Ospa wietrzna
Ospa wietrzna jest ostrą chorobą zakaźną wywołaną przez wirusy Varicella zoster
z rodziny Herpesviridae. Po przechorowaniu ospy wietrznej wirus przyjmuje postać latentną. W warunkach obniżonej odporności organizmu może dojść do reaktywacji zakażenia pierwotnego i rozwoju półpaśca.
Opis kliniczny: Ospa wietrzna przeważnie występuje u dzieci. 24 godziny przed wystąpieniem charakterystycznej wysypki, pojawiają się takie objawy jak: podwyższona temperatura ciała lub gorączka do 40oC, bóle głowy oraz pogorszenie samopoczucia.
Wysypka charakteryzuje się szybkim wysiewem małych, czerwonych grudek, początkowo pojawiających się na tułowiu, następnie na twarzy oraz owłosionej skórze głowy. W ciągu kilku godzin powstałe na skórze plamki przybierają postać grudek, które przechodzą w wypełnione płynem surowiczym pęcherze. Zmianom skórnym towarzyszy świąd. Nowe wykwity pojawiają się w okresie od 2-5 dni, na ogół w 2-3 rzutach.
Przebieg ospy wietrznej na ogół jest łagodny. Jeśli jednak ospa wietrzna wystąpi u młodzieży lub osób dorosłych, przebieg może być nasilony.
Źródło zakażenia i drogi szerzenia: Źródłem zakażenia jest chory człowiek. Wirus rozprzestrzenia się drogą powietrzną, kropelkową, przez kontakt bezpośredni oraz pośredni z materiałem świeżo zanieczyszczonym zawartością pęcherzyków osoby chorej.
Występowanie: Ospa wietrzna występuje na całym świecie. Zachorowania obserwujemy przez cały rok, jednak najwięcej pojawia się na wiosnę. Nasilenie występowania choroby obserwuje się średnio co 2- 3 lata.
Źródło: Baumann- Popczyk A., Sadkowska- Todys M., Zieliński A.: Choroby zakaźne i pasożytnicze- epidemiologia i profilaktyka. Wydanie VII.