstawie mianowania osoby, która wcześniej była mianowana w służbie cywilnej¹. Dotyczy ona zatem sytuacji, w której dana osoba była zatrudniona na podstawie mianowania, następnie zatrudnienie to ustało, a potem nawiązano ponownie stosunek pracy w służbie cywilnej – znów na podstawie mianowania w służbie cywilnej. Taka konstrukcja ma na celu właśnie uniknięcie sytuacji, w której dana osoba będzie równocześnie zatrudniona w kilku urzędach – we wszystkich na podstawie mianowania.

1. art. 35 ust. 7 ustawy o służbie cywilnej

Nie. Zależy to od przyczyn ustania zatrudnienia. Ponowne zatrudnienie byłego urzędnika służby cywilnej nie może nastąpić na podstawie mianowania, gdy poprzednie zatrudnienie tego urzędnika ustało w związku z:

1. odmową złożenia ślubowania,
2. dwukrotną negatywną oceną okresową,
3. utratą nieposzlakowanej opinii,
4. rozwiązaniem stosunku pracy bez wypowiedzenia z winy urzędnika,
5. orzeczeniem kary dyscyplinarnej o wydaleniu ze służby cywilnej¹.

W takim przypadku osoba powinna zostać zatrudniona na podstawie umowy o pracę.

1. art. 35 ust. 7 ustawy o służbie cywilnej

Nie ma takiej konieczności. W takiej sytuacji możliwe jest również przeniesienie pracownika na jego wniosek¹.

1. art. 64 ustawy o służbie cywilnej

Nie. Do przeniesienia konieczne jest osiągnięcie konsensusu pomiędzy pracodawcami. Dyrektor generalny (kierownik) urzędu, w którym pracownik oraz urzędnik służby cywilnej ma być zatrudniony, przenosi pracownika lub urzędnika służby cywilnej w porozumieniu z dyrektorem generalnym (kierownikiem) urzędu, w którym zainteresowany jest dotychczas zatrudniony¹.

1. art. 64 ustawy o służbie cywilnej

W takim przypadku akta osobowe wraz z pozostałą dokumentacją w sprawach związanych ze stosunkiem pracy przekazuje się do urzędu, w którym pracownik oraz urzędnik służby cywilnej ma być zatrudniony¹.

1. art. 75 ustawy o służbie cywilnej

Ustawa umożliwia Szefowi Służby Cywilnej przeniesienie urzędnika służby cywilnej do innego urzędu w tej samej miejscowości. Przeniesienie to musi jednak leżeć w interesie służby cywilnej¹. Zatem może ono nastąpić, gdy jest to szczególnie ważne dla wykonywania zadań statutowych urzędu przyjmującego, w szczególności biorąc pod uwagę zawodowe, rzetelne, bezstronne i politycznie neutralne wykonywanie jego zadań. Zarazem brak przeniesienia mógłby zagrozić prawidłowej realizacji zadań.

Natomiast przeniesienie urzędnika służby cywilnej do innego urzędu w innej miejscowości (na okres nie dłuższy niż dwa lata) jest możliwe, jeżeli przemawia za tym szczególny interes służby cywilnej². Szef Służby Cywilnej musi samodzielnie ocenić czy ewentualne przeniesienie urzędnika jest uzasadnione już nie tylko zwykłym interesem służby cywilnej, ale szczególnym interesem tej służby. Kompetencja Szefa Służby Cywilnej w tym zakresie ma charakter wyjątkowy i zawsze wymaga wnikliwej oceny zasadności przeniesienia.

1. art. 63 ust. 1 ustawy o służbie cywilnej

2. art. 63 ust. 2 ustawy o służbie cywilnej

Tak. Ustawa nie wymaga przeprowadzenia naboru, gdy strony umowy o pracę w służbie cywilnej chcą zawrzeć kolejną umowę o pracę. Bez znaczenia jest ewentualna przerwa pomiędzy stosunkami pracy. W myśl Kodeksu pracy stosunek pracy nawiązuje się w dniu określonym w umowie jako dzień rozpoczęcia pracy¹. Nie ma więc przeszkód, aby strony zawarły kolejną umowę o pracę (niekoniecznie na tym samym stanowisku pracy) w czasie trwającego stosunku pracy, wskazując w niej dzień rozpoczęcia pracy przypadający po dniu rozwiązania dotychczasowego stosunku pracy w związku z przejściem na emeryturę.

Analogicznie można postąpić w przypadku urzędnika służby cywilnej, tj. strony dotychczasowego stosunku pracy (na podstawie mianowania w służbie cywilnej) w czasie jego trwania mogą złożyć zgodne oświadczenia woli o zawarciu stosunku pracy, wskazując dzień rozpoczęcia pracy przypadający po dniu rozwiązania dotychczasowego stosunku pracy.