Włośnica

Włośnica jest zoonozą (chorobą, która jest przenoszona ze zwierząt na ludzi) powodowaną przez pasożyty z rodzaju Trichinella. Występuje ona na całym świecie. Rezerwuarem tego pasożyta jest wiele gatunków zwierząt dzikich i domowych, w tym przede wszystkim świnie, dziki, konie, ale również niedźwiedzie, wilki, borsuki, gryzonie leśne, psy, koty oraz zwierzęta futerkowe (lisy, nutrie).

Larwy pasożyta bytują w mięśniach zwierząt, a spożycie surowego lub niedogotowanego mięsa i produktów mięsnych jest główną przyczyną zarażenia.

Pierwsze objawy włośnicy występują najczęściej między 1 a 4 tygodniem od zakażenia. Po okresie inkubacji pojawia się gorączka oraz zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego (takie jak wymioty, biegunka, nudności). Objawy te wynikają z uwolnienia larw w jelitach. Następnie rozpoczyna się inwazja larw w mięśniach, co objawia się bólami mięśni, gorączką, obrzękiem powiek i okolic oczu. Ostre objawy zwykle ustępują, jednakże zaburzenia w funkcjonowaniu mięśni mogą utrzymywać się przez długi czas. Przy masowej inwazji w przewodzie pokarmowym i narządach wewnętrznych, może dojść do zgonu.

W zależności od ilości spożytych larw, choroba może przebiegać bezobjawowo, ale również może mieć przebieg ostry. Przebieg choroby zależy również od osobniczej wrażliwości oraz wieku osoby zakażonej. Dostępne jest skuteczne leczenie.

W Polsce najczęstszym źródłem zarażenia jest mięso świń, dzików i nutrii. Zapobieganie włośnicy oparte jest na spożywaniu tylko i wyłącznie mięsa i jego przetworów poddanych właściwej kontroli weterynaryjnej. Bezwzględnie nie należy spożywać mięsa, które nie zostało poddane badaniu, a także co do którego nie ma takiej pewności (np. z nieznanego źródła). Skutecznym sposobem zapobiegania jest właściwa obróbka termiczna mięsa.