Henryk Ołdakowski

Zdjęcie Henryka Ołdakowskiego Płk poż. Henryk Ołdakowski urodził się 1 maja 1917 r. w Omsku w Rosji. W roku 1921 powrócił wraz z rodzicami do Polski. W latach 1932-37 był uczniem Korpusu Kadetów w Rawiczu. Następnie w latach 1937-39 był słuchaczem Szkoły Podchorążych Łączności. W 1939 r. został dowódcą plutonu łączności armii "Kraków", biorąc udział w obronie Lwowa przed atakami Armii Czerwonej. Po kapitulacji miasta i wydostaniu się z pierścienia armii okupacyjnej, wrócił do Warszawy, biorąc udział w ruchu oporu. Od 1939 r. do 1945 r. należał kolejno do Służby Zwycięstwu Polski, Związku Walki Zbrojnej i Armii Krajowej. Był dowódcą IV kompanii AK "Obroży Północ".

Pracę w Centralnej Szkole Pożarniczej rozpoczął kursem dla oficerów pożarnictwa, który ukończył w 1943 r. W czasie Powstania Warszawskiego podczas jednej z potyczek został aresztowany przez Niemców, ale uciekł z transportu. Następnie wraz z rodziną dotarł do Łowicza, gdzie udzielili mu pomocy strażacy ochotnicy. Po wyzwoleniu pełnił obowiązki komendanta powiatowej straży pożarnych. W okresie 1945-46 był komendantem zawodowej straży pożarnej w Koszalinie, równocześnie pełniąc obowiązki zastępcy inspektora pożarnictwa okręgu Pomorza Zachodniego. W latach 1946-47 pracował w Szczecinie, ale już w 1947 r został adiutantem inspektora naczelnego Związku Straży Pożarnych RP, płk poż. Mieczysława Zdzieszyńskiego. Przez kolejne 10 lat pracował w szkole pożarniczej na Żoliborzu w Warszawie. Był wykładowcą i instruktorem zawodowych przedmiotów pożarniczych i jednocześnie komendantem kursów oficerskich. W latach 1953-55 był zastępca komendanta szkoły ds. techniczno-szkoleniowych, następnie pracował w Szkole Oficerów Pożarnictwa, jako zastępca komendanta.

W latach 1957-61 był kierownikiem Wydziału Wydawniczego i Propagandy w Związku Ochotniczych Straży Pożarnych, redaktorem naczelnym czasopisma "Strażak", a także kierownikiem Wydziału Organizacyjnego Związku OSP. W 1961 r przeszedł do pracy w Komendzie Głównej Straży Pożarnych jako zastępca szefa Służby Informacji i Wydawnictw Pożarniczych KGSP, a później do 1976 r. kierował Działowym Ośrodkiem Informacji Naukowo-Technicznej i Ekonomicznej (DOINTE) w KGSP. W 1976 r. przeszedł do pracy w Zarządzie Stołecznym OSP jako sekretarz oddziału i pracował tam do 1979 r. tj. do czasu przejścia na emeryturę.

Był autorem wielu podręczników na temat budowy sprzętu pożarniczego, gaszenia i zapobiegania pożarom, a także licznych artykułów z dziedziny techniki pożarniczej, zapobiegania pożarom, kształcenia i szkolenia pożarniczego zamieszczanych w "Przeglądzie Pożarniczym", "Strażaku", "Biuletynie Technicznym KGSP", "Przeglądzie TOPL", kalendarzach strażackich. Specjalizował się w projektowaniu środków dydaktycznych stosowanych w procesie szkolenia pożarniczego (filmy, prze?rocza, plakaty, kwizy radiowe i telewizyjne).

Był wyróżniony wieloma odznaczeniami, w tym Złotym Krzyżem Zasług, Krzyżem Kawalerskim OOP.

Zmarł w Warszawie 15 września 2002 r.